The Oliver Angels

1

Parijs, juni 2019

'Ik ben liever de baas. Mannen hebben vaak het idee dat vrouwen het zwakke geslacht zijn. Maar integendeel. Vrouwen kunnen veel dingen doen, in een paar seconden wat de man niet verwacht.' Zegt het meisje. Ze slaat haar bruine krullen over haar schouder. De man tegenover haar gekleed in een pak, haalt zijn hand door haar haren heen, en stopt een plukje van haar bruine haren achter haar oor. Het meisje doet geluidloos haar hakken uit. En gaat met haar voet naar de schoot van de man. Ze wrijft haar voeten over zijn broek heen. De man glijdt van haar onder been rustig naar boven been met zijn hand. Tot hij het randje van het jurkje raakt. Het meisje kijkt even om zich heen en ziet achter het kleine gordijntje dat er hangt, binnen in de kamer drie mannen staan. Ze kijkt terug naar het uitzicht dat het balkon laat zien.

Ze begint iets harder te drukken met haar voeten en pakt het gordijn vast. 'Dus jij schijnt geen mannen nodig te hebben. Maar toch ziet je hier, en geniet je van mijn uitzicht, mijn drank, mijn eten en mijn aanwezigheid. Omdat ik je hier wou hebben, en heb mee genomen.'Zegt de man. 'Ik ben vrijwillig hier heen gekomen.' Zegt het meisje.
'Omdat ik het wou. Ik bracht je hier.' Zegt de man. 'Ik denk liever dat het lot ons hier heeft gebracht.'

Ze trekt zich op aan het gordijn en wikkelt het om zijn nek. En duwt de stoel op de grond. De drie mannen rennen naar haar toe met een pistool. Het meisje laat zichzelf op de grond vallen, en rolt naar de mannen toe. Ze vallen allemaal op de grond. En dan komt er nog een meisje uit de lift het appartement in lopen. Met een pistool vast. Ze maakt de drie mannen vast, en vraagt aan het andere meisje: 'hoeveel zijn er nog?'

'Er komen er nog 7.' Zegt het meisje die rustig opstaat. Ze loopt naar de kleedkamer en ziet de boekhouder zitten. Ze haalt een schilderij weg, en er verschijnt een kluis. 'Dus boekhouder, wat is de code.' Vraagt ze streng. De man maakt de kluis open en vult de tas.

Het meisje trekt haar jurk goed, en loopt terug naar het andere meisje die net met de lift binnen kwam. 'Doe jij de man, Christel?' Vraagt dat meisje. Het meisje loopt naar de man in pak die nog steeds op de grond ligt, vastgebonden. Het meisje, Christel doet haar bruine haren in een staart. En trekt haar hakken aan.
'Meneer Seavey. U heeft veel geld gestolen, die bedoeld waren voor arme landen.'

Dan komt er een man uit de lift lopen. 'Angels, goed gedaan. Ik neem het van hier over.' Zegt de man. De meiden lopen allebei naar de railing van het balkon. Ze maken zichzelf vast. En het andere meisje stommelt wat, het irriteert Christel mateloos en dat laat ze duidelijk merken. 'Sabrina, klaar mond dicht.' Zegt Christel tegen het meisje. Sabrina zucht. Christel verliest haar geduld en duwt de net vast gemaakte sabrina alvast van het balkon af. Een paar andere meiden die ook aan kwamen met de man. Kijken der aan. 'Wat, we moesten toch naar beneden.' Zegt Christel. Ze maakt zich zelf vast. En laat zich vallen.

New York, July 2019

Bosley loopt richting zijn kantoor. Vandaag is zijn laatste dag bij the Oliver Angels. Voor 50 jaar heeft hij de Angels beschermd met zijn leven, en heeft hij samen met Oliver de angels wereldwijd gemaakt.

Hij loopt de kamer in, en ziet dat het donker is. Hij ziet een fles drank staan, met twee glazen ernaast. Hij kijkt nog even goed om zich heen. Het is een ronde kamer, met allemaal schermen van plafond tot de grond. Dan hoort hij hak geluiden. Hij kijkt hoe er een vrouw de kamer in komt lopen. Ze heeft lange blonde haren, en is zelf ook lang. Ze draagt een strakke rok, met een blouse erop. 'Goedemiddag Bosley, je dacht toch niet dat we je zomaar met pension lieten gaan.' zegt de vrouw. Ze heeft een iPad in haar handen en klikt op een knopje. Op de grote schermen verschijnen allemaal mannen. Ze zeggen allemaal in hun eigen taal goedendag. Het zijn alle bosley's van de landen bij elkaar.

'Rebecca, dit was niet nodig.' zegt Bosley, tegen de vrouw. Ze glimlacht. 'Al 50 jaar bescherm, en bouw jij dit bedrijf op, samen met Oliver. Je mag best even trots zijn op jezelf.' zegt Rebecca. Ze laat een paar foto's zien van wat Bosley allemaal heeft bereikt.

'Ik mag best met trots zeggen dat ik mijn bedrijf over laat aan jou, de eerste Angel die een Bosley word, je mag best trots zijn.' zegt Bosley tegen Rebecca. 'James, we wensen je een fijn pension.' zegt Rebecca tegen Bosley. Het is al tijden geleden dat ze hier zijn eigen naam gebruiken. Hij hoort meer Bosley dan James. Maar nu hij zijn Bosley taak afgeeft heet hij weer James.

'We hebben nog een cadeutje voor je.' zegt Rebecca. Het is een horloge, met het logo van Oliver Angels erop. Hij glimlacht en bedankt de rest. En staat Rebecca erop dat ze nog een laatste drankje drinken.

Londen, Juni 2020

Nora slaat haar blonde haren over haar schouder. Ze trekt haar rok goed, en loopt vol zelfverzekerdheid naar haar baas. Ze klopt op de deur en er word opengedaan.

'Meneer Wilson. Ik moet u echt wat vertellen over project Home, het is echt onveilig. Ik weet dat het duurzaam is, want het is eigenlijk groene elektra, in een klein doosje. En het is vast heel handig om thuis te gebruiken. Ik bedoel een "Home" in je huis en je huis heeft elektra, en je kan er nog tegen praten ook, en..' maar Nora word onderbroken.

'Mevrouw Smith, ik snap niet zo goed wat u probeert te zeggen tegen mij, Project home is getest op alles, je hoeft je er geen zorgen over te maken.' Zegt de man achter het bureau. 'Mijn collega is kleurenblind, en is zijn geheugen kwijt door project home.' zegt Nora. 'Mevrouw Smith, nogmaals dat was een ongeluk die hij zelf had kunnen voorkomen. Ik verzoek u nu aan het werk te gaan, dan hoeven we Meneer Williams hier niks over te vertellen. U bent een wetenschapper, en bent vast heel slim, daarom verzoek ik u weg te gaan, en u weet de gevolgen wat er gebeurt.' zegt Meneer Wilson.

Nora zucht en loopt het kantoor uit. Meneer Wilson, is een soort manager van het bedrijf Williams inkt. Het is een duurzaam bedrijf die groene elektra naar buiten wilt brengen. Project home is een project in een doosje. Het bevat alles, je kan je huis van een afstand bedienen via een app, of op het doosje. Het doosje regelt elektra, en alle apparaten in huis. Maar Nora is ergens achter gekomen en Meneer Wilson wilt duidelijk dat het niet uitkomt en dat Project Home op de markt komt. Zonder Wilson kan ze niet bij Meneer Williams komen, de eigenaar van dit bedrijf.

Nora loopt langs de balie, met de seccatresse van meneer Wilson. Zonder worden geeft ze Nora een papiertje, met een nummer erop. Nora kijkt de seccatresse lastig aan, maar die loopt al door.

Nora inspecteert het briefje goed, en besluit het nummer te bellen als ze terug in haar appartement is. De hele weg terug naar haat appartement denkt ze terug aan het gesprek met meneer Wilson. Bedreigde hij haar nou zojuist? Dan toetert er een auto, snel geeft ze gas, en rijdt ze door. Als ze thuis aan komt schenkt ze een glas thee in, ze gaat zitten op de bank en belt het nummer.