Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Öp Beni (29)

    Chanyeol, kulağının dibinde sessiz bir ağlama sesiyle uyandı. Ne olduğunu anlamaya çalışırken ardından kollarında sarsılan Baekhyun’un bedenini hissetti uzanıp gece labasını yaktı. Odayı aydınlatan loş ışıkta kollarında sarsılan bedene baktı. Baekhyun gözlerini sıkıca kapatmış sessiz hıçkırıklarla sarsılıyordu. Kötü bir rüya görüyor olmalıydı. Chanyeol ona sarılarak sakinleştirmeye çalıştı.

   "Meleğim, sakin ol. Geçti. Ben yanındayım, sadece rüya görüyorsun. Benim yanımda güvendesin."

    Baekhyun onu duymuyor gibi huzursuz şekilde dönmeye çalıştı, nefes almakta zorluk çekiyormuş gibi göğsü inip kalkıyordu. Alnı terlemiş gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Chanyeol artık endişelenmeye başladı onu hafifçe sarstı. "Baek, lütfen kendine gel, uyan artık. Baek, meleğim."

     Baekhyun, sıçrayarak gözlerini açtı bir müddet boş gözlerle baktı, sonra nerede olduğunu anlamaya çalışarak etrafa göz gezdirdi.

    "Baek, meleğim sakin ol."

    Chanyeol, Baekhyun’a baktı hâlâ tam olarak kendinde değildi. Boş gözlerle nerede olduğunu anlamak ister gibi etrafına bakıyordu. Birden yattığı yerden hızla doğrulup oturdu, ani hareket canını yakmış kolunu tutmuştu. Chanyeol ona sıkı sıkı sarıldı onun korktuğunu biliyordu. Az önce kötü bir rüyadan uyanmış kendini yabancı bir odada bulmuştu.

   "Baek, şu anda Xiumin’in evindeyiz hatırlıyorsun değil mi? Korkma, sadece bir rüya gördün geçti." Onun yüzünü ellerine alıp kendine bakmasını sağladı. Baekhyun korku dolu bakışlarla ona bakıyordu.

     "C-Chanyeol ben..."

     "Şişşşt... Meleğim, konuşma, sakin ol, geçti."

     Baekhyun kendini onun kollarına bıraktı. Chanyeol ona sıkıca sarılıp yatağa yatırdı saçını okşayarak sakinleştirmeye çalıştı.

    "İyi misin, meleğim?"

     Baekhyun başını hafifçe sallayarak, "Evet, iyiyim. Üzgünüm seni korkuttum," dedi. Sesinden utandığı belli oluyordu.

    "Geçti, merak etme ben hep yanında olacağım, seni koruyacağım. Hadi, uyumaya çalış."

    Baekhyun kollarında başını hafifçe kaldırıp ona baktı.

     "Chanyeol, öp beni... Lütfen."

    Chanyeol bir an için şaşırdı. Baekhyun’dan böyle bir şey beklemiyordu, şaşkınlığı çok kısa sürdü. Ona doğru eğildi. "Oh, meleğim," diyerek dudaklarını onun yumuşak dudaklarına kapattı.

    Baekhyun’un küçük bedeni, kendi büyük kollarında adeta kaybolmuştu. Yavaş ve yumuşak dokunuşlarla başlayan öpücük yerini gittikçe alevlenen tutkuya bıraktı. Baekhyun ona içtenlikle karşılık veriyordu ve bu da Chanyeol’un kendine hakim olmasını engelliyordu. Onun her acemi dudak hareketinde kendisi daha da dudaklarını sahipleniyordu. Bir eli onu sararken diğer eliyle onun küçük bedenini keşfe çıkmıştı. Bedeninin her bir karesine dokunurken, Baekhyun onun her dokunuşunda inliyordu. Onun kendi dokunuşlarıyla inlemesi Chanyeol’u daha fazla çıldırtıyordu. Elini Baekhyun’un karnında gezdirip yukarılara doğru çıkardı. Avucunun içinde hissettiği göğüs ucunu okşadı yavaşça kaldırıp pijamasının üstünü çıkardı onu yastığa yatırıp üzerine eğildi. Dudaklarını boynuna gömüp küçük öpücüklerle aşağıya doğru kaydı, sertleşen ve kabaran göğüs ucunu ağzına almadan önce dilini etrafında dolandırarak ıslattı. Dudaklarının arasına aldığı minik, öpülmekten kızarmış tepeciği ağzına alıp büyük bir zevkle emmeye başladı. Meleği onun her emişinde ve küçük ısırıklarında altında kıvranıyor ona her dokunuşunda inliyordu. Dudaklarının içine onun alt dudağını alıp emerken Baekhyun daha fazlası için inledi.

    "Ihmm Channn..."

    "B-Baek, meleğim. Seni seviyorum."

    Baekhyun ateş gibi yanan gözlerle ona baktı kesik kesik nefes alıyordu. "Oh, Chanyeol.  B-Ben de s-seni seviyorum, hem de çok," diyebildi tutkudan boğuklaşmış sesiyle.

    Chanyeol kendini zor tutuyordu onu incitmek istemiyordu. Baekhyun şu an kendini ona vermeye hazır gibi görünüyordu ama bedeni buna hazır değildi. Alnını onun alnına dayayıp gözlerini kapadı. Kısık bir sesle fısıldadı.

   "Baek, meleğim, şu an buna hazır olduğunu sanmıyorum. Hastaneden bugün çıktın, bedeninin dinlenmeye ihtiyacı var. Sana söz veriyorum her şey yoluna girince bu geceyi telefi edeceğim."

    Yüzünü biraz uzaklaştırıp ona baktı. Baekhyun biraz raharlamış görünüyordu, uzanıp  dudaklarına uzun bir öpücük kondurdu gülümseyerek onu kollarına aldı.

    "Sanırım üzerini giydirsem iyi olacak, üşütmeni istemem."

    Baekhyun da gülümsedi. Uzanıp pijamayı attığı yerden alıp ona giydirdi. Tekrar kollarına alıp yatağa uzandı.

    "Baek, kızmadın değil mi?" Onu üzmekten korktuğu için endişeyle sordu.

    Baehyun başını hayır anlamında sallayarak, "Hayır, kızmadım aşkım," derken başını onun boynuna gömdü.

     "Aşkım... Bunu senden duymak beni çok mutlu ediyor meleğim, biliyorsun değil mi?" Saçlarına öpücük kondurup daha da kendine bastırdı.

     "Dinlenmen lazım uyumaya çalış, sakın korkma ben yanındayım meleğim."

     Birbirlerine sarılmış bir şekilde uykuya daldılar.

•

•

•

•

====================

Y/N: Hepinize kucak dolusu sevgiler 🙆

    Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazar mısınız lütfen?

    Bir sonraki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın mutlu kalın 💙💙💙💙

    Hepinizi klasik Baekhyun öpücüğüyle öpüyorum 😙😙😙😙mu  mu mu mu...