შევშინდი, არვიცოდი რამექნა,არმინდოდა დავენახე, ალბათ მწარედ დამსჯიდნენ, საგონებელში ჩავვარდი ამიტომ დაუფიქრებლად შემოვტრიალდი და გავიქეცი, ამ დროს გიტარის ღვედი ჩემს ხელზე ჩამოსრიალდა და გიტარა ჩამომივარდა, იგი ფეხზე დამეცა, რათქმაუნდა წავიქეცი და ფეხი ვიტკინე. ჩემზე მოუხერხებელი ადამიანი არ არსებობს, მძულს საკუთარი თავი. დიდი ხმა ჰქონდა გიტარის დაცემას და მითუმეტეს ჩემს წაქცევას,რათქმაუნდა მან გაიგო ჩემი ბრახუნი და შეცბუნებულმა დაიძახა:
- მანდ ვინ არის?
გავშრი, არვიცოდი რა მექნა. ის მოვიდოდა და მნახავდა, მნახავდა და პოლიციას დაუძახებდა. მე ხომ ის შევაწუხე მაშინ როცა კარზე გარკვევით იყო სიტყვები " არ შეაწუხო" იმდენად ვიყავი საკუთარი თავის გადარჩენის ინსტიქტით შეპყრობილი რომ ვიღაცის ოთახში უნდებართვოთ შევიჭერი და ეხლა სამაგიეროც მივიღე.
როცა ფიქრებისგან განვთავისუფლდი მივხვდი რომ შონი ჩემს წინ იდგა და გაბრაზებული დამყურებდა. ის ჩემკენ წამოვიდა ხელი მომკიდა და ამაყენა, ძლივს ავდექი ფეხი კატასტროფულად მტკიოდა და შონის მხრებს დავეყრდენი. მისი მხარი ახოვანი და ძალით სავსე იყო. ჩვენ ერთმანეთს თვალი-თვალში გავუყარეთ, მისმა თვალებმა ჩამძირა, როცა მას ვუყურებდი რაღაც სიშორეს ვგრძნობდი რომელიც უსაძღვროდ გრძელდებოდა,მასში ვიკარგებოდი, ის იდეალური იყო. მისი სახე მახსენებდა იმ ოცნების პრინცს რომელზეც ბავშვობისას ვოცნებობდი, მისი თმები მას ყველაზე საყვარელ არსებად ხდიდა. ჯანდაბა ამაზე არ უნდა ვფიქრობდე სასწრაფოდ გონებიდან ამოვიგდე და რაცშემეძლო მოვშორდი მას, ჩემი გიტარა ჯერკიდევ ძირს ეგდო, მისი აღება მინდოდა მაგრამ ვერ მივაღწიე იქამდე.
- აქ რა გინდა?- მკითხა მან განრისხებულმა.
- დავიკარგე, გასვლა მინდოდა.
- კარგი რაა, გავიგე რომ ფანი ხარ მაგრამ, ზედმეტები მოგდის გოგონავ, მემგონი კარზე გარკვევით ეწერა რომ არ უნდა შეგეწუხებინეთ იმის მაგივრად რომ აბრისთვის ყური დაგეგდო და წასულიყავი შენ ჩემს ოთახში შემოდი და წაიქეცი, ამაზრზენია ის ყველაფერი როგორც ვხვდები ხელმოწერა გინდოდა, მას ეხლა მიიღებ, ყოჩაღ მაგრად გამოგივიდა, ეს ხელმოწერა იმედიმაქვს მუდამ დაგამახსოვრდება და გასწავლის რომ ხალხს ხელი არ უნდა შეუშალო.- ამბობს ის და ჩემი გიტარისკენ მიემართება, მგონი ვხვდები ის რასაც აპირებს. ოღონდ ეს არა, ოღონდ ეს არააა
- არააა, გთხოვ ოღონდ ჩემი გიტარა არა, გთხოვვ- ვყვირი მე და ტირილს ვიწყებ. ის არ მისმენს და ჩემს გიტარას ხელს აწერს წარწერით "Love,Shawn".
- შენ ყველაზე დამპალი, იდიოტი, ნაბიჭვარი ხარ მთელს დედამიწაზე. ცხოვრებაში შენთვის არ მომისმენია, პოპი მძულს მითუმეტეს შენ, არმჭირდება შენი იდიოტი ხელმოწერა, მე გავითიშე და აქ მოვხვდი, შენ ჩემი ოცნების გიტარა გაანადგურე რომელიც დედაჩემმა მაჩუქა, იცი რამდენი ხანი ვდარდობდი იმაზე რომ მაშინ დედამ ჩემს გამო ზედმეტი ფული დახარჯა?მაშინ ხომ ასეთი ღარიბები ვიყავით, შენ სიღარიბე არ გამოგიცდია და მაგიტო ანადგურებ ყველას და ყველაფერს. მძულხარ შონ მენდეს და არც არასდროს მიყვარდი.-ვამბობ ამას და გიტარას ხელს ვკიდებ, მივრბივარ, არმაინტერესებს სწორად მივდივარ თუ არა მაგრამ მკიდია მე უნდა გავიდე ამ ჯოჯოხეთიდან.
სირბილისას თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამომაცალეს, გულში რაღაც ჩამწყდა, არვიცი რა ის რომ პრინცმა იმედები გამიცრუა თუ ის რომ ჩემი ოცნების გიტარა განადგურდა, თვალებიდან ცრემლები მდის რომელიც ლოყებს მიწვავს, მიჭირს სირბილი, ფეხი მტკივა მაგრამ ისე არა რომ ვერ ვირბინო. ამიტომ ვაგრძელებ გზას და ვხედავ რომ ჩემსკენ ვიღაც გამოიქცა, ეს დაცვაა.
-მის, ის გოგონა ხართ ცუდად რომ გახდა?
-დიახ, ისვარ.
-თქვენი ოჯახი ძალიან ნერვიულობს, გთხოვთ გამომყევით.
მე პასუხს არ ვცემ და მივყვები. გარეთ რომ გავედით სუფთა ჰაერმა ფილტვები გამივსო და თითქოს სული ისევ დამიბრუნდა.
-ემააა- დედა ჩემსკენ გამოიქცა და ჩამეხუტა
-კარგი არ გადამყლაპო- ვუთხარი მას
-შვილო როგორ მანერვიულე, ხომ კარგად ხარ?
- კი კარგად ვარ, გთხოვ წავიდეთ- ვუთხარი მე.
როცა დედა მომცილდა ანერვიულებული ები და მაიკი შევნიშნე.
ისინი გადამეხვივნენ და მალევე მომშორდნენ
-მადლობა- ვუთხარი მათ
-იცი ეს ჩვენი მოვალეობააა- თქვა მაიკმა და ების ხელი გადახვია.
-თუგინდა წაგიყვანთ- შევთავზე მე მათ
-არა ცოტას გავისეირნებთ-თქვა ებიმ და მაიკთან ერთად დამემშვიდობა.
ისინი წავიდნენ. მხოლოდ მე და დედა დავრჩით. მიკვირს დედას აქ რა უნდა ის ხომ არტეფაქტზე მუშაობდა, მაგრამ ალბათ რომ გაიგო დავიკარგე ინფარქტმა დაარტყა და გამოიქცა. დედამ მანქანის კარი გამიღო და მასში ჩავჯექი.
ჩვენ სახლისკენ დავიძარით.
ეხ ალბათ ცუდი ღამე მელის
ვიცი ეს თავი 10 ვოუთზე უნდა დამედო მაგრამ ვერ მოვითმინე💕მუზა მომაწვა და უნდა დამეწერა.💕მიყვარხართ💕
YOU ARE READING
ოქროს გიტარა (შონ მენდესის Fanfiction)
Fanfictionშონ მენდესის Fanfiction. 17 წლის ემა სთოუნი განსხვავებული გოგოა.მას უყვარს 90 იანების მუსიკა, აქვს განსხვავებული სტილი, გოგონას არ ჰყავს მეგობრები რაც მისი მუდმივი მოგზაურობის ბრალია. გოგონა ერთ დღესაც კანადელ პოპვარსკვლავ შონ მენდეს შეხვდება, ემამ...
