Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Το Πνεύμα των Χριστουγέννων/ part 5

Καθόταν μονάχη της στο κρεβάτι, διαβάζοντας το αγαπημένο της βιβλίο. Στην κολλητή της την Έλεν δεν είχε πει κουβέντα για όλα αυτά, εξάλλου όχι απλώς δεν θα την πίστευε, μα θα γελούσε κιόλας εις βάρος της. Η αλήθεια, η ιστορία ακουγόταν εξωπραγματική, μα κανένας δεν μπορούσε να αρνηθεί το γεγονός, πως στο Μπίμπουρι τα πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν αργά και σταθερά. Η τηλεόραση μάλιστα, είχε κάνει και αφιέρωμα σε αυτήν την αλλαγή, καθώς οι λιγοστοί του κάτοικοι, αναζητούσαν στα έγκατα των αποθηκών τους, τα ξεχασμένα, χριστουγεννιάτικα στολίδια, έχοντας παρασυρθεί από το σπίτι της οικογένειας Σμιθ, αλλά και από το υπέροχο δέντρο του ορφανοτροφείου. Δειλά δειλά, οι μαγαζάτορες ξεκίνησαν να μπλέκουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια στα δέντρα των εισόδων τους, ενώ οι φούρνοι και τα ζαχαροπλαστεία, άνοιξαν τους γιορτινούς τσελεμεντέδες, μελετώντας τις εορταστικές λιχουδιές. Όλο αυτό το κλίμα, είχε φέρει απίστευτη χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Η διάθεση όλων είχε αλλάξει, ωστόσο η Σάρα εξακολουθούσε να νιώθει εκείνη τη μελαγχολία της απώλειας, τόσο του πατέρα της, όσο και του νεαρού Γκέντελ.

Έχοντας ετοιμαστεί να κλείσει το μικρό φως του δωματίου της, άκουσε ένα θόρυβο στο τζάμι και ύστερα άλλον ένα. Με δισταγμό πλησίασε και το άνοιξε, μόνο για να βρει τον Κρίστοφερ να στέκεται από κάτω και να την χαιρετά.

«Μπορώ να περάσω;» την ρώτησε δείχνοντας την πόρτα της και η Σάρα φάνηκε να το σκέφτεται για λίγο. Η μητέρα της κοιμόταν, το ίδιο και η μικρή, καθώς ήταν αργά. Η θέα του Κρίστοφερ, πάντοτε της προκαλούσε ένα μικρό σκίρτημα στην καρδιά, μιας που είχε περάσει χρόνια ολόκληρα να τον θαυμάζει. Κάτι μέσα της όμως είχε αλλάξει πιά.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες τρέχοντας και ταυτόχρονα όσο πιο αθόρυβα γινόταν, του άνοιξε την πόρτα και εκείνος μπήκε μέσα αναμαλλιασμένος, τινάζοντας τα χιόνια από πάνω του.

«Καλησπέρα και συγγνώμη για την ώρα. Δεν ήμουν σίγουρος για το πότε θα επέστρεφες από τις διακοπές σου και περνούσα συχνά από τη γειτονιά» της είπε και μαζί προχώρησαν μέχρι το σαλόνι και το στολισμένο δέντρο. «Πρώτη φορά βλέπω ένα αληθινό, στολισμένο δέντρο από κοντά. Είναι όμορφο ομολογώ» της είπε χαζεύοντας για λίγο τα παιχνίδια που ήταν διασκορπισμένα στα κλαδιά του «Έμαθα πως από εσάς ξεκίνησε να διαδίδεται σιγά σιγά, το χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Αλήθεια, πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο;» την ρώτησε και η κοπέλα για λίγο το σκέφτηκε.