Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Άγιος Βασίλης έρχεται/part 3

Το υπέροχο ζώο, σήκωσε την μουσούδα του και μούγκρισε ευτυχισμένα. Ο Γκέντελ τον πλησίασε και χάιδεψε το απαλό του τρίχωμα.

«Πόσα βράδια έχουμε περάσει οι δυο μας, Ρούντολφ, να ονειρευόμαστε την Παραμονή; Νομίζω πως έφτασε η μέρα» του είπε ο Γκέντελ ελαφρώς συγκινημένος και το ζώο κούνησε το κεφάλι του κεφάτα.

« Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω Γκέντελ, όπως και την Σάρα και Ζόε Σμιθ, εγγονές του φημισμένου Λόμιλ Γκάλας. Γνωρίζω πως θα επισκεφτείτε το σπίτι του Άγιου. Το μόνο που έχω να σας συμβουλεύσω, είναι να είστε ο εαυτός σας και να έχετε πίστη στα θέλω σας. Να θυμάστε, πως πολλά πράγματα στον κόσμο, έγιναν πραγματικότητα γιατί πολύ απλά, κάποιοι πίστεψαν στα όνειρα που έκαναν. Το ίδιο και εγώ. Όταν γεννήθηκα, όλοι με κοίταξαν με απορία και υποτίμηση. Κανένας δεν πίστεψε πως θα μπορέσω μία μέρα να βρεθώ στην πρώτη γραμμή των ιπτάμενων. Μάλιστα, όταν έναν χρόνο πραγματοποιήθηκαν αγώνες αξιολόγησης, έχασα, καθώς η μύτη μου εμπόδισε έναν συναγωνιστή μου να τρέξει, εξαιτίας του φωτός που εξέπεμπε, πράγμα που θεωρήθηκε αδικία και αποκλείστηκα. Ωστόσο, το ήθος μου και η θέλησή μου για να πετύχω τον στόχο μου, έκαναν τον Άγιο να με προσέξει και να μου εμπιστευθεί το πέταγμα της Παραμονής. Αυτό που θέλω να σας πω είναι, πως αν εσείς πιστεύετε στα Χριστούγεννα, τότε δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτε. Εμπρός λοιπόν, μην χάνετε άλλο χρόνο΄΄ τελείωσε ο Ρούντολφ και όλοι συγκατένευσαν.

Ευθεία μπροστά τους, βρισκόταν ένα πέτρινο, παραδοσιακό σπίτι, μεγάλου μεγέθους, χτισμένο σε μία ξύλινη αποβάθρα που στηριζόταν από θεόρατα δοκάρια, που τη κρατούσαν ψηλά, ψηλότερα από κάθε άλλο κτήριο του Νόρθ. Τα φώτα όλα ήταν ανοιχτά και η καμινάδα κάπνιζε. Γνώριζαν μέχρι τώρα, πως ο Άγιος είχε μετακινηθεί στο Μπάτερσερ, καθώς είχε πια αποσυρθεί από τα καθήκοντά του. Ο Γκέντελ κοίταξε το ειδικό ρολόι που φορούσε και τα μάτια του ευθύς γούρλωσαν. Ξημέρωνε Παραμονή Χριστουγέννων, ωστόσο σε αυτή τη γωνιά της γης, οι αχτίδες του ήλιου δεν έφταναν για να την φωτίσουν τον Χειμώνα. Βαστώντας ο ένας το χέρι του άλλου, βάδισαν προς το παράξενο οίκημα και ένα ξωτικό τους καρτερούσε στη βάση, για να τους ανεβάσει στην κορυφή με έναν ανελκυστήρα που είχε το σχήμα του έλκηθρου. Φτάνοντας στην κορυφή της ξύλινης αποβάθρας, προχώρησαν με την αγωνία να σκίζει την καρδιά τους. Το νεαρό ξωτικό που είχε την εμφάνιση αγοριού στην ηλικία της Σάρα, τους συνόδευσε μέχρι το κατώφλι και κατόπιν υποχώρησε, κάνοντας μία βαθιά υπόκλιση. Η Ζόε τη στιγμή που στράφηκε στην πόρτα, που ήταν στολισμένη με ένα υπέροχο στεφάνι, διάβασε την επιγραφή με τα χρυσά γράμματα ΄΄ Το φως φτάνει ακόμη και στην πιο σκοτεινή γωνιά, καλωσήρθατε στα Χριστούγεννα, αγκαλιάστε την ελπίδα, χορέψτε με την αγάπη και αποχωρήστε χέρι- χέρι με εκείνους που λατρεύετε΄΄