𝓱𝓮𝓪𝓻𝓽 𝓫𝓮𝓪𝓽 ¹ ᴶᴱᴺᴹᴵᴺ

0.5

Sürprriiiiz! Ben geldiiim! Yılbaşı özel bölümü derrmişim. Aslında hayır sadece denk geldi.
Bu bölüm ondan habersiz yazdığımdan dolayı kd_irem 'e ithaf edimiştir.

Jennie'nin Ağzından:

Bileğimi elinden kurtararak yüzüne baktım.

"Bir kere ben seni stalklamıyordum. Öyle keşfette gezinirken gördüm. Sonra da yanlışlıkla beğendim işte. Ne var bunda?"

"He keşfetine çıkıyorum yani?"

Kafamı yukarı kaldırıp derin bir nefes aldım. Bakışlarımı tekrar yüzüne indirdiğimde gördüğüm, birçok kızı etkileyebilecek ama beni şu anda sadece sinirlendirebilecek sırıtmasına somurtarak baktım.

"Derdin ne senin?"

Umursamaz bir tavırla cevap verdi."Boşver. O da bana kalsın."

"Neyse işim var benim."

Adımlarımı uzun koridorun sonundaki asansöre yöneltmiştim ki aklıma gelen şeyle tekrar arkamı döndüm. Hâlâ arkamdan saf saf bakmakla meşguldü. Dibine kadar gidip durdum. Bu kadar yakın olmak ne kadar değişik gelse de takmadım.

"Bu arada Park Jimin kendine uğraşacak başka kızlar bulmanı tavsiye ederim. Çünkü ben senin sandığın o s*rtüklerden değilim."

Omzunu patpatlayıp tekrar arkamı dönmüştüm ki bu manzara beni çıldırtmaya yeterdi. Resmen tüm hastane gözünü kırpmadan bize bakıyordu.

"Dizi mi çekiyoruz burda? Ne bakıyorsunuz? Herkes derhâl işinin başına!"

Hızlı ve sert adımlarla tekrar asansöre yöneldim. Bir yandan da söylenmeye devam ediyordum. Düğmeye basıp beklemeye başladım. Uzun koridorun başından Jimin'in ismimi seslenerek koştuğunu gördüm.Asansörün gelmesiyle hızla içeri girdim ve kapı kapanma düğmesine defalarca bastım.

Binememesine dua ediyordum ki kapının kapanmasına çok az kalmıştı. O ise ancak yetişebilmişti. Ama çok geçti maalesef, binememişti. Yüzüme sahte, üzüntülü bir ifade koyarak ona baktım. Jimin ise oflamaya devam ediyordu.

Aslında asansörden korkuyorum ama onunla binmektense tek binerim daha iyi diye düşündüm. Odamın olduğu katın numarasına bastım. İşte o an,daha asansör hareket edememişken sarsıldım. Işıklar söndü ve her yeri benim çığlığım kapladı.

Bacaklarım titrerken kendimi daha fazla tutamadım. Dizlerimin üzerine çöküp sarsıla sarsıla ağlamaya başladım.

Kulağıma tanıdık bir ses geldi...

"JENNİE!"

Jimin'in bağırışını duyduğumda ağlamam daha da şiddetlendi. Sanki buradan hiç çıkamayacakmışım, sanki hep karanlık olacakmış gibi hissettim.

"Jennie beni duyuyor musun? Sakin ol tamam mı? Seni kurtaracağız. Yanındayım."

"J-Jimin"

Çok da yüksek olmayan sesimle konuştuğumda beni duymuş olmasını diledim.

"Burdayım güzelim. Korkma tamam mı? Az sonra gelecek görevliler."

Birkaç saniyelik duraksamadan sonra tekrar konuştu.

"Sana şarkı söyleyeceğim."

Tekrar sustu.

(Medyadan Jimin-Promise'ı açabilirsiniz. Aşağıya yazacağım şarkı Promise olacak.Ayrıca bu şarkı asansörde kalmış birine söylenebilecek en iyi şarkı olmalı😅. Anlamını mutlaka okuyun)