Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Άγιος Βασίλης έρχεται/ part 1

΄΄Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά το έλκηθρο εκεί, τ αστέρια περνά, ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί. Ο σάκος βαρύς κι αν ήσουν καλός, τα δώρα θα βρεις, στο τζάκι σου εμπρός ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί. Σε βλέπει όταν κοιμάσαι, στο σπίτι στη δουλειά, γνωρίζει όπου και να σαι, κάθε μια σου σκανταλιά! Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά το έλκηθρο εκεί, τ αστέρια περνά ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί΄΄

Κάπου εκεί, η ιστορία των Χριστουγέννων ξεκινούσε να γράφεται με χαρτί και καλαμάρι. Αυτή η γιορτή της αγάπης, ξεκίνησε να ανθίζει σε κάθε γωνιά του κόσμου, σκιερή και φωτεινή. Μαζί της, οι άνθρωποι δειλά στην αρχή και με αυτοπεποίθηση στην πορεία, άρχισαν να προσφέρουν ο ένας στον άλλον. Άνοιγαν με μεγαλύτερη ευκολία την πόρτα του σπιτιού τους σε συγγενείς και φίλους, μα και σε όλους εκείνους που τους είχαν ανάγκη. Σιγά σιγά τα έθιμα ζωντάνευαν, τα εδέσματα των εορτών γέμιζαν τα πιάτα και τα τραγούδια τα γιορτινά έβαφαν με τα δικά τους χρώματα την ατμόσφαιρα. Τα παιδιά ξεκίνησαν να ελπίζουν ξανά και να καρτερούν την εμφάνιση του πολυαγαπημένου τους Άγιου τη νύχτα της Παραμονής. Η ιστορία ωστόσο, δεν είχε ακόμη τελειώσει. Οι αδερφές Σμιθ, ετοιμάζονταν για ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο των εορτών, που θα τους έμενε αξέχαστο. Το Νορθ, ήταν το χωριό του Άγιου, όπου βρίσκονταν όλα τα εργοστάσια των παιχνιδιών και όπου κατέληγαν όλες οι ευχές, αφού πρώτα είχαν διαβαστεί από τους υπεύθυνους στο Λάιτλιν. Το τρένο τους περίμενε, με τελικό προορισμό, τον σταθμό Σάντα Κλάους.

Το πρωί βρήκε την Σάρα να κοιμάται αγκαλιά με τον Γκέντελ στον καναπέ του σαλονιού. Ένα σιγανό βήξιμο τους έκανε να τιναχτούν ξαφνιασμένοι, μόνο για να αντικρίσουν την Ζόε να παλεύει να συγκρατήσει το γέλιο της.

«Το ήξερα! Επιτέλους! Είμαι πολύ χαρούμενη που είστε μαζί!» συνέχισε να χοροπηδά το κοριτσάκι και οι δυο τους έτρεξαν προς το μέρος της αγκαλιάζοντάς την.

Λίγο αργότερα, η Άλις ξεκίνησε να κατεβαίνει τα σκαλιά, μονάχα που όταν είδε τον Γκέντελ μαρμάρωσε και κοίταξε με ντροπή τις χνουδωτές της πιτζάμες.

«Καλημέρα! Δεν είχα ιδέα πως θα δεχόμασταν επισκέψεις..» πρόφερε κοκκινίζοντας.

«Καλημέρα Άλις. Είμαι ο Γκέντελ, ξωτικό και πολύ καλός φίλος του μπαμπά σου..»

«Και το αγόρι της Σάρα!» πετάχτηκε η Ζόε και όλα τα μάτια καρφώθηκαν επάνω της μονομιάς.

«Πολλές οι πληροφορίες ομολογουμένως. Καλωσήρθες Γκέντελ, αγόρι της κόρης μου και φίλε του πατέρα μου. Τώρα που το σκέφτομαι...Ο παππούς σας, πού είναι;» ρώτησε χαμένη ακόμη η Άλις, όταν ακούστηκε το κουδούνι και εισέβαλε ο Λόμιλ με τα πρώτα δώρα, τα οποία τα άφησε κάτω από το δέντρο.