Aşamayacağın engeller arasundasındır belki de.
Ya da bir umuttur seni o engeller arasında tutan.
Bir umuttur seni yaşatan.
Ve yine o umuttur seni hayal kırıklığına uğratan.
Önemli değil der geçersin.
Çünkü seni bu hayatta hayal kırıklığına uğratan tek şey bu değildi.
Bir çok kez çaresizliğinin haykırışlarıyla çarpıştın.
Ve hep yenildin...
Ama tekrar yenileneceğini bile bile girdin bu savaşa.
NEDEN?
Neden yalnızlığın senin dünyan olduğunu,neden acılarından kaçamayacağını, neden suskunluğunun müebbet hapsin olduğunu kabullenmiyorsun?
Çünkü sadece umutların var.
Belki de çoktan umutlarının esiri oldun...
