the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 28

λίγες μέρες μετά

Μαρία

"Να σας ψήσω και δυο καφεδάκια?" μας ρωτάει η γιαγιά μου και αφήνει ένα πιάτο με κέικ και κουλουράκια μπροστά μας. Τα κοιτάω εξεταστικά, κοιτάω και την τραχανόπιτα από δίπλα, και την μανιταρόπιτα, και την κοτόπιτα. 

Ανακατεύομαι

Εδώ και τρεις μέρες με το που δω φαγητό, ανακατεύομαι. 

"Μήπως έχετε λίγο χυμό?" αντιπροτείνει ο Μιχάλης από δίπλα μου. Στρέφω το βλέμμα μου στο πλάι και τον ευχαριστώ με τα μάτια μου. Εκείνος μου χαμογελάει γλυκά και κάθεται λιγάκι πιο κοντά μου. 

Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει όλο και πιο δυνατά. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι σε λίγο θα ανακοινώσουμε στους παππούδες μου για την εγκυμοσύνη μου, αλλά και στο ότι.. κοιτάω την ελάχιστη απόσταση που απέχουν τα σώματα μας.

Με αναστατώνει. 

Η παρουσία του με αναστατώνει πολύ.

"Θα σας στύψω δυο πορτοκαλάδες λοιπόν! Αλλά να τις πιείτε γρήγορα να μην φύγουν οι βιταμίνες!" αναφωνεί χαρούμενα η γιαγιά μου. 

Παρατηρώ το πρόσωπο της, η ευτυχία φαίνεται ολοκάθαρα πάνω της. Λογικό. Όταν της είχα πει ότι χωρίσαμε με τον Μιχάλη τα έβαψε μαύρα, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Και πριν δυο ώρες που φτάσαμε στο Περτούλι και είδε τον Μιχάλη να βγαίνει από το αυτοκίνητο.. έλαμψε ολόκληρη. 

"Λοιπόν θα μας πείτε πώς και από τα μέρη μας?" ρωτάει ο παππούς μου. 

Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. Σε αντίθεση με το Αλικάκι, ο κυρ Μπάμπης σκοτείνιασε αμέσως με το που μας είδε. Ειδικά όταν το βλέμμα του διασταυρώθηκε με αυτό του Μιχάλη, παρατήρησα ότι τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σκλήρυναν, τα χέρια του έγιναν δυο γροθιές και το σώμα του σφίχτηκε. 

"Παππού μου.." τον κοιτάω διστακτικά. "Μήπως να άφηνες κάτω την καραμπίνα? Την ξεσκονίζεις και αργότερα.. τώρα θέλω να σας πω κάτι" προσθέτω φοβισμένα.

Με το που κάτσαμε στο σαλονάκι, ο κυρ Χαράλαμπος πήγε και έφερε την καραμπίνα μέσα από το δωμάτιο. Την είδα και πόνεσε η καρδιά μου. Απλά δεν θέλω να πάθει τίποτα ο Μιχάλης, ο οποίος με το που είδε το όπλο άσπρισε ολόκληρος. Και ακόμη χλωμός είναι δηλαδή.. σαν λευκό πανί.

"Κοκόνα μ' αν εσύ θες να μας πεις κάτι.. ο πρωτευουσιάνος τι δουλειά έχει εδώ?" ρωτάει ο παππούς μου και στενεύει τα μάτια του. Τον παρατηρώ που μας κοιτάει εναλλάξ, μια εμένα και μια τον Μιχάλη. Και το βλέμμα του είναι πολύ, μα πάρα πολύ καχύποπτο.