Bauta

Oneshot

"زندگیم شبیه به یک دومینو شده ... انگار که یک تکه از دومینو رو برداشته باشی و تمامش ویران شده باشه ... نمی دونم کدوم قطعه و کجا از بین رفته ولی تمام شیرازه ی زندگیم از هم باز شده و من کلافه و سردرگم برای سرهم کردن دوباره ی این شیرازه مانده م ...من میان تکه های زندگیم به دنبال یافتن پاره های وجودم می گردم"

چن بعد از گفتن این حرفا با خنده ی خیلی بلندی به کریس که کنارش نشسته بود نگاه کرد

کریس سرشو چرخوند و متوجه ی ساعت روی دیوار شد ... عقربه ی کوچک روی عدد هشت و عقربه ی بزرگتر نزدیک به عدد 10 بود.

پرستار تا ده دقیقه ی دیگه به اونجا میومد و کریس باید چن رو پیش اون تنها می گذاشت

توی شش ماه گذشته حاضر نشده بود چن رو در بیمارستان روانی بستری کنه

ساعت کاریش رو از دو شیفت به یک شیفت تغییر داده بود تا اینطوری نصف روز رو پرستار و بقیه ساعتا رو خودش بتونه کنارش باشه.

چن دوباره با صدای بلند خندید و با دست شروع به زدن به بازوی کریس کرد

" اون می گه حال من خوب نیست ... من حالم خوب نیست ؟"

لبخند کمرنگی زد و با صدای ملایمی گفت

" بگو درسته من حالم خوب نیست ... تو حالت خوب نیست "

چن چندبار پلکاش رو بهم زد و با تعجب گفت

" اون می گه ، من نمی گم "

کریس دستش رو روی سر چن کشید ... سابقا اون موهای پرپشت و قشنگی داشت ولی هفته ی قبل توی غفلت پرستارش همه ی اونا رو از ته با ماشین زده بود

" تو می گی حالت خوب نیست ، تو چن "

با لحن مظلومی گفت

" من حالم خوب نیست "

" درسته عزیزم تو حالت خوب نیست "

چن با خنده ی ساده ای گفت

" درسته ، من حالم خوب نیست "

کریس دوباره به ساعت نگاه کرد ، عقربه ی بزرگ نزدیک به عدد 11 بود.

خم شد و بوسه ی مهربونی به گونه ی چن زد

" من خیلی دوستت دارم"

وقتی صورتش رو عقب برد چن بی هیچ واکنشی با همون قیافه ی معمولی چند دقیقه قبل بهش نگاه می کرد

کریس لبخندی تلخی زد

" امیدوارم یه روز تو این جمله رو بهم بگی "

قبل از اینکه اشکش پایین بریزه از روی مبل بلند شد

" من تا عصر نیستم ، با تاعو خوب رفتار کن باشه ؟ اون دوست توئه "

چن با اخم گردنشو به یه سمت کج کرد با دست به گوشه ای اشاره کرد

" ولی من خودم دوست دارم ، یی فان مراقب منه"