Όμορφη Καταστροφή.

Κεφάλαιο 2

Η Άρια είχε νευριάσει απίστευτα που τους είδε μπροστά της.

Από ότι κατάλαβα αυτά έπρεπε να ήταν τα αγόρια που της ασκούσαν Bullying. Εφόσον η κολλητή μου τους μισούσε, τους μισούσα και εγώ.
Αλλά και πάλι ένα παιδί από την παρέα μου τράβηξε την προσοχή. Κάτι πάνω του,με έκανε να τον κοιτάω έντονα. Κάτι μου θύμιζε, όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι.
"Κοπελιά τρέχει κάτι;" ρώτησε αυτός που μάλλον απευθυνόταν σε εμένα. Τέλεια με έπιασε να τον κοιτάζω..
"Όχι θα έπρεπε; "του είπα κοφτά.
"Εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι κοριτσάκι μου, ποιά νομίζεις ότι είσαι;" μου είπε και είχα μείνει να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα.

Με έχει νευριάσει τόσο πολύ..

"Γιάννη σταμάτα. "Είπε η Άρια και έσκυψε το κεφάλι της.
Εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να σηκώσει το μεσαίο του δάχτυλο. Τι βλάκας.
Ωστόσο δεν κρατήθηκα και του αντιμίλησα.
"Πρώτον δεν είμαι ΣΟΥ και δεύτερον εσύ πρόσεξε πως μου μιλάς. Δεν είμαι από αυτά τα ηλίθια κορίτσια που τρέχουν πίσω από μαλάκες σαν και εσένα. " άρχισα να βγάζω το δηλητήριο μου..
Τότε όλα τα παιδιά αφού άρχισαν τα διάφορα αναφωνήματα του τύπου "ΟΟΟ τι σου είπε!" και τέτοια ..και περίμεναν τι θα απαντήσει ο πως τον λένε.. ο Γιάννης.

Τότε γύρισε και με κοίταξε κατάματα. Αν μια μάτια σαν και αυτή μπορούσε να σκοτώσει, τότε θα ήμουν ήδη νεκρή.

"Έχε χάρη που δεν βαράω ανόητα μικρά κορίτσια "μου είπε.

"Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν χτυπάς τον εαυτό σου τότε! " του ξανά-αντιμίλησα.

"ΜΠΕΛΑ γαμώτο μου σταμάτα."Είπε η Άρια εντυπωσιάζοντάς με.
Πραγματικά πρέπει να φοβάται αυτά τα αγόρια ..

Έπειτα την κοίταξα και κοίταξα αυτόν το βλάκα και έφυγα από το σπίτι της κολλητής μου, χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω μου..
Ξεκίνησα να περπατάω με μανία σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μέχρι που βρέθηκα σε ένα μικρό παρκάκι.
Πραγματικά χρειάζεται να ηρεμήσω. Ξέρω πολύ καλά ότι η βία δεν οδηγεί πουθενά. Και παρόλο που είμαι κορίτσι έχω πολύ περισσότερη δύναμη από μερικά αγόρια της ηλικίας μου.

  ---

Καθώς προσπαθούσα να χαλαρώσω και να ηρεμήσω.. -κάτι που κατάφερε πολύ καλά να μου προσφέρει το ζεστό καλοκαιρινό αεράκι-άκουσα βήματα να έρχονται από πίσω μου..
Δεν ήθελα να γυρίσω. Φοβόμουν.Ακόμα και αν το έπαιζα γενναία δεν έπαψα να είμαι μια μικρή δεκαεπτάχρονη κοπέλα.
Πριν προλάβω όμως να τρέξω ή να αρχίσω να φωνάζω κάποιος μου έκλεισε με το χέρι του το στόμα μου και με το άλλο έπιασε το λαιμό μου..

Τότε κατάλαβα πόσο αδύναμη ήμουν...

---------

Γεια και από εδώ συγγνώμη που αργησα να ανεβάσω. Όπως ξέρετε άρχισαν τα διαγωνισματα και δεν έχω καθόλου χρόνο.
Πείτε μου την γνώμη σας για το βιβλίο /το κεφάλαιο και γενικότερα την όλη υπόθεση και ψηφίστε το βιβλίο αν σας αρέσει.
Ps. Όσο περισσότερα views και likes μαζεύονται τόσο συντομότερα θα μπαίνει κεφάλαιο!
Love you all xox   -Popy♥