Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Η Άφιξη στο Όλομ/ part 4

Ο πρωινός ήλιος στο Όλομ, έμοιαζε χλωμός, κρυμμένος κάτω από ολόλευκα σύννεφα του χιονιού. Οι νιφάδες είχαν ξεκινήσει τον δικό τους χορό, με τον ρυθμό του ανέμου και η Ζόε είχε ξυπνήσει νωρίς, είχε κατευθυνθεί στο δέντρο της και είχε ευχηθεί για ένα ζεστό φλυτζάνι με σοκολάτα. Φυσικά, είχε εισακουστεί και με το παραπάνω, μιας που τα παιχνίδια είχαν άμεσα κινητοποιηθεί και η σοκολάτα είχε ως δια μαγείας ξεπηδήσει από τις ρίζες του έλατου. Η μικρή αδημονούσε. Βαστούσε στα χέρια της το ραγισμένο στολίδι και αισθανόταν πως από κάπου ψηλά, ο πατέρας της χαμογελούσε ευτυχισμένος. Είχε φτάσει η μέρα, που τα Χριστούγεννα θα έρχονταν ένα βήμα πιο κοντά στον κόσμο. Η Σάρα σηκώθηκε με κόπο. Το κορμί της πονούσε ελαφρώς από το χθεσινό πατινάζ, ωστόσο για κάποιον λόγο, το σκηνικό με τον Γκέντελ να την αρπάζει από την μέση και με την ίδια να καταλήγει στην αγκαλιά του, ερχόταν στη σκέψη της ξανά και ξανά.

«Ετοιμάσου» φώναξε η Ζόε και η Σάρα ξεκίνησε να ντύνεται. «Ευχήσου στο δέντρο για το πρωινό σου. Τα στολίδια θα σε ακούσουν» τελείωσε και η Σάρα την κοίταξε πλαγίως.

«Πήγαινε και έρχομαι» της είπε καθώς στάθηκε μπροστά από το ζεστό τζάκι, όπου κρέμονταν οι κάλτσες των ευχών τους. Η αλήθεια, είχε κάνει ήδη την ευχή της, ωστόσο ήθελε να την επαναλάβει ώστε να είναι βέβαιη πως θα ακουστεί. Πήρε λοιπόν ένα χαρτί και ένα στυλό και έκατσε στο κρεβάτι της οκλαδόν.

Άγιε μου Βασίλη,

Τα περισσότερα παιδιά, σου εύχονται για κάθε λογής παιχνίδια και ρούχα. Σου εύχονται για όμορφα σκυλάκια, για βιβλία, στολίδια, ταξίδια. Εγώ θα ευχηθώ κάτι το διαφορετικό. Θα ευχηθώ να μπορούσα να ξαναδώ τον μπαμπά μου. Ξέρω πως υπήρξα άτακτη και μάντεψε, όχι μονάχα φέτος. Έχω φέρει δάκρυα πολλές φορές στα μάτια της μαμάς. Έχω πάψει να αποκαλώ την Ζόε, ΄΄ζωή΄΄ μου χαϊδευτικά, έχω πάψει να χαμογελώ. Η απώλεια είναι σκληρή. Ίσως το γνωρίζεις και εσύ, καθώς έχασες την πίστη των ανθρώπων σε εσένα. Ξέρεις λοιπόν πώς νιώθω. Είναι εκείνο το κενό που δεν μπορείς να αναπληρώσεις. Είναι εκείνο το κενό που νιώθουν εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, εξαιτίας της απουσίας σου. Η διαφορά είναι πως εγώ δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό, εσύ όμως μπορείς και ελπίζω να το κάνεις. Σκέψου πως για κάποιους ανθρώπους, αυτά μπορεί να είναι τα τελευταία τους Χριστούγεννα. Κάνε τα μοναδικά και χάρισέ τους το χαμόγελο που χρειάζονται. Ξέρω πως η ευχή μου είναι δύσκολη, επομένως μπορείς να βάλεις των άλλων σε προτεραιότητα.