Evimden çıktığım günden beri başıma hep kötü olaylar geliyordu. Yine sokaktayım ev arıyorum. Yürüyorum caresizce yürüyorum, burası ne garip bir mahalle herkez saçbaş dolaş birbiri ile kavga ediyor.
Ama buradanda bir ev bulsam oturmalıyım. Sokaklarda böyle evsiz yaşayamam, yapamam hemen bir ev bumalıyım. Arıyorum , arıyorum bir emlakçı bulamıyorum. İste tam karşımda emlakçı kendimi hazine bulmuş gibi hissettim. İçeri girdim. İçeride kimse yoktu. Bir oda vardı. Acaba kimse varmı?
Içeriye girmek için tam bir adımımı attım ki içeriden bagriş cagris birses koptu. İyiki içeri girmemişim! Bu ses kadın sesine benziyordu. Kadın bağırıyor benim içim cızlıyordu.Tam dükkandan çıkacakken arkadan bir ses:
-buyrun
Korkuyordum arkamı dönmek istemiyordum. Döndüm karsimda her yeri dövmeli bir adam:
-hanımefendi buyrun ne istediniz
Kalın bir ses. Ben kekeleyrek:
-ŞŞ...şey ben ev alacaktım
-elimde bir ev var ama lanetli olduğu söyleniyor.
Ne lanetlimi!! Korkuyorum ama ne yapacaktım. Almak zorundaydım
-evi satın alıyorum
Dedim.
-emin 'misin?
-evet eminim
Anahtarı verdi.
Eve girdim çok garipti evden sesler geliyordu. Korktum...
