Hasretinden bilmiyorum kaç şarkıyı daha eskittim. Her kalemi elime alışımda kalem ile kağıdı da ateşe attım. Nereye kadar devam edecek ben de bilmiyorum. Aşk denen şey dikenli tel gibi bedenime saplandı adeta.
Sigara ile kirlenmiş ciğerlerime kokunu çekerken temizledim.
Şimdi eskisinden beter olmuş halim benim.
Saçlarının telinden hayata tutunmaya çalışırdım.
Kopardın !
Bir kadının avuç içlerindeki çizgileri öperek ezberlemiş bir adama şimdi yokluğunda hayattan bahsedemezsin.
Sen de bunu iyi bilirsin.
Gündüzünde geceden bir farkı yok şimdi Ama nasıl siyah !
Ama nasıl puslu !
Ama nasıl zifir !
Sanki kör gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mecaz Adam
PoetryArkadaşlar umarım beğenirsiniz. Ve beğenirseniz oylama yaparsanız çok sevinirim. Bu muydu benim Cezam ?
