FROST FLOWERS : The boy's tale

My Coffee

"can i have po your house signature blend of dark cocoa and caramel, double shots. and no nuts please? thank you." - 😊

"sure, anything to bite?" - barista

"hmm, sige. one classic maple (belgian waffles topped with vanilla ice cream, maple syrup and cinnamon powder) and a basket of hash nuggets, with ketchup dip please. thank you." - 😋🤤

"thank you sir, here's your buzzer." - barista

"thank you po. " - 😊

so i'm waiting lang sa order ko for me to pick it up at the counter, pero bago pa lang mag vibrate yung buzzer ko, nahatid na sakin ni kuyang waiter yung breakfast ko. nahiya naman ako bigla.

"sir, here's your order po. "

"thank you po sir, bakit di po nag vibrate? sira po ba? " ( tinaas ko yung buzzer at winiggle wiggle to ng very light )

"ah hindi po sir, gusto ko lang po personal na ihatid sayo yung order mo... ahm sir, pwede po ba ako magpapicture? " - nahihiya pa si kuyang barista ng lagay na yan ha, pero ha. pogi sya. bad boy look pero clean cut yung hair. bakit di kaya sya mag benta ng sasakyan o insurance? for sure, makakabenta to.

"ay nako sir, bakit po? may kaso po ba ako? banned na po ba ako dito?" - syempre kunwari, di ko alam na napagkamalan akong artista or someone. naku naku , alam ko na mga linyahan ng mga ganto.

"ah, sir hindi po ba? akala ko po kasi artista kayo. may kamukha po kasi kayong artista e. pero kahit hindi po, pwede po ba kahit isang selfie lang?" - angas, nakaready na agad ang phone.

"ah, hehe sige" - 😅 wala na ako nagawa nakaready na yung phone e, dyahe naman kung tatanggihan ko diba?

"thank you po sir! kung may kailangan po kayo, tawagin nyo lang po ako. " - naks, mukhang trip ako nito ah.

pero sorry nalang kuya, i'm not into landi or harot. never pa. mapa girls, boys, or whichever lgbtq+ member pa sila. nlsb. no landi since birth. yes, lahat naman ng members ng society hinarot na ako. for girls, super gwapo ko daw. for boys naman, tingin sakin binabae, super cute at makinis. sa ibang kamember naman, ganun din. ewan ko ba, kung anong preference nila, yun yung nagiging ako sa paningin nila. kaya i'm used to it na whenever someone is trying to hit on me.

"ay yung..... ay ako na nga lang." ang layo na nya kasi, hihingi sana ako ng extra sugar, hmm dalhin ko nalang to dun.

i was about to stand ng biglang...

"God! damn it! what are you blind?!! " - galit na galit talaga sya OMG!

"i'm sorry, i'm sorry sir (grinab ko yung tissue paper sa table and pinunasan yung white na polo shirt nya pero bigla nya akong tinulak!)

"get off me loser! tatanga tanga kasi!" ay talagang gago to ah!

"kaya nga nag sorry ako diba? sinadya ko ba? and besides, sa lawak lawak ng daanan, sa may gilid ko pa talaga ikaw dumaan? technically speaking, it's not my fault" - mahinahon ako nyan believe me. ni hindi tumataas sa 50 decibels yung voice level ko kasi nakakahiya na, pinag titinginan kami.

"ahh so ikaw pa tong matapang?! well for your information, it was not my fault na tatanga tanga ka at kung san san lumilipad ang utak mo kaya nakakadisgrasya ka! so what now? take off your jacket." - sini....sinigawan nya ako? This can't be happening. nobody shouted at me. even my parents, di nila ako pinagagalitan since i am so responsible and an achiever. tapos ganto? isang douchebag lang sisigaw sakin! now i'm pissed!

"hhm (shit, napatingin ako sa mata nya) b..bakit?" - what the? ano yun Oli? did you just stutter?

"ha! see? even a single command, you can't analyzed? hubarin mo yang jacket mo! ano!? pahaharapin mo ako sa ka meeting ko na ganto itsura ko? ng dahil sa katangahan mo?" - Oli, enough na. walang papatunguhan ang pakikipagtalo sa palakang yan. bigay mo na lang hinihingi nya.

"o...okay." at hibubad ko nga yung jacket ko. now nakasando lang ako. at nararamdaman ko yyng lamig ng hangin at tingin ng mga tao sakin sa buong coffee shop na to. ang talitalino mo sa debate class mo, per wala ka man lang magawa sa situation na ganto. tama sya Oli, you're a loser.

tinitigan nya ako mula ulo hanggang paa, nkatingin lang ako sa kanya. inabot ko yung jacket and he grab it gently. i saw something sa mata nya. (muta? jk) for some reason, does he... pity me?

"loser." - and then, he just left.

and idk, pero bigla nalang ako naiyak. as in, umiyak ako. pero not that iyak naman na pang drama ha. discreetly lang. tapos nakita ko sya na pumasok dun sa isan private room ng coffee shop, siguro dun yung meeting. later on, pinuntahan ako ni kuya waiter and barista asking me if i'm okay. and they gave me nalang another coffee . i appreciate naman na they try to comfort me by saying na, on the house na yung coffee ko and i can transfer to a better seat. so i did. dun ako sa medyo tago pumwesto para kapag labas nung palakang yun, di na kami magkita.

i was about to forget what happened pero bigla nalang naisip ko, why?

why i didn't defend myself enough? why did i let him speak to me that way? why i stuttered? why did i hold back? yes. it's his eyes. na frozen ako sa mga mata nya. and even he's angry, sobrang amo pa din ng mukha nya. and then i started to realized na ang gwapo nya at ang tangkad nya. pero whatever! gago sya! pinahiya nya ako! ang kapal ng mukha nya! e di hamak naman na mas gwapo ako sa kanya! sinasabi ko talaga! pag magkita tayo ulit! patay ka sakin! wala nang effect sakin yang dazzling eyes mo!

"kawawa naman yung pancake" - ha? si...sino naman to? ako ba kausap nya? and bakit ganyan sya makatingin..... at makangiti? anong kailangan nya sakin? who are you?