Kuzey Yıldız'ı aşağı çektiği için kimse yaralanmamıştı.Ruhi anın şokundan çıktı ve kaçmaya başladı.Kuzey yerden kalkıp elini Yıldız'a uzattı.Yıldız Kuzey'in elini tutup yerden kalktı ve üstünü silkeledi.
Kuzey:Bu adam delirmiş olmalı.Ya sana bişey olsaydı Yıldız.Bunu düşünemeyecek kadar aptal sanırım.Ama amacı beni vurmaktı.Senin atlayacağını tahmin etmemiştir.Harbiden sen neden atladın silahın önüne.
Yıldız:Benim yüzümden seni öldürecekti.
Asıl sana bişey olsaydı bu 3 kız ne yapacaktı?Ben ömür boyu bu şekilde yaşayamazdım.
Kuzey:Sadece o yüzden yani?
Yıldız:Ne dememi bekliyisın Kuzey?
Kuzey:Seni kaybetmekten korktuğum için atladım demeni mesela😏
Yıldız:Bende sa cümlelerimde ısrarcıyım diyirım.
Kuzey:Bi kere de doğruyu söyle be kadın.
Yıldız:Kuzeyyyy!
Kuzey:Yıldızzzz!
Feride:Baba, Yıldız abla şimdi tartışmanın sırası mı gerçekten?
Mine:Ablam haklı baba.O adam yine size zarar verebilir.Baba o adama haddini bildir.
Kuzey:Merak etmeyin var aklımda bişeyler.
(Senin değil benim aklımda var Gargi'cim😈)
Yıldız:Kuzey bırak değmez bi kalpsiz için.Kızlarını düşün ve aklını kullan.
Kuzey:Sakin ol.Zaten yaptıklarımdan kimsenin haberi olmaz.
Yıldız:Ne?Yoksa doğru şeyi mi düşünüyorum?Sakın Kuzey!
Kuzey:Tam da aklındaki şey.
Yıldız:Neyyyy?
Kuzey:Ney değil zurna🤢İyyy cidden bunu yaptım mı?
Yıldız:Maalesef Gargamel.Yaylaya erkenden kışı getirdin.
Kuzey:Neyse çayımızı içelim hadi.Daha işlerim var.
Çaylarını içmeye devam ederler.Yemekler yendikten sonra Kuzey limana , Yıldız ve kızlar eve giderler.Kızlar ve Yıldız birbirlerine kısa sürede çok alışmışlardı.Gökçe arada Yıldız'a tavır alsa da içlerinde en hayran belki de oydu.Yıldız'ın dik duruşunu,özgüvenini,olaylar karşısında duruşunu hafızasına kazıyordu.Ne kadar belli etmese de seviyordu Yıldız'ı.Sadece annesine olan kırgınlığından kimseye bağanmak istemiyordu.Ama onu Yıldız'a çeken birşey vardı.Kendi de bulursa meydana çıkarabilirdi.Gereken tek şey zaman.O da Gökçe de bolca vardı.
Mine:Yıldız abla bize babamla hikayenizi anlatır mısın?
Yıldız:O nerden çıktı şimdi gız?
Feride :Evet Yıldız abla ya anlat işte.
Yıldız :Peki hadi evin önüne oturalım anlatırım.
Evin önüne geldiklerinde herkes merakla Yıldız'a döndü. Yıldız anlatmaya başladı.
Yıldız:Aslında Kuzey ve ben çocukluktan beri tanışıyoruz.Kuzey benim doğduğum günü bilir.Çünkü aynı gün doğduk.Annem bana "Sen Kuzey için gökyüzünden gelmiş bir Yıldız'sın.O sadece senin gökyüzün olacak.Yeni yuvan Kuzey'in gökyüzünde."derdi.
Gökçe:Vayy be!Bi de aynı gün doğmuşlar sisterler.Işte buna kader derler.
Mine:Bi dur Gökçe. Sen devam et Yıldız abla.
Yıldız:Çocukluğumuz hep beraber geçti.Birbirimize söz vermiştik.Ne olursa olsun,hayatlarımızda farklı kişiler bile olsa asla aramız bozulmayacaktı.Aklımızda,
yani onun aklında ben yoktum.Ama benim aklım da fikrim de oydu.Her akşam yıldızlarla konuşurdum.Ne olur Kuzey'in kalbinde yerim olsun diye.Ben onu en masum şekilde sevmiştim.Hep onu örnek alırdım.Ne sever ,ne sevmez, ne yer ,ne içer aklıma kazırdım.Ama o beni sadece küçük sevimli kız olarak görürdü.Ben onu gökyüzü olarak görürdüm.Yıldız'ın gökyüzü.
Ta ki babalarımızın bizi evlendirme kararı aldıkları vakit.Bize bunu söylediklerinde Kuzey itiraz etmeyince gönlü var sanmıştım ve sevinmiştim.Nişanda çok mutsuzdu.Ne olduğunu sorduğumda "biz daha çok küçüğüz.Hem hayallerim var benim,içinde evlilik olmayan hayallerim."dedi.Duyduğum şeyle kırılmıştım ama belli etmedim.Sonra bana dönüp özür dilerim dedi.Neden dediğimde birşey yok dedi.
Sonraki gün Şeref amca ve Emine teyze erkenden bize geldiler.Geldiklerinde çok üzgünlerdi.Emine teyze ağlıyordu.Annem onları salona davet etti.Bende gizlice dinledim konuşulanları.Emine teyze Kuzey evlenmemek için kaçtı dediğinde dünyam başıma yıkıldı.Tutunacak yer bulduğumda sessizce ağlamaya başladım.Işte o an ne kadar boşlukta olduğumu anladım.
Annemler bana nasıl söyleyeceklerini düşünüyorlardı.Sonra annem bana çağırdı.
Odaya gittiğimde babam ve Şeref amca beni ortalarına alıp "Kuzey gitmiş kızım.Ama merak etme o fazla duramaz gelir"dediler.Gözlerimden bir yaş süzüldü.Peki diyerek odama gittim ve daha fazla ağlamaya başladım.Her gün gelir umuduyla gözlerim yollarda kaldı.Her özel günde bugün gelecek Yıldız sana gelecek diyerek kendimi avuttum. Yıllar geçtikçe bunların sadece bir kuru avuntu olduğunu anladım. Artık babanızdan ümidi kesmiştim.Aileler de düşman olmuştu zaten.Hayatım hepten mahvolmuştu.
Zaman ilerledikçe ve yaş aldıkça daha az acı çekmeye başladım. Çünkü acının her seviyesini tatmıştım.Ailem beni evlendirmek istedi ama ben içimdeki Kuzey'e ihanet etmedim,edemedim.Şu anda da hayatım bu şekilde devam ediyo.
Kızlar hayranlıkla Yıldız'a bakıyorlardı.Bu kadar acı yaşamış olmasına rağmen hala güçlü durabildiği için kızların gözünde en üst seviyedeydi Yıldız.
Mine:Valla ben bu kadar acı çeksem kendimi öldürürdüm herhalde.
Yıldız:Uheyyy.Bir adam diye kendimi mi öldürem?
Gökçe:Ama eğer o adam canınsa öldürürsün.
Yıldız:Eğer canın seni bırakırsa ölmüş kadar olursun.
Mine:Biliyo musunYıldız abla?Bence sen babamı hala seviyosun.Yıllardır olduğu gibi.
Yıldız:O nerden çıktı gız?
Mine:Ama bi ayrıntı var bu aşkta.
Yıldız:Neymiş o ayrıntı?
Mine:Babam da seni seviyo.
Yıldız:Gız sen ne diyisın?Manyak manyak gonuşma.Tövbeeeee.
Mine:Ne?Ben doğruları söylüyorum.
Yıldız:Mine gapa gonuyu yeter bu kadar eğlence ben evime gidiyim hadi görüşürüz.
Feride:Yıldız abla!
Yıldız:Efendim.
Feride:Akşam bize yemeğe geliyorsun itiraz yok.Valla zorla kolundan tutup getiririm.
Yıldız:İyi peki akşam görüşürüz.
Kızlar:Görüşürüzzzz.
Merhaba canlarım💛Yeni bölüm geldiiii🌟
En sevdiğiniz replik ?
Iyi okumalarrrrr💜Sizi seviyorum💜
