Bulaşık Teli - Hastane

İçimdeki Katil

İçimi dinledim birsüre.Sessiz,korkak ve savunmasız içimi.Boş bir hastane koridorunun bozuk lambalarının yanıp sönmesiyle oluşturduğu ürpertiye benzer.Kapı gıcırtıları eşliğinde sonuna yaklaştığımı sandıkça uzayan dar ve uzun bir yol.
Kimdim,neredeydim,kimlerleydim... Hatirlayamasam da bir katil olduğumu tokat gibi yüzüme indiren iki kıza sahiptim.Üstelik onların hayatlarında büyük bir yara açmakla kalmayıp defalarca darbe indiren bir diktatördüm.

Tüm bu olanlara ragmen beni ziyarete gelmeleri icimi kemirmemi ikiye katlıyor. "Sen oldurdun" sesleri kulaklarimda zonklarken beni odama goturmeye geliyorlar.Gunlerdir bu duyguların verdiği ağırlıkla ayaklarımı ve kafamı kaldıramadığımdan kollarımdan tutulup koridoru suruklenerek geciyoruz.

Odada beni sevinçli gözlerle karşılayan Matt var.Gördüğüm anda sarılıyoruz.O kadar sıkı sarılıyoruz ki hiç kopmayacakmışız gibi.Derin bir iç çekerek sırtımı sıvazlıyor.Sevimli ses tonuyla " Hadi Ahbab.Daha güzel günler göreceğiz" diyor.Küçük ama iç karartıcı bir gülümsemeyle yatağıma seriliyorum.

Sırtımın acısı umrumda olmadan sere serpe devrilirken gözlerimi tavanda gezdiriyorum.Matt'de kendi yatağına uzandı.Hayallerle dolu tavana yeni bir resim çiziyorken sessizliği bozuyorum;

"Matt!.. Thomas nasıl? Onu görmeyi çok istiyorum.Ne halde neler yapıyor?.Kızını göremediği için delirmiş olmalı.Lisa,Danielle ve diğerleri.Ben yokken neler yaptınız?"

Yattığı yerden derin bir nefesle kalkıyor.Bir yutkunmanın ardından ayaklarını yataktan uzatarak terliklerini giyiyor.Hafifçe doğrulmamla birlikte yatağımın ayakucunda beliriyor.Gözlerini kaçırarak oturuyor.

"Kızlar iyi.Ama Thomas'ı bilmiyorum.Ne bir haber ne bir görüşme.Hiçbirşey yapamadık.Onu dört duvara tıktılar.Hayallerinin içine tıktılar.Bu hapishanede daha fazla kalamaz.Boğulur.Düşünceler boğazına bir ip gibi sarılır.Onu görmemiz  gerek." 

"Ayrıca.." diye ekliyor.Müthiş bir sessizlikle gözlerini yatağın üstünde birkaç dakika gezdirdikten sonra..

"Ayrıca ne?" diyorum. 

"Danielle."diyor."O artık Harry ile arkadaş olmak istediğini ve bizi görmek istemediğini söyledi.Harry ona yardım ediyormuş.Buna kim inanır?"

"Kendi seçimi."diye ekledim.Danielle'yi düşünücek vaktimiz yoktu.İlk hedef Thoması bu üzgün duygularının arasından çekip çıkarmatı.Ama yapabileceğimiz pek fazla bişeyde yoktu.O sırada Lisa geldi.Beni gördüğünde koşarak sarıldı.

"Tanrıya şükür iyisin.Öyle korktum ki Holly.Öyle mutsuzdum ki sizi oradan çıkaramadığım için.Ya Thomas?O nerede?Odasında mı?İyi mi?".. ardı arkasına kesilmeyen sorular soruyordu.O sordukça ben nefes almakta güçlük çekiyordum ki Matt durumu farkedip herşeyi anlattı.

------------------------------------

Gece boyu uyumadığımız günleri özlemişim.Matt ile sohbet ediyorduk ve o durmadan birşeyler karalamaktan geri kalmıyordu.Sayfalarca yazmasına rağmen her dediğime cevap veriyordu.Konu birden yaşadığım olaya geldi.Ona bir katil olduğumu ve eşimi öldürdüğümü söyledim.

Önce yazmayı bıraktı,hafif bir duraksadı,yüzüme baktı."Herkes azçok katildir.Kendi içindeki yaşama sevincini öldürerek başlar.Daha sonra mutluluğuna engel olmak isteyenleri.Benimde içimde bir katil yatıyor.Henüz onu uyandıran olmadı"dedi. Farklı yaklaşımı etkilese de gerçeken eşimi öldürdüğüm için vicdan azabı duymamı engelleymezdi.

"Kızların bir daha geldiğinde bu olayı iyice bir sor.Kimbilir belki oda seni öldürmüştür."

----------------------------------------------

Bir katil olduğumu hala sindiremiyorken gece boyu uyumayip sabahladığımız bir gune merhaba diyorduk.Üstelik Thomas hakkinda bir haber dahi alamamistik.Gece boyu hastanenin haritasini cizmeye calisip nerede olduğu hakkinda fikir yurutsekte biryere varamiyorduk.

Kahvaltiya gitmek için merdivenleri agir ve huzunlu bir bicimde inerken agzimizi bicak acmiyordu.Matt arada bir gogsu dolana kadar ic cekiyor kocaman bir 'off' la icindeki tüm havayi birakiyordu.

Yemekhanede her zamanki gibi cogu masa doluydu.Sol en arka masaya Lisa ve Fiona oturmus hiç konusmadan hizlica yemeklerini yiyorlardi.Yanlarina oturuyoruz.Hickimse konusmaya cesaret edemese de Matt dayanamayip bu sukuneti bozdu.Elini hizlica masaya vurarak "Birseyler yapmamiz gerek" diye ortaligi inletince birkac saniye herkes bizim masaya odaklanmisti.Sonrada hicbirsey olmamis gibi devam etti. Söze Fiona girdi.

"Elbette birseyler yapmaliyiz.Arthur ve Danielle yanimizda yok.Thomas'ida kaybedemeyiz.Ama ne yapacagiz?"

İste bu konuda kimsenin bir fikri olmamasi ortami daha da gergin hale getiriyordu ki gozum kapiya takildi.

Karsimda Thomas. Yüzüme dik bakislariyla uzerime dogru gelirken ustundeki siniri yumruguna topladigi gibi yüzüme kocaman karsikoyulmaz bir yumruk indirdi.Saniyeler içinde gerceklesen bu ofkeli yumruk saskinligimi arttiriyordu.Ordakilerin araya girmesiyle dogruldum.

"Sana bunun hesabini odetecegim.Herşey senin yüzünden oldu."

sesleri kulaklarimda zonklarken Harry Thomas'i uzaklastirmaya calisiyordu.

Olaydan sonra sakinlesmek için odaya ciktigimizda saskinligimi uzerimden atamiyordum.

Matt

"Bu dupeduz savas demek.Harry büyük bir oyun oynuyor.Herşey onun plani anlasana"

diye sitemkar bir sekilde odanin içinde tur atiyor elini kafasina goturup sinirle bir yumruk yapip diğer eline vuruyor arada yatagina oturuyor sonra tekrar iki uc adim atarken

"Ama bu çok acimasizca bir intikam alma sekli" diye ekliyordu.

Bense gozlerimi yerden ayirmiyordum.Lisa ise yanibasimda teselli etmeye calisiyordu.

"Hicbirsey yapmayacagiz" diye bagirmamla Mattin duraksamasi bir oldu.

"Bir sure hicbirsey yapmayacagiz.Bu bir savassa suan tüm oklar benim uzerimde.Dr Arvin ve Kate beni asla yalniz birakmayacaktir.Eğer ustune gidersem tüm olanlardan ben sorumlu olurum.Zamanla ona benimle dans etmemesi gerektigini ogretecegiz.Ama simdi değil" dedim.

-----

Toplu seanslarda artik cemberde iki grup vardi. Harry,Danielle,Thomas ve Harrynin çok yakin arkadasi Stefan, diğer grup ise Matt,Lisa,Fiona ve ben.

Ortam gergin bakislar arasinda geciyordu. Thomas yüzüme bir yumruk daha indirmek istercesine kizgin bir sekilde bakarken ben aldiris etmemek için dudaklarimi yiyordum.Arada kafami kaldirdigimda Harry ile gozgoze gelmemiz sinirlerimi bozmaya yetiyordu.Sakinlesmek için ayagimi hizli hizli yere carpiyor tirnaklarimi kemiriyor arada ellerimi ovusturuyor boynuma goturup yuzumu avucluyordum. Biri bir kelime soylese kavga musait olan ortami Dr.Arvin rahatlatmak için geliyordu.

"Sizinle çok acik konusacagim.Bir daha aranizda bir tatsizlik istemiyorum."Holly ozellikle sen" derken Harrynin asagilayici gulumsemesiyle daha da sinirlendigimi hissediyordum. Arvin bu sirada konsumasina devam ediyordu.

"Seni birsüre tek basina kalacagin bir odaya almayi dusunuyoruz.Bir sure icindeki hircinla yuzlesmelisin ve sorunlarini halletmelisin.Ayrica hap dozajinida arttiriyorum"

derken cebindeki kalemi cikariyor onundeki deftere notlar yaziyordu. "Peki" diyebildim.

Tüm bu sakinligime herkes sasirmis olsa da icimdeki katili birkez daha uyandirdigi için Harry cok pisman olacakti.

-------------------

Bölümün Müziği ; 

Paramore - Emergency 

Link ; 

https://www.youtube.com/watch?v=mgJ8BZi3vTA