Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

33-KALBİMDEN VAZGEÇMEK

1 saniyenizi ayırıp lütfen yıldıza basar mısınız? 

Boolca yorum bırakmayı unutmayın sakın.

•Cem Adrian & Aylin Aslım - Herkes gider mi?

Keyifli okumalar dilerim..

¦~KALBİMDEN VAZGEÇMEK~¦

Asaf

Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı çaldım. Bir kaç dakikanın ardından kapı aralandığında annem karşımdaydı.

"Asaf, sonunda gelebildin oğlum. Zehra senden haber alamayınca deliye döndü resmen. Hemen ona görünsen iyi olur. Sabahtan beri herkesin canına okuyor," dediğinde yutkundum.

Yalnızca başımı sallayarak onayladım onu. Şimdi Zehra daha beter çıldıracaktı. Ona söylediklerimden sonra evi başımıza yıkacağını biliyordum. Ah, ben neyin içine düşmüştüm böyle? Bir yandan sevdiğim kadın öteki yandan ise birlikte büyüdüğüm, değer verdiğim kadın. Arafta sıkışıp kalmıştım. Ama ben Günçiçeği bu saatten sonra asla yarı yolda bırakamazdım. Bunu ona yapamazdım. Keşke olanları başa alabilseydim. Onun canını daha fazla yakmasaydım ama olan olmuştu bir kere. Geri dönüşü yoktu. Bugün bu meseleyi halledip çözüme kavuşturacaktım. Sevdiğim kadınla yeniden temiz bir sayfa açacaktık..

Sabah yaşananlar zihnime üşüştü. Aramızda geçenlerden sonra onun pişman olduğunu düşünüp kahrolmuştum. O içli içli ağlarken kendimden öyle nefret ettim ki anlatamam. Yüreğim binbir parçaya bölünmüştü resmen. Sevdiğim kadına bu denli acılar yaşatmak hiç istemezdim. Ama hayat hiç yolunda gitmiyordu ki. Her gün beni, bizi yeni sınavlarla test ediyordu.

Annemin yanından geçerken gerginliğim had safhadaydı. Bir anda annemin eli omzuma kapandı.

"Asaf?"

Sesinde kuşku vardı.

"Sen iyi misin birtanem?" diye o sıcak kanlı naif sesiyle konuştu. Ona dönerek zorla da olsa gülümsedim.

"İyiyim annem," diye cevap verdim.

Annem bir süre beni şüpheyle süzdü. Annemin yüzüne bakacak yüzüm yoktu maalesef. Gözlerimi uzun süre gözlerinde tutamıyordum. Her defasında ondan gözlerimi kaçırdım.

"Eminsin değil mi? Hiç iyi görünmüyorsun, bana anlatmadığın bir şey mi var yoksa?"deyince dudaklarımı birbirine bastırdım. Aslında sana anlatmadığım çok şey var anne diye içimden acı acı geçirdim.

" Asaf? "diye seslendi bana.

" Anne ben en iyisi Zehra'yı bekletmeden yanına çıkayım tamam mı sonra konuşuruz, "deyip kaçmayı tercih ettim bu konuşmadan.

Annemin konuşmak için dudaklarını araladığını gördüğümde ise ona fırsat tanımadan üst kata çıkan merdivenleri hızlıca çıkmaya başladım.

Zehra'nın odasının önünde bir süre dikildim. Beynimde konuşacaklarımı uzun uzun tarttım. Kendimi hazır hissettiğim an kapıyı usulca çalıp içerden onay sesinin gelmesini bekledim.