Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Neyi Hatırlamıyorum? (26)

  Baekhyun, bedeni ona ait değilmiş gibi hissediyordu, başı sert ama sıcacık yastığın da uyuyordu. İyice gömüldü yastığına ne kadar huzur vericiydi. Neler oluyor? Yastığı aşağı yukarı belli bir ritimle hareket ediyordu. Bu imkânsız, diye düşündü herhalde rüya görüyor olmalıydı. Yastık hareket etmeye devam ederken gözlerini yavaşça araladı, nerede olduğunu anlamaya çalıştı, sonra onu fark etti. Chanyeol yanına uzanmış onu kollarına almıştı. Baekhyun’un başını göğsüne yaslamış kendi başını onun saçlarına gömmüş uyuyordu. Hareket eden sıcak sert yastığı Chanyeol’un göğsünden başka bir şey değildi. Kollarında olmak ne kadar da güzeldi. Sanırım rüya görmeye devam ediyodu. Yoksa Chanyeol neden burada, onun odasında ve onun yatağında yatsın ki? Evet, kesinlikle bir rüya bu. Ama çok güzel bir rüya, diye düşündü. Bu rüyadan uyanmak istemiyordu, iyice sokuldu ona ve tekrar uykunun huzuruna bıraktı kendini

•

•

   Chanyeol, onun yanında oturup elini tutmuştu. Baekhyun, verilen ilacın etkisiyle uyuyordu. Arada yüzünü ekşitip anlamsız sözler söyleyip sayıklıyordu. Kalkıp yanına uzandı onu kollarına alıp başını göğsüne yasladı, yüzünü meleğinin saçlarına gömüp koklayıp küçük bir öpücük kondurdu. Meleğini kollarında tutmak onu mutlu hissettirmişti. Gözleri yavaşça kapandı uykuya dalmadan önce düşündüğü tek şey, Baekhyun’un bir daha asla üzülmesine izin vermeyeceğiydi.

   Baekhyun, nefes alamıyor bir şey onu eziyordu. Gözleri kapalı şekilde itmeye çalıştı bu hareketi canını yakmıştı, acıyla inledi gözlerini açtığında, bedeninin yarısı kendi üzerinde ona sıkıca sarılmış Chanyeol’u gördü. Rüyası devam mı ediyordu? Hayır bu rüya değildi Chanyeol geçekten de onun yanında bedeninin yarısı üstünde uyuyordu. Ezilmek üzereydi onu itecek gücü bulamıyordu. "Tanrım, çok ağır," diye inledi. Chanyeol’u itmeye çalıştı. Onun kollarında hareket ettiğini hisseden Chanyeol uyandı. Baekhyun’un rahatsız bir şekilde hareket etmeye çalıştığını fark etti. Ters giden bir şeyler vardı. Nefes alamıyormuş gibi sesler çıkarıyor, konuşmaya çalışıp ona bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

     "Baek, meleğim? İyi misin? Neyin var? Nefes alamıyor musun?"

      Baekhyun, en sonunda güçlülüklede olsa, "Chanyeol, beni eziyorsun." diyebildi. Chanyeol, başını eğip baktığında gerçekten de kendi koca bedeniyle, onun küçük bedenini ezdiğini fark etti. Hızlıca kendini geri çekti. Baekhyun derin bir nefes alıp rahatladı.

    "Tanrı aşkına, Chanyeol. Bir an beyaz ışığı gördüğümü sandım."

     Chanyeol telaşla ona sarılıp öptü. "Özür dilerim meleğim, üzgünüm isteyerek olmadı." Baekhyun, aniden aklına gelmiş gibi başını ona çevirdi.

    "Chanyeol, senin burada ne işin var? Neden burada, benim odam da ve benim yatağımdasın? Neden benimle yatıyorsun?" Chanyeol endişeli gözlerle ona baktı.

   "Baek, hiçbir şey hatırlamıyor musun?"

     Bu da ne demekti şimdi? Neyi hatırlaması gerekiyordu? "Ne demek istiyorsun, Chanyeol? Neyi hatırlamıyorum?"

     "Baek, burası senin odan, senin yatağın değil. Burası hastane odası."

     "Hastane odası?" diye tekrarladı Baekhyun.

      Baekhyun etrafına bakındı. Evet burası onun odası değildi neden buradaydı? Kendini inceledi sağ eli sargıya alınmıştı üzerinde hastane kıyafeti, bileğinde adının yazılı olduğu hastane künyesi vardı. Chanyeol’a baktı sonra onun, Suho’nun yüzü geldi gözlerine, ardından diğer tüm kötü anılar... İrkildi. Hızla kendini geri çekti. Chanyeol onun her şeyi hatırlamaya başladığını verdiği tepkilerden anlamıştı. Baekhyun gözlerini kocaman açmış, etrafına korkuyla bakıyordu. Onu kollarına alıp canını acıtmamaya dikkat ederek sarıldı, Baekhyun ağlıyordu.