Sa panahon ngayon may mga bagay tayong gustong makuha. May mga pangarap tayong gustong makamit. Ngunit, pano kung ang pangarap mo ay isang malaking pagkakamali?
Lahat ng tao ay pinapangarap na magkaron ng isang masaya at pangmatagalan na relasyon, o walang hanggang pagmamahalan.
Gusto ko magkwento base sa sarili kong karanasan.
Ako ay isang simpleng babae na takot na magmahal ulit dahil sa sakit na naranasan ko nuon. Lumipas ang isang taon at apat na buwan bago ko maramdaman na ako ay umiibig na ulit, Sa isang lalaking may karelasyon ng iba.
Hindi ba't ang sakit isipin na sa una palang, Mali nang mahalin ang taong pagmamayari na ng iba.
Pero anong magagawa ko, Tao lang din naman ako na umaasa na isang araw, Mamahalin din ako ng taong mahal ko.
Matalik na kaibigan, pero yun nga ba ang turing natin sa isa't isa? Sa totoo lang, gusto ko na sabihin ang tunay kong nararamdaman. Pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Natatakot ako na baka pag nalaman mo, bigla mo nalang akong iwan.
Minsan naiisip ko, Ano bang wala ako na meron sya? Sabi mo naman, Ako ang rason kung bakit ka masaya, ako ang rason kung bakit ka nabubuhay. Pero bakit hindi nalang ako ang maging rason kung bakit ka nagmamahal?? :'(
Ang hirap pala ng ganito, Hindi mo alam kung san ka lulugar. Hindi mo din siya maiwan. Kasi alam mo sa sarili mo mas masasaktan ka pag nawala siya sayo.
Tama bang itago ko nalang ang tunay kong nararamdaman para sa taong mahal ko? O hayaan ko na siya ang unang makaramdam? :(
Mahal kita, Higit pa sa inaakala ko, higit pa sa inaasahan ko. Sana maramdaman mo yun. Kasi nasasaktan ako! :'(
-Dev
