-----
Three yrs na ang nagdaan pero parang kahapon lng simula nung iwan nya ako......nandito parin ang sugat na buong akala ko kayang hilumin ng panahon pero hindi pala.....Hanggang ngayon minamahal ko pa rin ang taong imposible ng bumalik hanggang ngayon hindi pa rin ako makawala sa lahat ng alaala na iniwan nya sakin....Ang sakit sakit parin sa twing babalikan ko ang lahat ng yon.....Hindi pa rin nauubos ang luha dahil sa pangungulila ko da kanya.....Sana nga ako na lng ang namatay dahil pakiramdam ko ngayon para na rin akong buhay na patay.....Katawan ko lng ang buhay pero ang puso at kaluluwa ko wala na kasabay ng pagkawala nya sa buhay ko....
At higit sa lahat wala akong ibang sinisisi sa pagkawala nya kundi ang sarili ko.....Na sana umpisa pa lng nilayuan ko na sya hindi ko na hinyaan na lalo namin mahalin ang isat isa na sa bandang huli ay isa samin ang mawawala........
Ayaw sakin ng mama nya dahil hindi ako kasing yaman at kasing sikat nila sa larangan ng negosyo....Ang pamilya lng naman nya ang nagmamayari ng sikat na mga restaurants at hotels dito sa bansa........samantalang ako nabubuhay sa sariling kayod nakakapagaral dahil sa scholarship....walang matinong buhay at higit sa lahat walang matinong pamilya...dahil ang nanay ko bukod sa sugarol ..lasengga pa..wala na akong tatay namatay na sya ng wala pa akong isip.....kami na lng ng nanay ang magkasama....
Nagkaroon ako ng lakas ng loob ipaglaban sya dahil pinangako ko sa sarili ko na magiging maganda din ang buhay ko..magsisikap ako para pantayan ang buhay na meron sila gagawin ko ang lahat para maging successful para sa lalaking minamahal ko ng lubos....
Pero hindi na dumating ang araw na yun dahil sa isang pangyayaring bumago ng lahat....
Noemi pala ang name ko....graduating na ako this year suma cumlaude dito sa UP business management ang course ko......pangarap ko talagang magkaroon ng negosyo...
Flashback 3yrs ago....
"Oo papakasalan kita.....pero pwede pagkatapos ng collage"sabi ko sa kanya habang nakaluhod sya sa harap ko at may hawak na singsing.....
"Alam ko yun..mas mabuti na maaga para sigurado......."
Tumayo sya matapos isuot ang sinsing sa daliri ko at niyakap nya ako....Walang pagsidlan ang kasiyahan na nararamdaman ko......na kahit anong pagsubok na dumating samin ngayon ay niyayaya na akong magpakasal ng lalaking pinakamamahal ko.....
"Basta Hon.....tinangap ko ang proposal mo dahil mahal na mahal kita..pero masyado pa tayong bata second yr college pa lng tayo.....alam mo rin na pangarap ko makatapos para patunayan sa mama mo na kaya ko rin pumantay sa inyo....ayoko kasi habang buhay ang baba ng tingin nya sakin eh....."
"Im sorry......Ginagawa ko nmn ang lahat ng paraan para tangapin ka ng mama kaya nga ngayon pa lng niyaya na kita magpakasal eh dahil alam ko kapag ikinasal na tayo wala na syang magagawa..Diba nagpromise ako sayo na gagawin ko ang lahat para ipaglaban ka"
"Alam ko yun hon.....ako rin magaaral akong mabuti...aabutin ko ang lahat ng pangarap ko magsusumikap ako makahanap ng magandang trabaho para sayo para matangap na ako ng pamilya mo"
"Hon...gawin mo ang lahat hindi para sakin.....gawin mo ang lahat para sa sarili mo....."
"Ikaw ang lahat sakin hon......pangalawa na lng sakin ang sarili ko..ikaw ang buhay ko ang kumukumpleto mg buong pagkatao ko.....At ang gusto kong makasama habang buhay"sabi ko.
"Ako rin ikamamatay ko kung mawawala ka sa buhay ko........"tugon niya...At muli ay nagyakapan kami..
Isang gabi ......ang oras na kinakatakutan ko sasabihin na namin sa mama nya ang plano naming magpakasal......
"Hon...matagal pa nmn tayo ikakasal diba....baka pwede tsaka n lng natin sabihin sa mama mo ang lahat......."sabi ko.
"Hindi hon.......gusto ko na malaman na nya ngayon ayoko ng patagalin pa ang lahat...."
"WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU TO MARRY THAT GIRL?"sambit ng kanyang mama...inaasahan ko na yun pero bakit kkapag nangaling pala mismo sa mama nya ang sakit pa rin....
"Mom..My decision is final...papakasalan ko si Noemi whether you like it or not....."
Isang malakas na sampal ang dumampi sa mukha nya mula sa kanyang mama pero pakiramdam ko sakin tumama ang sampal na yun....Gusto ko silang awatim gusto kong tumakbo gusto ko ng lumayo ayoko na masira sila ng kanyang mama pero may parte ng puso ko na hindi kayang bitawan ang pagmamahal ko sa kanya...Ipinaglaban nya ako tapos ako susuko....
"Wala kang utang na loob pinalaki kita inalagaan na ako lng magisa binigyan ng magandang buhay tapos ipagpapalit mo ako sa hampas lupang babae na yan na hindi ko alam kung saang lupalop ng bundok mo nakuha"
"Ma........ang babaeng iniinsulto at minamaliit nyo ay ang babaeng pinakamamahal ko.....at sa mga sinasabi nyong yan alam nyo ba na mas higit nyong napatunayan na mas dapat piliin ko si Noemi keysa sa inang hindi marunong umintindi at sumoporta sa kaligayahan ng anak"
"How dare you...........lumayas kayong dalawa sa pamamahay ko....tingnan ko lang kung may ipagmalaki ka pa na kung kahit isang sentimo wala ka dyan sa bulsa mo at bumalik sa akin at magmakaawa dahil hindi mo na makayanan ang hirap ng walang makain"
Pinilit kong hindi umiyak pero kusa na lang tumutulo ang luha sa mga mata ko......hinila nya ang kamay ko at naglakad kami palabas ng pinto........
"HUWAG KA NG BABALIK DITOOOO"pahabol pa ng kanyang mama bago kami makalabas...
Inabot nya sakin ang helmet......at inutusan na sumakay sa motor nya......
"Bakit hindi ang kotse mo ang gamitin natin delikado kung magmomotor tayo"sabi ko
"Kay mama ang kotse na yan....ibabalik ko lng sa knya...etong motor sakin to regalo sakin toh ng papa nung highschool graduation ko bago sya mamatay"paliwanag nya....
Wala na akong nagawa sumakay na ako sa likod ng motir habang nakayakap sa kanya at habang nakasakay ako sa motor naluluha ako ngayon kayakap ko ang isang tao na ipinagpalit ako sa buhay na meron sya ngayon ko lng lalong napatunayan kung gaano ako kamahal nya ako kamahal.....
Nagising ako na sobrang sakit ng ulo ko.............parang binibiyak...kusang tumulo ang luha ko na ang huli kong maalala na nakayakap ako sa kanya sa motor ng may biglang may lumiwanag sa harap namin at isang rumaragasang truck ang bumungo samin..
"HON"bulong ko ng maalala ko na wala syang helmet dahil binigay nya sakin....biglang bumilis ang tibok ng puso ko.....hindi ligtas lng sya....walang masamang nangyari sa kanya...
Pinilit kong bumangon pero napakaraming aparato na nakadikit sa kin.......
"Miss.......hindi pa po kayo pwedeng bumangon"sabi ng nurse na pumasok...
"ANONG NANGYARI?YUNG KASAMA KO?NASAAN NA SYA"
"SINO PO?MAGISA LNG PO KAYONG DINALA DITO...HALOS ISANG LINGOO NA NGA PO KAYONG COMATOSE"
"WALA NA SI ERIC....Namatay sya sa aksidente........kya ikaw magpagaliing ka na ang tagal tagal na nating natetenga dito sa hospital nnoh......"
Parang wala lang ky nanay ngg sabihin nyang patay na si Eric......Pero sakin dinig na dinig ko yun.....pero gusto kong marinig ulit mas malinaw yunvmas maiintindihan ko.....
"Nay...pwede ba sa pagkakataon nato isipin nyo naman ang nararamdaman ko....Alm nyo kung gaano ko kamahal si Eric tapos sasaihin nyo n patay na sya na parang wala lang....Nay...ano ba talaga.?Ano ba talaga nangyari kay Eric..."
"Bingi ka ba talaga huh...Diba sinabi ko na patay na si Eric......ano bang hindi mo maintindihan .?"
Hindi na ako tumugon .....ayoko na makipagtalo kay nanay...ayoko ng dagdagan pa nya ang sakit na nararamdaman ko........Pero dito sa puso ko umaasa a rin ako na buhay si ERIC?????
-----
BINABASA MO ANG
I LOVE YOU...till forever..(ASHRALD)
Teen FictionAkala ko ikaw ......hindi pala....Ang katulad mo na walang alam sa pagmamahal......Sobrang makasarili.....ay hindi karapat dapat sa pagmamahal ko.....pero kahit ako nalilito minamahal ba kita dahil nakikita ko sya sayo o mahal kita dahil yun ang sin...
