Faron Nattapol (F Boys Series # 1)✓

KABANATA 8

Dedicated to coolitmejiarakira
Enjoy reading!💛

°°°

Sunshine's POV

"Talaga?!" tanong ni Ferida sa'kin kinabukasan matapos kung naikuwento sa kanya ang estrangherong lalaking nakasama ko kahapon.Lunes ngayon ibig sabihin may trabaho na naman kami sa flower shop.

Halos limang taon na rin ito nang maisipan kong magtayo ng sarili kong flower shop.Mahilig kasi magtanim si Mama nang mga bulaklak at dahil doon natuto na rin ako hanggang sa napamahal na ako sa mga bulaklak at umabot ako sa kung anong mayroon ako ngayon.Nakapagtapos din naman ako sa kursong pag-aagrekultura.

"Oo nga,ayaw maniwala."

"Eh parang ang weird naman ata,sabi mo halos natatabunan yung katawan,diba?" tanong niya.

"Oo." sagot ko dahil totoo naman.Ewan ko nga rin kung bakit hindi ako natakot sa kanya.Like duh! Kahit pangalan niya eh hindi ko nga alam pero bakit ganun? Bakit hindi ako natakot sa kanya?

"Alam mo ba pangalan niya? Baka naman may hidden agenda yung tao sayo?" tanong ulit niya.

"Ayon na nga eh,hindi ko alam at wala naman akong balak alamin yun noh." sabi ko.

"Dapat lang,sa susunod huwag ka nang sumama o makipag-usap sa mga taong hindi mo gaanong kilala.Okay?" pag-aalala ng kaibigan kong si Ferida.

"Opo,noted." sagot ko at gumuhit pa ng check sa kawalan.

"Alam na ba 'to ni Vivian?" tanong niya.Lagot! Paano naman kami magkakausap ni Vivian eh halos parehas lang sila ni Kuya na busy sa trabaho siguro next time na lang kami mag-usap.

"Hindi pa.Siguro next time na lang." natatawa kong sagot sa kaniya.

Pareho kaming busy ni Ferida sa pag-aasekaso sa mga costumers na bumili dahil kami lang dalawa ang trabahante sa flower shop ko.Hindi ko rin naman kasi kailangan ng maraming trabahador na tumulong dito dahil kayang-kaya naman namin ni Ferida dalawa at saka mahihirapan akong magpasuweldo kung marami akong trabahador lalo na eh maliit lang ang puhunan ko para rito.

Alas-singko na nang hapon kami nagsara at naisipang umuwi na ng bahay.Nauna ng nakauwi si Ferida dahil sinundo siya ng nobyo niyang si Joser at ako naman naiwan ako dito sa tabing kalsada nag-aantay ng taxi na masasakyan.

Faron's POV

Nakamasid lang ako sa kanya dito sa madilim na parte ng tabing kalsada. Nasa loob ako ng aking Black BMW  na sasakyan.Kausap niya iyong babaeng nakaharap ko sa harap ng sarili niyang flower shop.I guess she's her friend.

Dumaan ang ilang minuto ay nagulat ako ng may humintong Ducati motor sa harapan nila.Nakasuot ng itim na helmet ang nagmamaneho nito.He's wearing also a black leather jacket and then the next thing happened is that he handed one black helmet to Sunshine's friend who's standing next to her.Tinanggap naman ito ng babae at sumampa na sa mamahaling motor ng lalaki.They bidded their good bye to Sunshine at pinaharurot na ng lalaki palayo ang kanyang motor sa lugar na iyon at naiwan naman si Sunshine doon naghihintay ng masasakyan.

I started my engine then stop it in front of her.Shocked and fear was visible on her face.I'm wearing my usual disguise clothes and accessories.I bet she wouldn't recognize me as an actor.

"Hop in." sabi ko at binuksan ng maluwag ang pinto ng sasakyan sa harapan niya.

"S-sino k-ka?" she asked in a trembling voice.

"It's me.Don't be afraid of me." I said then I tapped the seat beside me.

"At bakit naman ako sasakay? Anong akala mo sa'kin uto-uto?" matapang na tanong niya sa'kin.Here we go again.

"Wala naman akong sinabi ah.Just hop in or else I'll leave you here...helpless." pananakot ko sa kanya.

"I don't talk to strangers like you..." sabi nito at itinuro pa ako and that made me chuckle.

"Well,you're actually talking to me right now." I answered.

"Strangers talk to me." dagdag niya pa na nagpatawa sa'kin.This woman always made my day complete by making me laugh so hard like this.I hope she knows that.

"Aba'y teka nga muna,pamilyar ka ah? Ikaw na naman yung lalaki kahapon,ano?" nakatighawak na tanong niya sa'kin.I just shrugged my shoulders off at her.

"Stalker ba kita?Alam mo kung may balak kang masama sakin,please,I'm begging you to stop this.Huwag mo na akong kulitin hanggang dito na lang 'to.Hayaan mo na ako." she said and it made my heart hurt.It felts like someone is reaping my chest out.

Tama naman siya eh,makulit ako dahil palagi ko siyang sinusundan kahit saan siya magpunta pero ginagawa ko lang naman yun dahil sobra akong nag-aalala sa kanya sa bawat araw na nagdaan.Kahit na hanggang pagtanaw lang ako sa kanya mula sa malayong parte noon pero ngayon,gusto ko na siyang lapitan at hawakan sa malapitan na siyang ginagawa ko pero lahat nga ng bagay ay may katapusan.

"Okay,if that's what makes you happy." I mumbled.

"Ano ba kasing gusto mong mangyari,ha? Halos ilang araw din tayong nagkikita at halata namang planado." wika niya.

"Ibibigay mo ba?" I asked her.

"Kung kaya ko basta 'wag lang pera,gipit ako eh." she answered.
I chuckled at her.

"Silly,I don't want that." I already have plenty of money.Gusto ko sanang idagdag but I opt not to.

"Okay,so what do you want...Mister?"

"Just call me,Aron." I answered.

"Okay,Aron."

°°°

•|| Enjoy reading,tamaders! Comments and votes are highly appreciated.Love lots 💛 ||•