BAĞIMLI

1."Hastane"

Merhaba sevgili arkadaşlar bu benim yeni Hikayem aslında hep yazıyorum ama ilk defa böyle bir işe başvurdum umarım beğenilen bir kitap olur...

Çok okunması dileğiyle 😍🙏

Siyah.
Babamın almam için uzattığı kalem. Parlak ve hoş bir renk. ama resmimde siyah kullanmayacaktım.siyah bana göre karanlığı temsil eden bir renk ve ben değil resmimde siyahı hayatımın hiç bir yerinde kullanmıycaktım.

"Baba?"
Babam cevap vermiyor öylece boşluğa bakıyordu. Ayağa kalkınca bende kalktım.
"nereye gidiyorsun baba?" babam gidiyordu.

"gitme! korkarım ben gitme baba no'lur? Babam beni dinlemiyor kapıya doğru gidiyordu. Ne yani beni bırakacak mıydı. Artık hıçkırıklarımı serbest bırakmış babamın gitmemesi için yalvarıyordum.

"Baba gitme ben yalnızlıktan korkarım lütfen gitme baba" haykırışlarım durmak bilmeyen gözyaşlarımla son kez bağırdım arkasından en güçlü sesimle,

"Babaaa?"
Uyandığımda ter içinde kalmıştım. Yattığım yerden doğrularak başucumda ki bardağı su doldurup içtim. Gördüğüm kabus ilk defa bu kadar zorluyordu beni.

Ben kim miyim?
Ben Eftelya Karaduman. Annesinin 6 yaşında babasının ise 10 yaşında bir başına bıraktığı bağımlı kızı.

Babam beni bırakıp gittikten sonra Babamın ağabeyi pek sevgili amcam beni Izmir'den alıp Istanbul'a getirdi.10 yaşında olduğum için bu gibi şeyleri pek takmıyordum. Ama bir gerçek vardı ki babamı çok özlüyordum. 6 yıl boyunca Hulusi amcalarda kalmıştım. kendisi varlıklı bir iş adamıdır sert mizacıyla, dik duruşuyla, her zaman hayran bıraktırıcak cinstendi. şu an Lise son sınıf olmam gerekirken ben Istanbul'un en prestijli kliniğindeydim.

18 yaşında bir kız olmam büyük olduğum anlamına gelmiyordu. Hala babamın küçük prensesiydim.

15 yaşında katıldığım arkadaş ortamında arkadaşlarımın zoruyla madde kullanmıştım. Amcam da tedavi olmam için beni bu kliniğe sokmuştu.

Enes o ailede ki arkamı tutan tek kişiydi.
birbirimizi hep kollar,birbirimize sahip çıkar, asla üzmezdik.

Ama Enes birbirimize verdigimiz sözlerden dolayı amcama söylemişti. Sonuç şu an Klinikteyim.
Solgun yüzümle karşımda duran boy aynasından kendime baktım.Zayıflamıştım. Gözlerimin altı morarmış, hüznü temsil eden bakışlarıma ortak olmuştu.

"Eftelya?"
Cevap vermediğim halde odama giren kırklı yaşlardaki doktoruma baktım.

Ne zırvalıycaktı acaba yine. Sağ işaret parmağıyla gözlüğünü düzelten, Keriman Hanım,genzini temizleyerek söze girdi,
"Bak Eftelya birbirimizi sevmediğimiz doğru. Ama şunu bilmelisin ki senin hep masum bir kız olduğunu biliyordum. Bugün bu klinikten çıkıyorsun Eftelya."

Ne yani ben ayağıma vurulan prangalardan kurtuluyordum. Peki ben bundan sonra ki hayatımda ne yapacaktım?
Çok uzun bir konuşma yapmış odamda beni düşüncelerimle başbaşa bırakıp gitmişti. Bana sarıldığında ise iyice şaşırmıştım. Yatağıma girip düşüncelerim le uykuya teslim oldum.

🔹🔹🔹

Eşyalarımı dün gece uyandığım zaman hazırlamıştım. Bavulumu alıp iki yılımın geçtiği odaya baktım. Sonunda kurtuluyordum. Bugün özgürlüğüme kavuşuyordum.

Her kesle vedalaşıp güle eğlene çıkıyordum. Dışarı çıktığımda çağırdığım taksi gelmişti bile. Son kez arkama baktım ve amcamın bana ayarladığı eve gidip yeni bir hayat kuracaktım. Taksiye binip yeni hayatıma gidiyordum.