Beril
Eve dönmenin mutluluğunu yaşıyordum. 1 hafta boyunca mira ile resmen annemin gözü önünde serbest ilişki yaşıyorduk. Olan biten her şeyi başından sonuna konuşmuştuk. Okuluma da devam ediyordum. Ama annem hiçbir tepki vermiyordu ve bu canımı sıkıyordu. Bugün cumartesiydi ve odamda sessiz sedasız otururken annem odaya girdi.
Kızım seninle önemli bir şey konuşacağım.
Beril: buyur anneciğim?
Bana kızmadan beni dinle. Tamam seni böyle kabullendim dedim ama mira ile durumunuza alışamadım. Yani anla artık ben seni böyle bir ömür idare edemem
Beril: ne demek istiyorsun anne?
Tedavi olmanı istiyorum.
Beril: anne! Ben hasta değilim!
Tabi ki değilsin kızım ama bu duygularını bastırman gerek! Yoksa son çare...
Beril: son çare ne?
Babanı arayacağım.
Devreye babam girince itiraz edemezdim. Annem ve babam ayrı ve görüşmüyorduk. Fakat babam karşı gelemeyeceğim ve korktuğum birisiydi. Resmen annemin tehditine karşın tedavi olmayı kabul edecektim.
Beni bu duruma mecbur bıraktın beril. Miraya da uygun bir dille ayrılacağını söyle. Sonra tedavine başlarız.
Beril: seni tanıyamıyorum.
Asıl ben seni tanıyamıyorum kızım
Beril: ...
Pazar günü mira ile buluşup ayrılacaktım. Nasıl yapacağımı bilmiyordum... nasıl olacaktı? Sevdiğim birinden nasıl... olacak iş değil... pazar günü onunla buluştuk ve neşeli neşeli yanıma gelmişti. Davranışlarımdaki durgunluğu fark edince sordu.
Mira: sevgilim, neyin var?
Beril: mira... ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.
Mira: ne oldu aşkım?
Beril: biz ayrılmak zorundayız
Mira: o ne demek? Zorundayız ne demek? Kim dedi?
Beril: annem. Tedavi ettirecek beni.
Mira : ama annen kabullenmişti hani?
Beril: hayır... alışamamış. Zorundayız mira. Yoksa babama söyleyecek. Konuşmasalar bile babama karşı gelemem ve kulağına gitmesini istemem...
Mira: yani babandan korktuğun için mi tedaviyi kabul edip benden ayrılacaksın!
Bu kadar korkak mısın? Benden hemen ayrılabilecek kadar?
Beril: benim için de zor... yapma. Bilmiyorsun sen. Zorlaştırma mira
Mira: hayır, zorlaştırdığım falan yok, madem öyle ayrıldık bitti.
Beril: seni seviyorum, çok seviyorum bu istediğim bir ayrılık değil
Mira: ben de seni çok seviyorum ama keşke karşına alsaydın aileni... senden bunu bekleyemem ama... hoşçakal sevgilim
Beril: hoşçakal bitanem.
Gözyaşları içinde oradan ayrıldık. Annem tedavim için okulumdan rapor almıştı. Tedavi sürecinde sınıfta mira ile yakınlaşabileceğimden korkuyordu. Daha ona yeni kavuşmuşken böyle olmamalıydı... resmen annem her şeyi önceden planlamış sadece bana söylemesi kalmıştı. Yarın tedavim başlıyordu. Buna tedavi de denmez, ben hasta değildim. Buna geçiş süreci diyeceğim... en çok korktuğum şey de bu lanet şeyin işe yarama olasılığıydı. Kesinlikle tüm algılarımı kapatacaktım... evet öyle. Ordan eski ben olarak çıkacaktım... kendime söz. Beril. Kanmayacaksın!!!!
2 ay sonra, yaz tatili- haziran ayı.
Cenk: hadi sevgilim
Cenk: bir çıkamadın şu evden.
Cenk: hadiiiii
Cenk: tatil tatil dedin ama geç kalacağız!
Cenk: offf!
Beril: tamam aşkım geldimmm
Cenk: sonunda güzelim...
Hikayeye final yazmıştım ama finali silip devam ettirmeye karar verdim. Bu da geçiş bölümüydü. Takipte kalın. Sevgiler.
