Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~10~

Το ταξίδι τους κύλησε πλέον χωρίς άλλα απρόοπτα. Το “Asbaroth” έσκιζε με τρομερή ταχύτητα τα κύματα της θαλασσας που έμοιαζε ατέλειωτη. Το ατέρμονο μπλε διέκοπταν σποραδικά μερικά νησιά, ακατοίκητα στην πλειοψηφία τους. Πάντως είχαν κι αυτά την χρησιμότητά τους αφού μόνο από εκείνα μπορούσαν να εξασφαλίσουν πόσιμο νερό. Τα υπόλοιπα αγαθά εξασφαλίζονταν κυρίως με επιδρομές σε άλλα πλοία, κάτι που είχε γίνει μέρος της καθημερινότητάς τους. Η καπετάνισσα ήξερε πολύ καλά πώς να κουρσεύει τα βασιλικά πλοία με τις λιγότερες δυνατές ζημιές για την ίδια. Ήταν παμπόνηρη και πολυμήχανη. Βέβαια, στις περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις απέφευγε να στέλνει την Evie, ίσως επειδή φοβόταν ότι θα γίνονταν στόχος αν μαθευόταν ότι η Εκλεκτή βρισκόταν πάνω στο πλοίο της. Την ίδια δεν την ενοχλούσε και τόσο, απλώς ανησυχούσε περισσότερο για τους δικούς της αφού δεν ήταν μαζί τους και δεν μπορούσε να τους προστατέψει. 

"Μην ανησυχείς, οι φίλοι σου θα είναι εντάξει," την διαβεβαίωνε κάθε φορά ο Saif, ο οποίος δεν άλλαξε καθόλου την στάση του ακόμα και όταν έγινε ευρέως γνωστό πάνω στο πλοίο για το ποια ήταν στα αλήθεια ήταν η Evie, κάτι για το οποίο του ήταν ευγνώμων. 

Το μόνο βέβαιο ήταν πως η Evie δεν ήταν η μόνη ιδιαίτερη μορφή πάνω στο πλοίο. Η μυστηριώδης κοπέλα στην καμπίνα του καπετάνιου στριφογυρνούσε συνέχεια στο μυαλό της. Ένα βράδυ το συζήτησε με την Eden. 

"Ίσως να είναι κάποια αρχοντοπούλα και την κρατάει πάνω στο πλοίο ώσπου να πάρει κάποια λίτρα," ήταν η εξήγηση της Eden. "Ή ίσως την κρατά καθαρά για συντροφιά. Δεν έχει κάτι το σπουδαίο."

Εδώ ήταν που διαφωνούσαν. Αν η καπετάνισσα όντως περίμενε να της στείλουν λίτρα δεν θα βιαζόταν τόσο να απομακρυνθεί από το Dralville. Έτσι, αποφάσισε να ρωτήσει τον Saif. Σίγουρα αυτός θα ήξερε κάτι. 

Δεν έκανε λάθος όμως δεν γνώριζε αρκετά για να ικανοποιήσει την περιέργεια της Evie. Αυτό που έμαθε από τον Saif ήταν πως η κοπέλα στην πραγματικότητα ήταν γοργόνα και ονομαζόταν Selene. Η καπετάνισσα την είχε σώσει από τα χέρια ενός άλλος αδίστακτου πειρατή και ταξίδευε από τότε μαζί τους. Η Evie είχε ένα προαίσθημα ότι η γοργόνα παρέμενε στο πλοίο παρά την θέλησή της αλλά δεν έπρεπε να ξεχνάει ότι επρόκειτο για πειρατές και ότι δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται τόσο. Έτσι, το θέμα της γοργόνας τελικά ξεχάστηκε. 

Λίγες μέρες αργότερα εμφανίστηκε ένα ακόμα μεγάλο νησί στα αριστερά τους. Η καπετάνισσα αποφάσισε να στείλει μερικά άτομα για να συγκεντρώσουν νερό και τρόφιμα, ανάμεσα στα οποία ήταν και η Evie. Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που την έστελνε σε κάποια αποστολή. Ίσως θεώρησε ότι δεν μπορούσε να την κρατήσει εσώκλειστη στο πλοίο χωρίς να κάνει τίποτα. Εξάλλου ήταν κάπως απίθανο να συναντήσουν ζωή σε τούτα τα μέρη. Έτσι, ο υποπλοίαρχος Tucker - ο ίδιος άνδρας που ανέλαβε την στρατολόγηση νέων μελών για το πλοίο - συγκέντρωσε τα άτομα που του είχε υποδείξει η καπετάνισσα και βγήκαν στην στεριά με δύο ξύλινες βάρκες.