-Hatırlatma-
'' Gerçektenmi?''diyorum sesimin titremesine engel olamadan'' Dalga geçmiyorsun dimi? Bu sefer yapmassın dimi?''
'' Asla! Bu sefer o kadar gerçek ki.Biraz önce kendi kendime itiraf ettim''diyor gözleri dolu dolu bir şekilde gülümserken.
'' Nasıl yani?''diyorum bende onun gibi dolu dolu gözlerle gülümsemeye çalışıp.
''Ben sonra sana anlatırım meleğim''diyor yüzümü ellerinin içine alıp''Şimdi sadece seni öpmek istiyorum''
Sonrası malum tabi...
-
Nasıl bu duruma geldik ki biz... Aslında nasıl ''biz'' olduk? diye düşünüyorum kenetlenmiş olan ellerimizi incelerken.Kısa bir süre önce beni mahveden,darmadağın eden bir adama nasıl bu kadar kolay inanıyorum ? Uzun süredir Keremle yaşadıklarımın verdiği hazzı yaşarken aklıma gelen bu düşünceleri kovmaya çalışsamda hiç bir şekilde başaramadım.Hayallerimin gerçek olduğu anda olsam bile hala içimde ufacık da olsa bir kuşku var ve ben her şey yolunda gitmeye devam ettikçe büyüdüğünü hissedebiliyorum.Herşeyin bu kadar mükemmel bir şekilde gerçekleşmesi beni endişelendiriyor, altından bişey çıkıcağı firkri beni yiyip bitiriyor adeta. Benim gibi hayatı boyunca mutluluğı nadiren yaşayan insanlar birden bire işler yolunda girdiği zaman sanırım bu kuşkuda mutlulukla birlikte gün yüzüne çıkıyor.
''Kerem sana güvenmelimiyim söylesene ?'' diyorum gözlerimi ellerimizden çekmeden fısıldarcasına.
''Bilmem.Güvenmelimisin?''diyor sesindeki alaycı tını ile.Galiba oda benim gibi kendinden emin değil.
''Bilemiyorum'' diye cevap veriyorum bakışlarımı bu sefer gözlerine kilitlerken.Cevabını bir türlü bulamadığım,hiç bir şekilde emin olamadığım cevabı gözlerinde bulmak istiyorum çünkü.Çünkü onlar bana asla yalan söylemezler.Onlar kimseye yalan söyleyemez.
''Az önce''diyor derin bir iç çekerek '' Az önce Melis yanıma gelip seni üzmekle ilgili bişeyler saçmaladı,bende ona o kadar sinirlendimki.Seni üzmekten bahsetti, o kadar zoruma gittiki Zeynep.Ben,ben senin canının yanmasına katlanamıyorum.Olmuyor,yapamıyorum.Melisle tartışırken birden ağzımdan sana aşık olduğumu bariz bir şekilde anlatan kelimeler döküldü.Söylediklerim kulağıma geldiği zaman kendim bile bin parçaya bölündüm.Uzun zamandır kafamı kurcalayan şey ağzımdan istemsizce çıktı.Ve ben bunu birileriyle paylaştıktan sonra gerçekten manevi bir şekilde rahatladım Zeynep.Ve eğer bana inanıp inanmaman gerektiğini soruyorsan,bende bilmiyorum.Ama tek bildiğim şey bunların hepsini içimden geldiği için yapıyorum ve seninleyken mutlu olduğumu hissediyorum.''
Onun söyledikleriyle içime su serpildiğini hissediyorum.Onun beni Melise karşı koruması,benin gibi ağzından istemsizce ağzından çıkanlara mani olamaması içimdeki bütün kuşku ve kuruntuları bir-iki saniyeliğine bile olsa götürüyor.Peki,peki şimdi ne olacak? Melis dedikoducu pisliğin teki.Ya şimdi herkese yayarsa? Belki Kerem öğrenilmesini istemiyor,belki hala benden utanıyordur ha...Olamazmı? Zamanın birinde o değilmiydi benle sevgili olmanın çok utanç verici olduğundan bahseden.Hala öyle düşünüyor olduğunu aklıma getirmek kuşkularımı tekrar eski yerine yolluyor.
''Kerem. Melis öğrendi ya herkese söylerse''diyorum dikkatle vereceği tepkiyi beklerken''Ya herkese söylerse'?'
''Umrumdamı sence ?''diye cevap veriyor gerçekten umursamaz bir şekilde''Kimseden bişey saklamaya ne gerek var?''
