de 89ste hongerspelen

De Boete

"Diana Oda" Ik kijk vol ongeloof op. Mensen draaien zich om en staren me met grote ogen aan. Ik kan me niet bewegen. Na een tijdje begint Arianne me te porren om tot me door te dringen. Ik moet naar de arena. Verdoofd strompel ik naar voren. Ik neem plaats op het podium en ontvang een applaus dat ik niet verdien. Olivius stapt met grote passen naar de bokaal van de jongens en neemt er met een gracieuze handbeweging een kaartje uit. Hij gaat voor de micro staan en leest met een overdreven Capitoolaccent de naam: "Mats Verslype", voor. Er gebeurt een tijdlang niets en dan krijgt Olivius te horen dat Mats deze nacht dood werd teruggevonden op straat. De arme stakker had geen ouders meer, die werden als avox afgevoerd naar het Capitool, ze konden hun schulden niet meer betalen. Mats had waarschijnlijk geen onderdak gevonden voor de nacht viel, en was toen tussen de sneeuw doodgevroren. 

Olivius is uit zijn element, in het Capitool word je niet vaak geconfronteerd met doden afzonderlijk van de Hongerspelen zelf. Hij gaat terug naar de bokaal en haalt er een ander briefje uit."Quinten Vandorpe" galmt het over het plein. Quinten draait zich om en kijkt zijn zusje vol verdriet aan. Quinten en zijn zusje zijn de twee kinderen van de burgemeester. Het gebeurt zelden dat iemand uit de elite van district 7 wordt gekozen. Quinten vervalt in een trance terwijl hij naar het podium toe stapt. Wanneer hij hij op zijn plaats staat moeten we elkaar een hand geven. Het applaus van de brave burgers van district 7 vloeit als lauw water over me.

Vervolgens worden we naar aparte kamers gebracht. Volgens traditie wacht je familie je daar op. Maar bij mij is de kamer opvallend stil, en volledig leeg, zoals ik had verwacht. Mijn vader was omgekomen bij een stom ongeluk, een paar jaar geleden gebeurde het. de ploeg waarin mijn vader zat, had hun shift afgewerkt, de boomstammen mooi gestapeld en wanneer ze de berg aflopen, zijn die stammen op de een of andere manier losgekomen. Terwijl ze naar beneden stormden is mijn vader onder een boomstam geraakt.Op slag dood. Mijn moeder is een ander verhaal, ze verliet me voor een welgestelde man. Ik heb toen nog een paar jaar heb ik me nog kunnen vertoeven bij mijn oud omaatje, maar toen ook zij stierf belandde ik op straat. Ik schrik wanneer de deur na een tijdje toch opengaat. Arianne komt binnen, ze zegt niets. Ze komt alleen naast me zitten.Ik begin te huilen. Zij ook. Een ding weten we allebei: ik zal sterven