လန္ဝမ္က်ီ တစ္ျဖစ္လဲဝမ္ရိေပၚ. ေ႐ွးေခတ္မွာဘုရင္လာျဖစ္ေနတာ ဘယ္သူထင္မွာလဲ
သူအရမ္းပ်င္းေနသည္။
ၿပိဳင္ရမယ့္ စရေနာက္ရမယ့္ ေ႐ွာင္က်န္႔မ႐ွိသလို
သူတို႔ေခတ္လိုလဲ ဖုန္းေတြ စကိတ္ေတြဆိုင္ကယ္ေတြ ဘာဆိုဘာမွမ႐ွိ။
"အား....ပ်င္းလိုက္တာကြာ"
နန္းေဆာင္ထဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ထိုင္ကာ ညီလာခံတက္လိုက္
အစီရင္ခံစာေတြဖတ္လိုက္ ....သူ႔ဘဝက ဒီလိူနဲ႔ ပ်င္းၿပီးေသရေတာ့မွာလားလို႔အဲ့ဒီအျပင္တစ္ေန႔တစ္ေန႔သူ႔ကို မိန္းမေပးစားေနတဲ့အမတ္ေတြကတစ္မ်ိဳး
တိုင္းျပည္မွာ မိဖုရားေခါင္မ႐ွိလို႔မျဖစ္ပါဘူး ဆိုတဲ့သူေတြကတစ္ဖံု
စိတ္ေလတယ္ စိတ္ေလတယ္
'ငါေလးကိုကယ္တင္ၾကပါ ငါေလးမေနခ်င္ဘူးလို႔ ဟိုဘက္ေခတ္ျပန္ခ်င္တယ္လို႔ '
"အား!!!လြမ္းလိုက္တာ က်န္႔ေကာရရ္"
ထိုအသံအားၾကားေသာ အေစခံမိန္းမစိုးကေတာ့
'ငါတို႔ဘုရင္ၾကင္ယာေတာ္ ေဝ့ရင္းအားလြမ္းေနတုန္းဟု"
မွတ္ယူသြားသတဲ့"အ႐ွင္...နတ္ေဆးသမားေတာ္ ႐ွဲ႔လ်န္နဲ႔ ေမပယ္ေတာင္ၾကားသခင္ ဟြားခ်န္ လာပါတယ္အ႐ွင္"
"ဝင္ခိုင္းလိုက္"
ထို႔ေနာက္အခန္းထဲသိူ႔ဝင္လာတဲ့ အနီေရာင္ဝတ္စံုပိုင္႐ွင္နဲ႔ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုပိုင္႐ွင္....
တစ္ခါတုန္းက လန္ဝမ္က်ီ ေတာထြက္ရင္း မ်က္စိလည္ေနတဲ့ သူ႔ကို ဟြားခ်န္ကကူညီခဲ့တာ.....
အခုလိုရင္းႏွီးေနတယ္ဆိုပါေတာ့
ထိုစဥ္သူ႔ဆီေျပးဝင္လာတဲ့ လံုးလံုးကစ္ကစ္ခေလးေလး
"က်င္းလင္ ...နဲ႔ က်င့္ရီ"
"ဦးရီးေတာ္ ...."
ESTÁS LEYENDO
Why not me?(zawgyi+unicode)(complete:)
Fanficပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ႕အစက ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကလို႔စၾကေပမဲ့ မင္းနဲ႔ငါရဲ႕ ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ခုက ဟိုတစ္ခါတုန္းကလို႔စၾကမယ္.. ...... ေဝ့ရင္း.... လန္က်န္႔ကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဝမ္ရီေပၚကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္။ .......