Sylvan's Soul • Chanbaek

Bölüm On Sekiz : Şenlik

Çoğu bölümün okunma sayısı 600+ olmasına rağmen oy sayısı 80-90 civarı, eğer kitabı beğenmiyorsanız neden düzenli olarak okuyorsunuz veya beğeniyorsanız neden oylamıyorsunuz gerçekten anlamıyorum. 😿

Yorum sayısına hiç girmiyorum zaten, orası beni daha da çok üzüyor...

Herkese iyi okumalar ♡

×××××××××

Yarı silik hafızası anılarını bir bir önüne getirdiğinde, siyah gözlerini çoktan kapamıştı.

Ilık bir sonbahar sabahıydı, Güneş ışıkları yüksek ağaçların arasından bulundukları yere sızıyorken yanındaki iri bedenli adamla, babasıyla duruyordu.

Etrafına kısaca bakındığında büyük bir evin arkasında bulunduklarını gördü. Burası yıllar boyunca yaşadığı eviydi; tam üzerine bastığı yer ise çocukluğunun büyük bir kısmının geçtiği arka bahçeleri.

"Bunu yapabilirsin, Chanyeol." diyen beden hemen yanında olmasına rağmen sesi kilometrelerce öteden geliyormuş gibiydi.

'Odaklan.'

İçinden bu kelimeyi sık sık tekrar ettiğinde kendini tamamen gevşetti ve kollarından başlayarak bedenini saran tüyleri hissettiğinde heyecanına yenik düşmeyerek yaptığı işe odaklanmaya devam etti.

Derisi dönüşümünü bitirdiğinde dört ayağının üzerine de düşmüştü aynı zamanda. Daha da keskinleşen bakışlarıyla karşısında onu izleyen adama baktı ve uzunca uludu.

Bu his harikaydı. Bir kurt-insan melezi için dönüşmek paha biçilemez bir şeydi. Sanki dünya üzerindeki en güçlü varlıkmışcasına bir kez daha uludu.

Sessizleştikten sonra insan bedenine geri dönmesi saniyelerini almazken dengesini kaybetmemeyi başardı ve babasıyla yeniden göz göze geldiğinde önünde eğildi.

"Çok güçlü bir Alfa olacaksın, oğlum."

Hızla arkasında duyduğu ince sese döndüğünde gördüğü naif bedene gülümsedi. Tıpkı kendisininkiler gibi kızıl saçları, beyaz teni ve yüzünün en karakteristik tarafı olan beniyle karşısında duruyordu.

Kızıl saçlı kadın da ona gülümsediğinde film şeridinin bir kısmı koptu, anılar zihninde yok oldu.

××××××

Önce son derece tanıdık ve tatlı bir koku doldu burnuna, rahatlama hissi tüm bedenini sarmışken gözlerini araladı.

Yumuşak bir zeminin üzerindeydi uzun bedeni. Wu Sürüsü'nde kaldığı evdeki odasında, yatağında yatıyordu.
Tamamen ayıldığında saçlarının arasında dolaşan hafif dokunuşları hissetti ve kokunun kaynağını kolayca çözdü.

Bakışlarını yavaşça saçlarını okşayan, düşünceli bir şekilde gözlerini bir noktaya sabitlemiş Baekhyun'a çevirdi.

Güzel Omega'nın dalgınlığının belirgin sebepleri vardı; Chanyeol'e anlattıkları dışında henüz öğrenemediği onlarca şey bulunuyordu ve çok yakında onları etkisine alacak fırtınada bilinmezliğe doğru sürüklenmekten korkuyordu.

Olayların nasıl bir gidişata sahip olacağı hakkında en ufak bir fikri yoktu; aylardır tek yaptığı sürü sürü dolaşmak ve düşünceler içinde boğularak yaşamına her an elinden alınabileceği korkusuyla devam etmekti.

Fakat artık kendi yaşamından daha fazla değer verdiği biri vardı ve hemen yanı başında yatıyordu.

Uykuya dalmadan önceki itirafının altında ezildiğini hissediyordu Baekhyun; sadece uzunca ona bakmış, tek kelime bile çıkmamıştı dudaklarının arasından.