"Her gün duyduğum kelimeler! Bizzat kendin söylüyordun bunları bana. Şimdi insanlara ahkâm kesemezsin!" dedim.
"Öyle güzel keserim ki! Gerekirse kafalarını duvara vura vura öğretirim onlara seninle nasıl konuşamaları gerektiğini!" diye söylendi. Sinirle attığı büyük adımlara uyum sağlamaya çalışırken gözlerimi devirdim.
Okul çıkışı otobüste bir arkadaş grubu benim gibi bir 'ibnenin' Ufuk'un yanında olmamı kendi aralarında tartışırlarken Ufuk'un aniden onlara saldırmasıyla otobüsten atılmıştık. Artık tüm okul değil tüm otobüs ahalisi eşcinsel olduğumu biliyordu. Hergün olmasa da arada karşılaştığım şoför bile bana iğrenerek bakacaktı artık.
Ellerimi cebine attım ve omzumu silktim. "Senin kızmaya hakkın yok!"
"Bal gibi de var." dediğinde yürümeyi kesip hızla yürüyen Ufuk'un arkasından baktım. Dalga geçiyordu bu benimle! Başka açıklaması olamazdı ki!
Ufuk yürümediğimi fark edince durup omzunun üzerinden bana baktı. "Yürüsene gerizekalı!" diye bağırdığında hala olduğum yerden ona baktım.
Ufuk yürümediğimi görünce gözlerini devirip geri yanıma geldi ve kolumu çekiştirdi. "Yürü."
Kolumu kendime geri çekip sinirle bağırdım. "Lan okuldaki herkese sen söyledin zaten! Sen anlattın! Senin arkadaşların beni dövecekti! Ne değişti ulan? Ne değişti bir haftadır yanımdasın?" sinirle nefes alıp Ufuk'un yakalarına yapıştım. "Haklıymış gibi konuşma. Seninle konuşuyor olmam senin sudan çıkmış ak kaşık olduğunu göstermez!" Ufuk yakalarındaki ellerimi umursamadan kahkaha attı. "Bu ne lan? 'Seni aldatmış olmam seni sevmiyorum anlamına gelmiyor.' diyen insanlar gibi ne saçmalıyorsun sen?"
