When I met you

Chapter 25💫

Μμμμ.... Καλε τι ωραίο κρεβάτι έχει ο Νίκος. Θυμηστε μου να το κλέψω όταν φύγω. Ευχαριστώ

Αλλά τώρα που είπα Νίκος. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ; ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΜΟΝΗ; ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ; ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΕΙ ΚΑΜΊΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ; ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ AWKWARD ΑΥΤΟ.

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εγώ κρύβομαι κάτω από τα σκεπασματα. Δεν άκουσα τίποτα οπότε έβγαλα δειλά το κεφάλι μου και κοίταξα την πόρτα. Είδα τον Νίκο να με κοιτάει με ερωτηματικό ύφος

Ν: εε; τι κανεις;

Ε: εγώ τίποτα

Είπα και κοιτούσα αδιάφορα γύρω μου. Μην συνεχίσεις την συζήτηση πλιζ.

Τον κοίταξα καλύτερα και είδα ότι κρατούσε έναν δίσκο με φαγητά. Τον έφερε στο κρεβατι και τα μάτια μου αμέσως αστραψαν. Καφές, κρουασάν, ψωμί με μαρμελάδα, χυμός

Ν: για το κορίτσι της ζωής μου

Είπε με περηφάνεια ο Νίκος και εγώ του έδωσα ένα φιλί

Αφού φάγαμε... Βασικά έφαγα γιατί τα περισσότερα τα καταβροχθισα μόνη μου, ντύθηκα και κατεβήκαμε κάτω

Ε: οι γονείς σου;

Ν: στη δουλειά. Η μανα μου φαγώθηκε να σε δει αλλά πάλι καλά έπρεπε να φύγει

Πάλι καλά δεν λες τίποτα

Ε:θα με πετάξεις μέχρι το σπίτι;

Του είπα με ναζιαρικη φωνή και εκείνος μου έγνεψε θετικά

Πήρε τα κλειδιά της μηχανής και φύγαμε. Έβαλε μπρος και σε λίγα λεπτά είμασταν σπίτι μου

Δεν θέλω να αρχίσω πάλι να γκρινιάζω για τις πανελλήνιες αλλά ρε γαμωτο ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΙ. Θα πεθάνω μέχρι τον Ιούνιο να το ξέρετε. Και να δω μετά ποια θα γράφει τόσο τέλειες ιστορίες στο wattpad

Κοπελιά μην το παίρνεις πάνω σου

Εσένα ποιος σου μίλησε τωρα;

Ελευθερία λόγου κούκλα

Καλά οκ ότι πεις σκασε τώρα

Αφού τελείωσα το διάβασμα ήμουν τόσο εξουθενωμένη. Χρειαζόμουν επειγόντως μια βόλτα. Πήρα το μπουφάν μου και βγήκα. Η ώρα ήταν 11. Λατρεύω να περπατάω το βράδυ. Με ηρεμεί απίστευτα.

Περπατούσα και σκεφτόμουν όλα αυτά που έχουν γίνει. Πώς άλλαξε η ζωή μου από τη μια στιγμή στην άλλη. Είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα τον Νίκο. Και όλα τα χρωστάω στο κατερινιω μου. Αν δεν ήταν αυτή δεν θα τον γνώριζα. Και δεν θα έδινε νόημα στη ζωή μου.