Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gençler! Pencere önünde bir çiçeğim ben Ne zamandayım bilmem Hangi mevsimdeyim hissetmem Ama gençler,söyleyeceklerim var "Bu dünyada yaşamak güzel olmalıydı."
Akakların suya doyup doyup taştığı Yine de yağmur diye çınlayarak aktığı Tarlaları toprakları götürürken Kökleri geride kalmış çiçeklerin Son çareleri ölmek olan mevsim Nisan bu, öyle değil mi gençler
Soğuk geçti,karlar gitti Sözgelimi ısındı havalar Yorulmuştum zaten uzun gecelerden Korkunç baykuş seslerinden. Ben pencerenin kara soğuk köşesindeyken Aşıklar neden küser ki gençler.
Oysa Ben küsmeliyim-önüme çıkan her şeye- Öyle yaparsam boşlukta mı kalırım Olsun Güneşten gücümü alırsam eğer Devam edebilirim Peki günlerim nasıl geçecek gençler.
Her şey o kadar efsunkar ki Dağlar birbirine bakarken yaklaşamıyor Yollar uzayıp giderken Hiçkimse sonunu bilmiyor Ordan oraya üzüntü çığ olurken Bu dünyada bir hiç olmak en iyisi gençler.
Sonra Eskiyor her şey Ördükçe sökülüyor sanki ömür Ama eksilmiyor Acı mı tatlı mı anlaşılamayan bir farkındalık Farketmeyi bekleyen gençlik Haberiniz var mıydı,konuşsanız düzelecekti Ey gençlik!
