GECE MAVİSİ (DÜZENLENİYOR)

GİRİŞ

"27 Haziran 2013" Doğum günüm'den bir gün önce , babam bizi arabaya doldurmuş Antalya'da ki yazlığımıza  doğru gidiyorduk. Elimdeki gitarım'dan "Yıldızların Altında" parçasını çalıyordum. Ta ki , annemin yürek yakıcı bağırışına kadar. "Dikkat et araba! "
Babam o gün bizi , o arabanın bize çarpmasından kurtaramamıştı. Ben, doğum günüm'den bir gün önce, hem annemi , hem de babamı kaybetmiştim.
Ama bir mucize vardı....Ablam...
O gün mucize eseri ablam ve ben hayatta kalmıştık.
Benim adım Açelya... Ve bu da benim hayatım. Hayatımı sizin ile paylaşmama ne dersiniz?
Yada gelin beraber yaşayalım....

🌃🥀🌃🥀🌃

"Anne , nereye gidiyorsun yine?"

"Kimsenin beni bulamayacağı bir yere"

"Orası neresi anne?"

"Orası Allah'ın yanı, orası cennet kızım"

"Peki bende gelecek miyim oraya anne?"

"Daha değil kızım . Henüz geleceğin var. Mesleğini eline alacaksın . Sonra... Sonra aşık olacaksın. Her yerde her zaman yanında olacak o adama . Sonra Allah seni ne zaman yanına almak isterse o zaman geleceksin "

" Ama ben şimdi , seninle ve babam ile gelmek istiyorum".

"Şşt... Deme öyle kızım."

"Anne bırakma beni lütfen. Sende gitme anne" .

"Kendine iyi bak kızım. Ben gidiyorum. Gitmem gerek"

"Anne gitme..."

***

"Açelya uyan . Bak yine kabus gördün. Uyan da iç şu sudan"

Ve yine ablamın yumuşak sesi ile uyanmıştım. Her zaman böyle olurdu. Ben her gün rüyamda ya babamı yada annemi götürdüm. O da elinde bir bardak su ile baş ucumda, benim uyanmamı beklerdi. İyi ki vardı. Yoksa ben kendimi hiç kontrol edemezdim.
Annem ve babam bizden gideli tam iki yıl olmuştu. Ama hâlâ alışamadım yokluklarına. Annemin sıcacık sarılışını, babamın , beni dizlerine yatırıp, canım kız deyip saçlarımı okşamasını öyle özlemiştim ki .
Ablamın adı Feyza. Marmara Üniversitesi, Hukuk fakültesinde okuyor. Ve mesleğine bağlı , güçlü bir kız ablam. Ben ise 16 yaşında, 10. Sınıf öğrencisiyim. Sıradan bir lisede okuyorum. Derslerim, annem ve babamın ölümünden sonra biraz aksadı. Kabul ediyorum, ama bir yüklensem derslerime , geri kurtarırım, inanıyorum buna. Ama pek yüklenmiyorum. Çünkü benimle ilgilenecek kimse olmayınca, annemin neşeli sesini duyan ayında, canım pek istemiyor açıkçası.
Şu an yaz tatilindeyiz ve okulların açılmasına tam iki hafta kaldı. Ama ablamın okulları açıldı.
Normalde saat 17.00 civarı evde olan ablam , 2 haftadır saat 20.00'da eve giriyordu. Bunun altında bir şeyler yattığını anlamıştım zaten ama , ablam beni karşısına alıp anlatınca daha açıklayıcı oldu .
Bir sevgilisi varmış ablamın . Çok seviyormuş onu. Ve hatta evlenmeyi düşünüyormuş, ama mesleğine başlayınca evlenecekmiş.
En büyük korkumda gerçek oluyordu işte. Ablam da gidiyordu benden. Bunu ablama söyleyince,bana sarılıp şu sözleri söylemişti.
"Seni hiç bir zaman bırakmam. Her zaman benim kardeşimsin" demişti ama , ben pek inanmamıştım. İnanmadığıma da çok iyi etmişim. Eniştem, kendi çocuğu dışında çocuk istemiyormuş evde. Ablam da bu yüzden beni güvendiği bir yatılı kız lisesinde yazdırmayı düşünüyormuş.
Ablam ve eniştem Murat'ın evlenmesi ile birlikte , benim de nakilim ÇALIŞKANLAR YATILI KIZ Lisesi'ne alınmış, hatta liseye yerleşmiştim bile.
Yeni bir okul, yeni bir hayat, yeni bir yalnızlık.
Güçlü olmak zorundaydım.
Hayata ve hayatın akışına sıkı sıkı tutunmalıydım.

Kitabımın giriş bölümü bu şekilde. 
Diğer bölüme kadar sağlıcakla kalın.
Bölümümü oylamayı unutmayın.....