My Bad Boy 1
#KaiHun
ုၿခံထဲကေတာင္မထြက္ရေသး။ ၿခံျပင္မွာရပ္ထားတဲ့ သူ႔႔ကားကို
လက္ေထာက္မွီရင္းရပ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္
သူမ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္လိုက္မိသည္။လက္ထဲမွာလည္း နွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္နဲ႔။ ငါေနာ္ ပန္းေပးရေအာင္ ...
သံုးနွစ္လံုးလံုးသူ႔ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့သည့္
ေကာင္ေလးက စစ္ထဲကထြက္လာၿပီးေနာက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းလာသလိုပါပဲ။ကတံုးေက ဆံပင္လည္းအေတာ္ေလးျပန္ရွည္ေနပါၿပီ။
မ်က္နွာကိုပံုမွန္ထက္ပိုတည္ရင္း ဂ်ံဳအင္ၿခံထဲကထြက္သြားလိုက္သည္။
'ဟုိင္း ကိုကို !!'
'ေအာ္မေျပာလည္းရတယ္ ငါ့အိမ္ေရွ႕ကိုမလာနဲ႔လို႔
ေျပာထားတယ္ေလ '
'ဟင္ ကိုကိုကလည္း မေတြ႕တာၾကာေတာ့စိမ္းကားေနတာလား'
မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔ေျပာလာသည့္ေကာင္ေလးက တမင္အပို
လုပ္ေနမွန္းသူသိသည္။ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္တမင္
မ်က္နွာငယ္ျပေနတာ။
'စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကိုကိုရယ္ ဟြန္းငယ္စစ္ထဲကျပန္ထြက္လာလာခ်င္း ကိုကို႔ကိုလာမေတြ႕ဘူးဆိုတာကေလ ဆံပင္ရွည္ေအာင္ေစာင့္ေနလို႔ပါ ကိုကိုကဒီအတိုင္းေတာင္
ဟြန္းငယ္ကို ပစ္ပစ္ခါခါဆက္ဆံေနတာ ဟြန္းငယ္က ကတံုးေကနဲ႔လည္း အရမ္းေခ်ာမွန္းသိေပမဲ့ ကိုကို႔အျမင္မွာ
ရုပ္ဆိုးေနမွာဆုိးလို႔လာမေတြ႕တာ '
'မင္းကိုဘယ္သူကစိတ္ဆိုးတယ္ေျပာသလဲ အိုဆယ္ဟြန္း
မင္းလာမေတြ႕ရင္ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္'
တအံ့တၾသမ်က္နွာျဖစ္သြားတဲ့ ဟြန္းငယ္။ သူ႔ကိုမ်က္ေတာင္
ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ၾကည့္လာသည္။
'ဟြန္းငယ္ကို ကိုကိုလက္ခံနိုင္ၿပီထင္ခဲ့တာ '
ေခါင္းေလးငံု႔လို႔ အသံတိုးတိုးသာဆိုလာသူ။
'ဒါေပမဲ့ ဒါေပမဲ့ ဟြန္းငယ္လက္မေလ်ာ့ပါဘူး ေရာ႕
သြားေတာ့မယ္ '
ေခါင္းေမာ့လာၿပီးေျပာသြားတဲ့ ဟြန္းငယ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ
အရည္လဲ့လဲ့ေတြ။ ငုိသြားခဲ့တာလား။
ေျပးထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးက ပထမဆံုးသူ႔ဆီကို
မဝ့ံမရဲနဲ႔ နွင္းဆီပန္းေပးၿပီးထြက္ေျပးသြားခဲ့တဲ့ ေက်ာျပင္ေလးအတိုင္းပဲ။ အခုကပိုၿပီးေယာက္်ားပီသလာသည့္ေက်ာျပင္၊ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ေက်ာျပင္ေလးအျဖစ္ အနည္းငယ္ေတာ့ေျပာင္းလဲသြားတာေပါ့ေလ။
