"Kokonoe sama နာ....နာနေပြီ"
"........."
ခန်းမဆောင်ကနေ အထွက် လျှောက်လမ်းမတလျှောက် အတင်းဆွဲခေါ်လာသည့်နောက်ကို တရွတ်ဆွဲပါလာရသည့် ကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်တွေ နာကျင်နေပြီဖြစ်သည်!
ကျွန်တော့်အသံထွက်လာမှ Kokonoe sama ရဲ့ ခြေလှမ်းကျဲတွေ တုန့်ခနဲ ရပ်တန့်သွားတယ်! သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုတ်ကိုင်ထားခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်ကို တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီး အသာလွှတ်ပေးလေသည်!
နာကျင်နေဆဲ လက်ကောက်ဝတ်ကို အသာဖိဆုတ်ရင်း စကားသံတို့တိတ်နေတော့ Kokonoe sama က ကျွန်တော့်ကို လှည့်ကြည့်တယ်! သူ့အားနဲ့ ဖိဆုတ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်က နီရဲနေတော့ သူအနည်းငယ်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံပဲ!
ကျွန်တော်လည်း Kokonoe sama ကို အသာမော့ကြည့်ပြီး ချက်ချင်း မျက်နှာလွှဲလိုက်မိသည်!
"Hump 😤"
ကျွန်တော်ကြိုးစားချင်တာကို အသိအမှတ်မပြုတဲ့ သူ့ကို ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲ!
"Ho~"
ကျွန်တော့် မျက်နှာအမူအရာကို မြင်တော့ Kokonoe sama က တချက်မဲ့လိုက်တယ်!
"တော်တော် အလုပ်ကြိုးစားချင်နေတယ် ဟုတ်လား?"
"အလုပ်ကြိုးစားချင်တယ်လို့တော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ! Kokonoe sama နားမှာ နေနိုင်ဖို့ ကြိုးစားမိတာပဲကို"
"မင်းကြိုးစားဖို့မလိုပါဘူး ! ဒီကိစ္စတွေကို ငါဖြေရှင်းနိုင်ပါတယ်"
"ဟုတ်ပါတယ် Kokonoe sama ဖြေရှင်းနိုင်ပါတယ်! ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ သူနဲ့ အတူနေနိုင်ဖို့ ကိုယ်တိုင် ကြိုးစားချင်သေးတာပဲ!!!!!!! Kokonoe sama က အဲ့သလိုပဲ အမြဲကျွန်တော့် ခံစားချက်ကို မစဉ်းစားပေးဘူး !!!!!!!!"
ကျွန်တော် အော်ဟစ်လိုက်မိတော့ Kokonoe sama တချက်တွေသွားတယ်! "ကျွန်တော်ချစ်တဲ့သူ" လို့ သုံးနှုန်းလိုက်တဲ့ အသုံးအနှုန်းကိုလည်း အနည်းငယ် ကျေနပ်သွားသယောင်ပဲ! Kokonoe sama မျက်ဝန်းတွေ ပြုံးယောင်ယောင်ဖြစ်သွားသည်!
ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ ပြန်တည်လိုက်တယ်!
"ဒါနဲ့ပဲ မင်းက....."
YOU ARE READING
Unbreakable ( Unicode Version )
FanfictionThis is a cruse anymore but.....our love is unbreakable! The sequel of Love Legend! This story is my own story please enjoy~^ ^
