De heer der spiegels is ontwaakt en opent zijn poort. Zodra hij je in zijn ban trekt, begin je je al snel af te vragen; Wie was je? Wie ben ik? En wie zal ik zijn? Vertrouw op de heerser van je ziel. Hoor je zijn noodlottige gezangen? Dan roept de spiegelheer naar je. Ga niet zijn val in. Zijn rijk is onpeilbaar.
Een vrolijke dans laat zich zien. Maar deze gaat steeds sneller. Een van de heren trekt een meisjes die mee deed met de dans per ongeluk omver waarna ze valt. "Moment, zie je dat daar ginds?" zegt het meisje vragend tegen de jongeman. "Wat is dat daar op die smalle weg?". Een wagen staat midden op het smalle weggetje van hun dorpje."Dat is vreemd" vervolgt het meisje "al jaren is er geen vreemdeling ons dorp binnen gedwaald". De twee lopen op de wagen af. Plots zien ze, dat de wagen vol met spiegels staat. Een oudere man op een elegant zwart paard rijd rustig op hen af. Hij vertelt hen dat hij de eigenaar van de wagen is. Het meisje neemt een goede kijk op de man en zijn paard. Hij zag er heel apart uit. Flink oud, dat was zeker, hij droeg een lange paarse mantel en had een puntige hoed op zijn hoofd. Zijn rug was gekromd. Ook miste hij een oog, of tenminste leek het daarop, gezien hij een ooglapje om had. De jongeman die met haar mee was gelopen vroeg wat al die spiegels hier deden. De oudere antwoordde "De wagen is geopend, en de heer des spiegels vraagt jullie om de wagen in te komen". Het meisje en de kerel keken elkaar vragend aan en het leek wel of de oude man hun gedachtes kon lezen. "Ik snap dat jullie veel vragen hebben lieve kinderen, waarom komen jullie niet gewoon mee de wagen in? Als jullie zin hebben heb ik nog een taart die ik zelf gebakken heb gisteren". De man stapte van zijn paard af, liep richting de ingang van zijn wagen en wenkte met zijn hand naar de twee jonge mensen die voor de wagen stonden. "Kom maar naar binnen hoor" herhaalde de man een paar keer. Vol van nieuwsgierigheid liep het meisje naar binnen, waarna de jongere man volgde. De oudere man dekte zijn ronde tafeltje met schoteltjes, zette een grote ketel water boven het vuur en pakte de taart uit een van de kasten die zich bevonden in zijn wagen. Kort merkt de jongeman dat de grootste spiegel, die in het midden achter hen staat gebroken is en het leek wel alsof hij gloeide. "Waarom gloeit die spiegel op meneer? En waarom is hij gebroken? Vraagt hij beleefd. De oudere man reageerde; "Daar hoef je niet op te letten mijn kind, hij is gisteren tijdens mijn reis per ongeluk van de wagen gevallen." En hij begint de taart te snijden en legt deze op de schoteltjes die voor de twee op de tafel staan. De taart zag er niet heel smakelijk uit, maar uit beleefdheid aten de twee de taart. "Wilt u zelf geen stukje taart meneer?" vraagt het meisje verbaasd. "Nee nee, ik hoef geen taart, ik heb net al een stuk op. Daarnaast moet ik een beetje opletten met wat ik eet, mijn gezondheid is niet meer zo best als wat het was." Opeens uit het niets, beginnen de twee zich steeds vermoeider te voelen. Beide horen een stem tegen hen praten. "Laat je ogen dwalen door het mysterie. De poort naar het spiegel rijk is voor jullie geopend. Ga naar de onbekende wereld, voordat het zijne poorten sluit. De wereld der spiegel geesten." zei de onbekende stem.
Het meisje steeg half slaperig de spiegel in, waarna de jonge man in slaap viel. De oude man begon verradelijk te lachen. Hij pakte zijn mes en stak deze direct door de rug van de jonge man. Toen begon de spiegel flink te gloeien en een oogverblindend licht kwam van de scheuren in de spiegel af. De spiegel stopte met gloeien, alle scheuren waren weg. De oude man zei; "welkom in het rijk der spiegelen klein meisje. De spiegel zal je laten zien wie je bent, en wat je leren moet. Pas dan, zul je bevrijd zijn van de vloek en kun je uit de spiegel treden." Hij steeg op zijn paard, pakte zijn speer en nam een kleine 10 meter afstand van de spiegel. "Laten we terugkeren naar mijn rijk mijn beste." het paard stijgerde en rende in volle galop op de spiegel af. Zowel de man als het paard verdwenen in de spiegel en de wagen begon vlam te vatten.Toen de man en zijn paard het spiegel rijk betreden waren, leken ze net een paar spoken. Je kon dwars door hun heen zien. De man sprak; "Welkom thuis...."
