Sezin zile bastı. Okul çıkışı Beril'lerin evinin önüne gelmişti. Bugün okula gelemediği için hem Nesli'nin hem de kendi tuttuğu ders notlarını getirmişti.
Kapıyı Beril'in anneannesi açmıştı.
"Hoşgeldin kızım."
Sezin'i dışarda bekletmeyip içeri aldı.
"Hoşbulduk. Beril'e ders notlarını getirdim."
"İyi yapmışsın. Beril odasında. Biraz mutsuz ama."
Beril'le konuştuğunda hiçbir şey söylememişti. "Ben bir bakayım ona."
"Tamam canım."
Sezin ayakkabılarını çıkartıp merdivenlerden yukarı çıktı. Beril'in odasının önüne geldiğinde kapıyı tıklattı. İçeriden gel sesini duyunca kapıyı açıp girdi.
Beril boy aynasının önünde durmuş kısa saçlarını inceliyordu. Saçları bir santimi geçmeyecek kadar kısaydı artık. Elini başında gezdirip aynaya baktı. Sonra arkasına Sezin'e doğru döndü.
"Nasıl olmuşum?"
Beril' gülümsüyordu ama sesindeki titreme Sezin'in kalbine bıçak gibi saplanmıştı. Her iki elini de çantasını tutmak için önünde birleştirmişti Sezin. Yutkunup kendini toparlamaya çalıştı.
"Çok güzel." diyebildi sadece.
Beril gülümsemeye devam etti. Sezin'e doğru adımlarını yöneltti.
"Yalan söylüyorsun."
Aralarında mesafe giderek kapanınca Sezin'in çantası ellerinden kayıp düştü. Beril Sezin'i belinden çekerek kendine yaklaştırdı. Sezin tek elini Beril'in saçlarının içinde gezdirirken Beril Sezin'in vereceği tepkiyi merak ettiğinden dolayı gözlerine odaklandı.
"Hafta sonu evde kimse yok." dedi Sezin. Beril beklemediği bir cevap aldığı için anlamsız bir ifadeyle Sezin'e baktı. Sezin Beril'in kısa saçlarını önden arkaya doğru okşayarak ellerini boynunda birleştirdi. Beril'e baktı. Anlamadığını görünce hafif gülümsedi. "Yeni tarzın beni cezbetti."
"Ev boş yani."
Sezin Beril'in tanımlamasına küçük bir kahkaha attı. Sonra dudaklarına uzanıp öptü. Geri çekildiğinde Beril'in gözleri kapalıydı. Gülümsemesi yüzüne daha fazla yayıldı.
"Hafta sonunu bekleyemeyebilirim." dedi Beril.
"Sanırım ben de." der demez Beril Sezin'in dudaklarını hapsetti. Öpüşmeleri şiddetlendikçe Beril adımlarını yatağa doğru atıyordu. Sezin'i belinden tutarak yönlendiriyordu. Sezin'in sırtını yatağa yatırdıktan sonra üstüne çıktı.
Beril Sezin'in boynuna indiğinde Sezin gözlerini kapadı. Şu an bunu yapamazlardı. Evde ailesi vardı. Kendini geri çekip boynuna bırakılan yakıcı öpücüklerin arasından zorlukla konuşmaya çalıştı.
"Beril ailen evde." dedi.
"Ama..." Beril başını Sezin'in boynundan kaldırmadan konuştu.
"Üzgünüm." dedi Sezin.
Başını Sezin'in boynundan indirip göğsünün üzerine bıraktı.
"Senden ayrılmak istemiyorum. Sen gittiğinde seni çok özlüyorum. Buramda koca bir boşluk oluşuyor."
"Ben de gitmek istemiyorum. Senden ayrıldığımda o boşluk hissi bende de oluşuyor."
"Ailemizle konuşsak eve çıkmamıza izin verirler mi?"
Gözleri kısa süreliğine daldı Sezin'in. Sonra Beril'e çevirdi.
"Biraz zor."
"Ben annemle konuşacağım."
