Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üşüyorum çocuk, uzat ellerini
Gel gidelim geçmişe, sessizliğine
Tren gidiyor, bende içerisinde
Geçmiş hiç gitmiyor nedense...
Gel gidelim çocuk, hatıralara
Bisikletten düşerken ki yaralarına
Acıdı sandığımız zamanlara
En güzel yıllarımıza.
Ama olmadı çocuk, büyüdük
sessiz ve soğuk bir tren garında;
Seni düşünüyorum,
Başımı her cama yasladığımda
Sen geliyorsun aklıma
Küçücük avuç içindeki kesikler
Birde kafandaki kocaman hayaller
Büyürken olacak sandığımız yalanlar
Biz ne çok büyüdük çocuk
İçimde ne çok büyüdün sen
Oysa ben komşunun bisikletindeydim hala
Tut ruhumdan gel gidelim mi bi daha parka?
Gitme çocuk içimden sen
Tren garı gibi soğuk içim
Kırıldığın zamandaki gibi sessiz
Gel silelim geçmişi, paramparça hayallerimizi
Ve o çocuk büyüdü.
Hayalleri gerçekleşti
Bir tren garında,
Sildi bütün geçmişini
Mutlu olmak içindi hepsi.
Yazan: sevcan_kby
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Antolojisi
PoesíaŞiir Yarışmaları isimli çalışmamızda oluşturduğunuz şiirler içerisinden haftanın kazananlarını artık 'Şiir Antolojisi' isimli çalışmamızda sizlere sunacağız. Sevdiğiniz mısralara yorumlarınızı bekliyoruz. Şiirle kalın!
