"အ႐ွင္မင္းႀကီးနဲ႔ မိဖုရားေခါင္ႀကီးအားႀကိဳဆိုပါတယ္.."
ဟုတ္ပါတယ္ ဒါကေတာ့ ေမပယ္ေတာင္ၾကားကေန မင္းႀကီးလန္ဝမ္က်ီဟာသူ႔ၾကင္ယာေတာ္ကို နန္းေတာ္ျပန္ေခၚလာခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ဒါ..ဒါဆို အားယြမ္ေလးက ကိုယ့္သားေလးေပါ့"ေ႐ွာင္က်န္႔ကမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း
"-်ီးကိုမင္းသားလား အရင္ဘုရင္ လန္ဝမ္က်ီနဲ႔သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕သား"
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္႔ေကာေမြးခဲ့တာပဲေလ...ၿပီးေတာ့ ...စစ္ေကြၽး....လြမ္းဆြတ္တမ္းသည္ေပါ့ ေျပာပါအံုးေကာက ဘယ္သူ႔ကို လြမ္းေနတာလဲ"
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကိုကိုင္ကာေမးျမန္းေနသည္။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးနဲ႔နားရြက္ေလးကေတာ့ ေမဘယ္ရြက္ေလးေတြနဲ႔အၿပိဳင္ နီရဲသြားေလရဲ႕....။ထို႔ေနာက္ေတာ့ လန္က်န္႔ ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္ရိေပၚက သူ႔အား ၾကင္ယာေတာ္မွ မိဖုရားေခါင္အျဖစ္ရာထူးတိုးေပးလိုက္သည္။
သူ႔မွာသာ ထိုရာထူးကို အီလည္လည္နဲ႔လက္ခံလိုက္ရတာ
ဘာေၾကာင့္ဆို ေယာက္်ားေလးျဖစ္ၿပီး မိဖုရားေခါင္တဲ့ေလ
ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္ထဲ စကားလံုးတစ္လံုးသား႐ွိသည္။
Wtf!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔အတြက္ရေသာ..နန္းေဆာင္ကိုအားယြမ္လက္ေလးဆြဲကာၾကည့္ေနခိုက္ သူ႔ကိုဝင္တိုက္တဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္..အေဆာင္ေတာ္ကို႐ွင္းေနသည့္အေစခံေတြထဲကတစ္ေယာက္...
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္...."
"ရပါတယ္"
ထို႔ေနာက္ေ႐ွာင္က်န္႔က သြားဖို႔လက္ဟန္ျပလိုက္သည္။
ထိုအေစခံေလးကသြားရင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ကာ အမုန္းတရားတို႔ျဖင့္ျပည့္ေနေသာ.အၾကည့္တို႔ျဖင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
.
.
.
.
"မင္းျပန္လာဖို႔သတိရေသးတာပဲ"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Why not me?(zawgyi+unicode)(complete:)
Fanficပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ႕အစက ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကလို႔စၾကေပမဲ့ မင္းနဲ႔ငါရဲ႕ ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ခုက ဟိုတစ္ခါတုန္းကလို႔စၾကမယ္.. ...... ေဝ့ရင္း.... လန္က်န္႔ကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဝမ္ရီေပၚကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္။ .......