Bir Aşk Masalı "Azer&Karaca"

-18-

Yorumlarınız benim için önemli..  Beğendiğiniz kısımları belirtirseniz sevinirim..😊

İyi Okumalar..

Karaca'nın Ağzından

"Azer!" Sabah sinirle bağıran Fadik Teyzenin sesi ile uyandım. Ne olduğunu anlamaya çalışırken yanıma baktığımda korkuyla bakan Azer'i farketmemle şok olmuştum.

"Ana. Vallahi düşündüğün gibi değil!" Korkuyla konuşan Azer'e bakınca gülme gelmiş olsada hemen kendimi toparladım. Dün tembihlesemde gizli gizli yanıma gelmiş çünkü.

"Ben sana odanın önünden geçilmeyecek demedim mi?!" Fadik teyze daha çok bağırınca Azer hiçbirşey söylemeden kalkıp başını yere eğerek çıktı odadan.

Şimdi ben ne diyecektim ki? Kadın sabahtan hayatının en büyük şokunu yaşadı şu an.

"Fadik Teyze gerçekten bilmiyordum burada olduğunu. Bilsem bırakmazdım sandığın gibi değil. Cidden.."

"Tamam kızım. Sana kızmıyorum meraklanma." Dedi yatağın ucuna oturup bana sakince bakarak.
"Ama anlamıştım bakışlarınızdan dün aranızda birşey olduğunu." Ben utançla başımı eğip parmaklarımla oynarken konuşmaya devam etti Fadik Teyze.
"İlk gördüğüm an demiştim içimden tam bizim ailemize layık gelin diye senin için. Ama sen yine de fazla yüz verme bizim oğlana bak sonra aha da böyle tepene çıkar."
Gülerek başımı kaldırdığımda Fadik teyzede ayaklanıp yanıma geldi. Ben daha ne olduğunu anlamadan eli başıma gittiğinde annemden görmediğim şevkati görünce gözlerim isteksiz dolmaya başladı.
"Ben biliyorum senin kalbinin temizliğini, önceden olmuş birşeyler belli ama senin suçun olmadığından eminim ben. O yüzden kendini şimdi ki olay için sakın suçlama emi kızım. Ben göreceğimi gördüm açıklamaya gerek yok." Dedi ve başımdan yavaşça öptü. Arkasını dönüp odadan çıktığında gözyaşlarım akmaya başladı.

"Anne.."
"Sonra Karaca sonra şimdi uyumam lazım.. Giderken kapıyı da kapat."
"Ama anne ben.."
"Sonra dedim Karaca."
Ama ben gidiyorum anne bir daha da gelemeyeceğim. Beni gerçekten sevenlerin yanına gidiyorum.

Aklıma dünün gelmesi ile kendimi hemen toparladım.

"Artık ağlamak yok. Seni sevenler var burada sevgisini sen istemeden sana gösteren şimdi ayağa kalkma vakti."

Kalkıp üzerimi değişmek için kıyafet aramaya başlayınca ağrıyan kolum ile aynaya döndüm. Aklıma ilaç vaktimin geçtiği ve dün gece hiç sürmediğim  gelince kendi kendime söylenip yavaşça kazağı çıkarıp t-shirt ile kaldım.
"Kendi başına düşüp kalktın hep şimdide öyle yapmak zorundasın. Eğer Azer anlarsa onun yüzünden böyle olduğunu bir yük daha alır hayatına." Kendi kendime söylenirken bir yandan da kremi sürmek için debeleniyordum.
"Kıracak olsam dahi oynatacağım seni kolum kusura bakma!" Enseme vuran nefes ve yavaşça kalkan saçımla korksamda aynada hemen bir adım arkamda duran ve sinirle morluklara bakan Azer'i görmemle durdum.

"Saklamaya çalıştığın şey bu muydu?" Acıyla söylerken gözünde okunan, sinirden aklında bana bunu yapan kişiyi pişman ettiğini okuyordum.

"Kim yaptı ?"

"Ayağım kaydı düştüm odamda."

"Kim!" Sesi gür çıkınca bir iki adım uzaklaştım.

"Kimse. Düştüm işte." Dediğimde hemen önüme geçti.

"Daha çok yere itilmiş gibi duruyor ama!" Elimdeki kremi sinirle aldı. Birkaç tutam eline sıkıp yeniden bana döndüğünde yavaşça yaralarıma sürmeye başladı. Bende anlatmaya başladım olan olmuştu artık..