"ရိေပၚ ငါ့ကို ကယ္ပါ..."
"ငါ့ကို ထားမသြားပါနဲ႔ ငါ့ကိုကယ္ပါ .....ရိေပၚ"
ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနတဲ့ေကာင္ေလးဟာ
အိပ္မက္ဆိုးေတြက႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးဘူး
သူ႔ရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ထိုေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားကာ
"က်န္႔ေကာ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္...က်န္႔ေကာ ...သတိရပါေတာ့ ..."
ငိုေႂကြးေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိသည္။
"ရိေပၚ..."
ေ႐ွာင္က်န႔္မ်က္လံုးေတြဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ စူး႐ွတဲ့ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ပိတ္လိုက္ရသည္။
"က်န္႔ေကာ...က်န္႔ေကာသတိရၿပီလား က်န္႔ေကာသတိေမ့ေနခဲ့တာ တပတ္ေတာင္႐ွိပီ"
"ရိေပၚ"
"က်န္႔ေကာ က်ေနာ့္ကိုမွတ္မိၿပီလား"
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္းကိုေျဖးညင္းစြာညိတ္ျပသည္
"ခဏေနာ္ က်ေနာ္ဆရာဝန္ေခၚလိုက္မယ္"
"အင္း"
ထို႔ေနာက္ဆရာဝန္ေရာက္လာကာ လိုအပ္တာမ်ားကိုစစ္ေဆးကာ
"လူနာကို ႏွစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္ အေထြးအထူးမ႐ွိေတာ့ရင္ ဆင္းလို႔ရပါၿပီ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ"
ထို႔ေနာက္ဆရာဝန္ႀကီးထြက္သြားေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကိုေမးလိုက္သည္။
"မင္း မွတ္မိေသးတယ္မလား"
"ဘာကိုလဲက်န္႔ေကာ"
"အရင္ဘဝ"
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ရိေပၚလက္ေတြဟာ အလန္႔တၾကားလြတ္ခ်လိုက္မိသည္။
"က်န္႔ေကာ..."
"ငါျပန္မွတ္မိၿပီ မင္းငါ့အေလာင္း႐ွာေတြ႔ခဲ့လား ၿပီးေတာ့ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Why not me?(zawgyi+unicode)(complete:)
Fanficပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ႕အစက ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကလို႔စၾကေပမဲ့ မင္းနဲ႔ငါရဲ႕ ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ခုက ဟိုတစ္ခါတုန္းကလို႔စၾကမယ္.. ...... ေဝ့ရင္း.... လန္က်န္႔ကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဝမ္ရီေပၚကို ခ်စ္လို႔ေရးသည္။ .......
