geçtiğimiz aralık ayı yazdım bunu,zaman tam tutmuyor o yüzden
geçen sene bu zamanlar ben,
henüz bir genç bir kızdım,
evet biraz incinmiştim zamanında-
ama gene de atlatmıştım,
gençtim,yaram çabuk kabuk bağlardı.
geçen sene bu zamanlar ben,
beni bekleyen felaketten habersiz,
yeni yıla gün sayıyordum,
yeni yılın korkunç olacağını bilmeden.
geçen sene bu zamanlar sen,
henüz genç bir kızdın,
evet biraz incinmiştin zamanında,
ama gene de atlatmıştın,
gençtin,yaran çabuk kabuk bağlardı.
geçen sene bu zamanlar sen,
yanımdaydın, her şeyden önce sen-
benimdin. kimse inkar edemezdi.
geçen sene bu zamanlar biz,
başarısız olacağımız sınavdan bi haber,
her günü geçirirken beraber,
kendi sonumuzu hazırlarken-
tuğla tuğla,
mutlu 2 genç kızdık-
birbirimize çok kızdık-
hatırlıyorum o günü-
spor salonunda nasıl titrediğimi,
sinirden nasıl ağladığımı,
nasıl kafanı onun omzuna koyduğunu-
nasıl yemin ettiğimi,
kafanı yaslayacak omuz bırakmayacağıma,
nasıl yemin ettiğimi,
sonunda sen darmadağın ağlarken-
üzülmeyeceğime nasıl yemin ettiğimi,
hala hatırlıyorum, hepsi dün gibi-
aklımda,hepsi bugün bile aklımda,
silip atamıyorum,unutamıyorum,
olmuyor işte, ne yaparsam yapayım,
her gün o yeminle yaşıyorum,
arkamda bırakamıyorum.
sen de dağıl istiyorum,
tanrım kurtar beni bu arzudan,
birinin kötülüğünü istiyorum,
ama öyle az biraz değil,
tanrım,benim yandığım gibi yansın istiyorum,
tanrım,benim yazdığım gibi yazsın istiyorum,
hatta benden de beter olsun istiyorum-
tanrım,eğer almayacaksan içimden bu ateşi,
söndürmeyeceksen içimdeki bu ateşi,
ne olur beter et onu,
bana da göster,yalvarıyorum sana,
ya kahret onu
(beni ettiğin gibi)
ya da dindir içimdeki bu öfkeyi.
insan insan dersin,
yoldaş yoldaş dersin,
kardeş kardeş dersin,
dersin de- kalleş çıkar ya?
ilk derdinde bırakır gider ya?
arkanı döner dönmez vurur ya?
işte öyle bir şey.
ne zaman bu kadar adi bir insan oldum
başkasının kötülüğünü isteyecek kadar..
ne zaman böyle bir insan oldum-
ne zaman böyle yaralandım-
ne zaman oldu da hala kanıyor yaram-
anlayamadım gitti.
