Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 69ο

Ένας δυνατός ήχος με κάνει να πεταχτώ πάνω. Το σώμα μου αρχίζει να τρέμει επικίνδυνα πολύ. Κοιτάζω σαν χαμένη γύρω μου και συνειδητοποιω πως είμαι γυμνή. Αυτόματα αρχίζω να ψάχνω γύρω μου για να βρω κάτι να ρίξω πάνω μου. Το βλέμμα μου πέφτει στο πάτωμα όπου εκεί για κάποιο περιεργο λόγο βρισκόταν το φουτερ μου. Το αρπάζω και το φοράω γρήγορα. Το βλέμμα μου πέφτει στην μεγάλη μπαλκονόπορτα την ωρα που ένας δυνατός κεραυνός κάνει την εμφάνιση του. Τα μάτια μου είναι κολλημένα σε αυτόν τον μουντό καιρό. Απλώνω το χέρι μου και αρπάζω το σεντόνι που βρισκόταν στο κάτω μέρος του κρεβατιού. Το τυλίγω γύρω μου χωρίς να πάρω τα μάτια μου από το παράθυρο... τι περίεργος καιρός... απότομα νιώθω έναν περιεργο πόνο στο δεξί μέρος του λαιμού μου με αποτέλεσμα να ακουμπήσω τα δάκτυλά μου σε αυτό το σημείο... τι στο... ο Θεέ μου!... τα μάτια μου πέφτουν πάνω στην πολυθρόνα δίπλα από το παράθυρο και σιγκεκριμενα σε ένα πράγμα που ήταν πάνω της... δεν μπορεί... σηκώνομαι όρθια και πλησιάζω γρήγορα προς τα εκεί... αρπάζω το ρούχο που ήταν απάνω και μόλις καταλαβαινω πως δεν ήταν δικό μου αλλά κάποιου άλλου οι σκηνες από το χθεσινο βράδυ αρχίζουν να παίζουν σαν ταινία στο μυαλό μου... Γαια γιατί;;;; Γιατί γαμωτο σου;;; Γιατί τον άφησες να σου κάνει.... μαλλον να σε.. να σε πηδήξει όπως είπε και αυτός;;;.... απότομα από την ντροπή μου κρύβω το πρόσωπο μου μέσα στις παλάμες μου... Χριστέ μου τι ντροπή... πως άφησα εγώ να συμβεί κάτι τέτοιο;;; Γιατί δεν αντιστάθηκα;;; Ίσως ΓΙΑΤι δεν ηθελες;;;... πεταγετε μια φωνή μέσα από το κεφάλι μου... και παλι αυτό δεν είναι δικαιολογία... δεν το πιστεύω πως για άλλη μια φορά πήρε αυτό που ήθελε! Και γω η ηλιθια του το έδωσα στο πιάτο... ντρέπομαι τόσο πολύ... πρέπει να συνέλθω! Με γρήγορα βήματα πηγαίνω προς το μπάνιο του δωματίου μου. Μπαίνω μέσα και ανοίγω την βρύση. Αρπάζω μια γερή δώση κρύου νερού στην χούφτα μου και την ρίχνω σε όλο μου το πρόσωπο. Νιώθω κάθε κύτταρο μου να ανατριχιάζει από το κρυο... το χρειαζόμουν αυτό... με κλειστά μάτια αρπάζω μια πετσέτα και σκουπίζω το πρόσωπο μου. Υο βλέμμα μου καρφώνεται στο είδωλο μου στον καθρέπτη όσο τα μάτια μου παρατηρούν το λαιμο μου. Απότομα κάνω ένα βήμα πιο κοντά και τραβαω και με τα δυο μου χέρια τη λαιμοκόψη του φουτερ προς τα κάτω. Αυτό που αντικρίζω με κάνει να ανοίξω διάπλατα τα μάτια μου... δεν το πιστεύω... ο λαιμός μου ήταν γεμάτος από μωβοροζ σημάδια... οχι ρε γαμωτο... γιατί;;; Γιατί τον άφησα να με αγγίξει... το ήξερα πως θα το μετανιωσω και παρ ολα αυτά το άφησα να γίνει... αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ!.... σκέφτομαι και βγαίνω βιάστηκα από το μπάνιο... πηγαίνω προς την ντουλάπα μου και αρπάζω ένα ζευγάρι καθαρά εσώρουχα... ψάχνω αρκετη ωρα να βρω το μαύρο μου κολλάν και μια μαύρη μπλούζα με ψηλό λαιμο... με το που τα βρίσκω τα φοράω γρήγορα και τρέχω να βαλω τις παντόφλες μου... η βροχή έξω ακούγεται όλο και πιο δυνατή... ανοίγω την πόρτα μου και δεν ξέρω ποσό γρήγορα περπάτησα που Αυτγ τγ στιγμή στέκομαι έξω από την πόρτα του γραφείου του... τι ακριβώς παω να κάνω;;; Να του ζητήσω εξηγήσεις για το χθεσινο;;; Καλα τι μου συμβαίνει το έχω χάσει τελείως;;;.... πως θα τον αντικρίσω;;; Είμαι σίγουρη πως στην όψη του και μόνο θα γίνω κατακόκκινη... μετά τα χθεσινα κάθε φορά που θα τον βλέπω θα σκέφτομαι.... στην ιδεα και μόνο νιώθω όλο μου το κορμί να ανατριχιάζει... απαπα... καλύτερα να γυρίσω στο δωμάτιο μου... ναι αυτό είναι! Θα κλειστώ εκεί μέσα μέχρι να πεθάνω... από το να τον ξανά δω μετά τα χθεσινα χίλιες φορές ο αργος θάνατος! Εκεί που παω να στριψω το σώμα μου για να φύγω μια γυναικεία φωνή με κάνει να σταματήσω...