Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Binlerce Kilometrelik Yolculuk, Tek Bir Adımla Başlar (6)

Baekhyun, hâlâ olanlara inanamıyordu. Az önce yaşananları rüyasında görse inanmazdı herhalde, gülümsedi. Onun güldüğünü gören Chanyeol, gülümsedi.

’’Ne? Neye gülüyorsun?’’

’’Sence de, az önce yaşananlar rüya gibi değilmiydi? Bunu yaptığına inanamıyorum. Gerçekten buna nasıl cesaret ettin? Her şey ters gidebilirdi.’’

’’Denemeden bilemezsin, değil mi? Bu riski göze almak zorundaydım ve yaptım.’’

’’Ama...’’ diyecek oldu Baekhyun, Chanyeol onu susturdu konuşmaya başladığında sesi oldukça ciddi geliyordu.

’’Bir Çin ata sözü der ki; ’Binlerce kilometrelik bir yolculuk, tek bir adımla başlar.’ Yolculuğun sonunu gözümüzde canlandırmakta zorluk çeksekte, ikimiz küçük bir başlangıç yapma motivasyonunu bulabiliriz. Bu adımı başka bir adım izleyecektir ve diğerleri.... Biz daha anlamadan işte ordayız,’’ dedi buğulu bir sesle. ’’İşte bu yüzden bu adımı atmaya karar verdim, ilişkimizin geleceği için bunu yapmak zorundaydım. Beni anlıyorsun, değil mi?’’ Onun yanağını okşadı.

’’Bak, Baek, ben bu ilişkide çok ciddiyim, bu yüzden ailenin onayı çok önemliydi ve bunu başardık. ’’Baekhyun bu sözlerden çok etkilendi. Chanyeol saate baktı. ’’Acele etmeliyiz. Geç kalıcağız daha yemek yememiz lazım.’’

’Geç kalmamız kimin suçu acaba? Saat sekiz oldu, filme yetişmemiz imkansız, birde yemek yemekten bahsediyorsun,’’ dedi Baekhyun kızmış gibi yaparak. Filme geç kalmaktan çok yemek yiyemiyeceğine üzülerek. Ne zaman vaktinde yemezse elinde olmadan sinirleniyordu çünkü.

’’İşte bu yüzden motorumu getirdim, şapşal,’’ dedi Chanyeol şaka yollu, Baekhyun’un alnına hafifçe dokunarak.

’’Motor mu? Haa, anladım sen herşeyi planladın yani.’’

Chanyeol gülerek, ’’Ne sandın?’’ dedi. Baekhyun’a takması için kaskı uzattı.’’Bunu tak.’’

Baekhyun’un kaskı takmasına yardım ettikten sonra motora geçip onun oturmasını bekledi. Baekhyun oturup ellerini Chanyeol’un omuzlarına koydu.

’’Ah, hadi ama Baek, bu şekilde mi gitmeyi düşünüyorsun?’’ dedikten sonra ellerini tutup kendi beline doladı gülerek yaptığından mutlu olmuş bir şekilde, ’’İşte oldu. Şimdi gidebiliriz, sıkı tutun meleğim,’’ dedikten sonra hızla ilerledi. Baekhyun ona sıkıca sarıldı, başını sırtına yasladı. Chanyeol bunu fark edince hafifçe gülümsedi ve daha da hızlandı.

Gidecekleri yere Chanyeol’un motoru sayesinde çok çabuk vardılar. Chanyeol motoru durdurup kaskı çıkardı. Baekhyun’un elleri hâlâ belini sıkı sıkı kavrıyordu. Chanyeol, gülerek ellerini tuttu. ’’Hey, biliyorum beni bırakmak istemiyorsun ama içeri girmek zorundayız, daha sonra istediğin kadar sarılmana izin vereceğim, söz.’’

Baekhyun utanarak hızla ellerini çekti, gafil avlanmıştı. Chanyeol motordan indi. Baekhyun kaskını çıkarmıştı ama motorun üstünde oturmaya devam ediyordu. Onun inmek için hareket etmediğini gören Chanyeol endişeyle sordu. ’’Ne oldu? Yanlış birşey mi dedim? Sadece takılıyordum, seni kırdıysam özür dilerim.’’

’’Hayır, hayır, kırmadın. Sadece kendime gelmeye çalışıyorum, sence de biraz hızlı değil miydin? Düşmemek için kendimi fazla kastım galiba bacaklarımın beni taşıyabileceğini sanmıyorum.’’

Chanyeol, kahkahayla güldü. ’’Ah, hadi ama, yetişmek zorundaydık başka şansımız yoktu. Seni taşımamı ister misin?’’ dedi ve Baekhyun daha ne olduğunu anlamadan onu kucağına aldı.