Asansörün kapıları bianda açılmıştı, ve beni kovalayan kişi ortadan kaybolmuştu, burdan hemen çıkmak istiyorudum. Aşağı inmenin yollarını aramaya başlamıştım, önceden açtığım kapıya yani 105 nolu apartmanın 105. Odası yazan kapıya gittim. Içeri girdim ama oda boştu, kapıyı kapattım adına efe doğru giderken, asansör çalıştı ve aşağıya indi hemen koştum fakat yetişemedim, ağlamaya başlamıştım. Ağlarken yanımdaki kapı yavaşça açılmıştı, içerisi karanlıktı, palyaço kahkahaları geliyordu. Korkmuştum ben küçüklüğümden beri palyaçolardan korkarım, yavaşça ve sessizce ordan uzaklaştım, sonra dışardan annem ve babamın sesleri geliyordu "karla nerdesin? Karlaaaa!!" Diye bağırıyorlardı, en sonunda aşağı atlamaya karar verdim, asansöre doğru gittim asansörün kapısı acıktı fakat kendisi aşağıdaydı. Sanki benim atlayacağımı önceden biliyordu, bunları yapan her kimse artık, 3'e kadar saydım göçerimi kapattım ve atladım gözlerimi açtığımda yatayımdaydım. Sabah saat 07:00'di ne yani bunların hepsi bir rüyamıydı.
