Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Çok Bekletme Kedicik (20)

    Baekhyun, öylece durmuş, nefesini tutarak sesiz ve korkuyla annesinin yanın da kendisine bakan Suho’ya baktı. Buraya evime nasıl gelir? Aklından neler geçiyor? Tüm bu sorular Baekhyun’un aklını kurcalıyor du. Aklına gelen şeyle telaşa kapıldı, ya şimdi Chanyeol gelirse? Tanrım, olacakları düşünmek dahi istemedi.

    ’’Senin burada ne işin var, neden geldin?’’ diye sordu kısık bir sesle.

    Annesi ona kızarak, ’’Ne demek, neden geldin? Baek, arkadaşını böyle mi karşılıyorsun?’’ Suho, orada annesinin yanın da durmuş sırıtarak ona bakmaya devam ediyordu, sakince Baekhyun’un annesine dönerek;

    ’’Lütfen ona kızmayın, bugün biraz tartıştık bu yüzden bana hala küs sanırım. Bende zaten özür dileyip barışmak için gelmiştim.’’

    Annesi, Baekhyun’a dönerek onu azarladı. ’’Baek, Suho senin çok eski ve en iyi arkadaşın, tartışabilirsin ama küsmek de ne oluyor, sen hâlâ küçük bir çocuk musun?’’

    Baekhyun, sadece durmuş onları dinliyordu, en iyi arkadaşının ona yaptıklarını annesi bilse acaba yine onu savunur muydu? Hiç sanmıyorum ama bunu anneme asla söylemem, onu üzemem, bunu Suho’da biliyor, diye düşündü.

    ’’Ne bekliyorsun, oğlum? Arkadaşınla konuşup sorunlarınızı çözün.’’

    ’’Odana geçelim mi, Baek? Burada konuşup annenin başını ağırtmayalım.’’

    ’’Evet çocuklar, siz odaya geçin ben birazdan size içecek bir şeyler getiririm,’’ diyerek Baekhyun’a baktı. Annesi başını iki yana sallayarak; ’’Büyü biraz Baek, büyü.’’

    Ağzı açık şekilde annesine baktı, annesi her zaman Suho’yu çok severdi. ’’Eeee, odaya geçmiyor muyuz?’’ Baekhyun, hiç bir şey demeden arkasını dönüp odaya girdi. Suho arkasından sırıtarak takip edip odaya girip kapıyı kapattı.

    ’’Kapı açık kalsın.’’

    Baekhyun telaşla söyledi. Suho sırıttı. ’’Neden? Yoksa benden korkuyor musun?’’ Bir süre ona baktı ardından;

    ’’Buraya neden geldiğimi merak ediyorsun değil mi?’’ Bir tarftan odayı inceledi.

    ’’Odana gelmeyeli uzun zaman oldu, değişen pek bir şey yok her şey aynı.’’ Baekhyun’un annesi elinde içecekler ve atıştırmalıkların olduğu tepsiyle odaya girdi. ’’Alın bakalım önce bunları yiyin sonra konuşursunuz.’’

    ’’Ah, teşekkür ederim teyciğim. Afiyetle yiyeceğim.’’

    Baekhyun, artık dayanacak gücünün kalmadığını hissetti, ama annesini de üzemezdi. Yüzüne sahte bir gülümseme takınıp annesine teşekkür etti annesi çıkarken, ’’Kapı açık kalsın anne,’’ dedi.

    Suho ona bakıp kurabiyelere uzandı içinden bir tane alıp ısırdı. ’’Hmm, Baek, annen bu konuda gerçekten başarılı, kimse onun gibi kurabiye yapamıyor dostum, çok şanslısın.’’

    ’’Niçin geldin? Burada ne işin var?’’

    Suho elinde ki kurabiyeyi yerine bıraktı ardından sert bir sesle devam etti. ’’Demek bilmiyorsun? Bugün sana verdiğim sürenin son günü, hatırlatayım istedim.’’

    ’’Biliyorum, ne olmuş?’’

    ’’Ah, biliyorsun demek. Hüzel. Bir karar vermişsindir sanırım. Bugün cevabı verir misin, yoksa yarın mı verirsin? Tabii, sürenin tamamını kullanmak istersen sana kızmam, ben yarına kadar beklerim hmm...’’ Birden aklına bir şey gelmiş gibi durup sordu.

    ’’Chanyeol bu odaya geldi mi hiç?’’

    ’’Bu seni ilgilendirmez.’’

    Baekhyun’un sabrı tükenmek üzereydi, odanın kapısının açık olması onu biraz da olsa rahatlatıyordu. Suho burada ona bir şey yapamaz diye düşünüyordü. Sonuçta onun evinde ve odasındaydı, annesi alt katta olduğu için cesaret edemezdi.

    ’’Demek öyle. Peki, bunu yarın konuşuruz. Yarın öğlene kadar işim var öğlen çatıda bekliyor olacağım seni.’’

    Yanına yaklaşıp bileklerinden tutup sıktı. Baekhyun’un canı yanıyordu, ellerini çekmeye çalıştı ama başarılı olamadı, yanılmıştı onun evinde olmak bile Suho’nun ona kaba davranmasına engel olmuyordu. Suho ona doğru yaklaşarak gözlerinin içine baktı, aniden onu iterek serbest bıraktı. Baekhyun beklemediği bu hareket karşısın da dengesini sağlayamadı ve yere düştü, sol koluna yeni bir darbe daha almanın acısıyla kolunu tuttu, duyduğu acıdan ve yaşadığı an yüzünden tutmaya çalıştığı göz yaşları akmaya başlamıştı. Suho bir müddet daha baktıktan sonra

    ’’Çok bekletme kedicik. Yarın görüşürüz,’’ diyerek odadan çıktı. Baekhyun oturduğu yerde kolunu tutarak gözlerin de yaşlarla kapıya baktı.

    ’’Yarın olmasın lütfen. Tanrım, yarın olmasın...’’

•
•
•
•

=====================
Y/N: Hepinize kucak dolusu sevgiler 🙆

    Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazar mısınız lütfen?

    Bir sonraki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın, mutlu kalın 💙💙💙💙

    Hepinizi klasik Baekhyun öpücüğüyle öpüyorum 😙 mu mu mu mu...