Zorla Güzellik (TAMAMLANDI)

Bölüm 56 / FİNAL

EDADAN;

Bahçeye kurulmuş hamağımda ayaklarımı uzatmış ömür boyu hayalim olan dünyanın en güzel macerasını izlerken içimden sonsuz kez şükrediyordum Allaha, bana bu kadar güzel bir eş ve böyle güzel çocuklar verdiği için. Nede güzel oynuyor çocuklarımızla ne kadarda harika bir baba... Daha dün gibi aklımda tanışmamız telefonunu kurcalamıştım o gün, şimdi düşünüyorumda aslında o gün görür görmez kalbimi emanet etmişim ben ona. Galerisinde kendi fotoğrafımı görünce aslında içimde şaşırmaktan çok mutluluk ağır basıyordu.Seviyordu işte beni...

Bir anda yanağıma konan öpücükle daldığımı fark ettim kafamı yana çevirip derin derin baktım Arasın gözlerine o ela gözlerin içinde kayboluyordum her bakışımda."Ne o alıcı gözüyle bakıyorsun hatun?" tatlı tatlı gülümsüyordu. "Yaa hiç sorma (!)" yavaşça hamağı Arasa bırakıp çocukların yanına ilerledim. Aşina artık yürüyor biraz karışıkta olsa minnoş minnoş konuşuyordu , Kuzeyle oturmuş oyuncakları inceliyorlardı. Ilgaz da Ayazla birlikte çiçekleri suluyordu. Merve mutfağa geçmiş Emreye ,karpuz kestiriyordu.Onurda almış görümcemi yanına Yalına fotoğraflarını çektiriyodu. Beşyüzüncü kez falan. Kuzey ile Ilgaz sürekli birbirlerine kötü kötü bakıyorlardı.Bu çocuklara ne olduğunu da kimse anlayamadı daha doğmadan best friend olan çocuklar şimdi tek kelime konuşmuyorlar.Kuzey'le ilk tanıştığım günü hatırlıyorumda, bıcır bıcır bi çocuktu sürekli yanıma oturur karnımı seyrederdi. Ilgaz'ın daha doğduğu gün aralarında özel bir bağ kurmuştu Kuzey o hastane koridorunda yaşadığım şoku ömrümde hiç yaşamadım sanırsam kuzeyin orda olması bile küçük kızımı neşelendirmişti. Gerçi çocukların doğumları bile ayrı olaylı olmuştu Onurun Arasa attığı o yumruğu hala düşündükçe içim cız ediyor. "Aşkım sen bugün daldın gidiyorsun,içme birdaha papatya çayı falan sende yan etki yapıyor" Nedendir bilmem bugün içimde ayrı bir duygusallık var sürekli eskileri hatırlıyorum. "Bilmiyorum ki,bugün sürekli düşüncelere dalıyorum." gülümseyip ellerimden tuttu usulca,bahçeye geçtik "Hadi hadi başlıyor çocukların gösterisi" Arasla hızla geçtik ayarladıkları sandalyelere bugün herkes bizim arka bahçemizde Kuzey ve Yıldız Ilgaz'ın vereceği keman konseri için toplandık.Her ne kadar araları bozuk olsada ikisinin de hassas noktalarıydı sanatları. Onlar için ayırdığımız herkesin görüş açısında olan kısma geçtiler, ve notalarının yazılı olduğu kağıdı nota sehpalarına koyup birbirlerine işaret verip aynı anda neşeli bir parçaya başladılar onları izleyen Aşina kenarda alkış yaparak Ayazla beraber ritim tutuyordu.Çok mutluyduk eğlenerek geçirdik tüm günümüzü.

Acısıyla tatlısıyla çok fazla şey atlatarak ve her durumu yaşayıp tecrübe ederek öğrenmiştik seviyorduk birbirimizi seviyorduk çocuklarımızı,arkadaşlarımızı kardeşlerimizi  bu bizim hikayemizdi yeri geldi hüngür hüngür beraber ağladık yeri geldi beraber güldük bu hikayede bir Yıldız söndü fakat başka bir Yıldız parıl parıl parladı.

Finali ağlayarak yazdım yani bilmiyorum biraz olaysz bi bölüm oldu ama ben hep olaysız huzur dolu finalleri severim ne bileyim,mutlu son derler ya ondan işte zaten 2. kitap Ilgazın hikayesi olacak kesinlikle okumaanızı tavsiye ederim o biraz daha sarıcak diye düşünüyorum texting olcak zaten.