"Gözlerin... Gözlerindeki o parlak siyahlık bana geceyi anımsatıyor. Etrafındaki beyazlar bir yıldız gibi yörüngenin etrafını sararken karanlıkta kaybolan ruhuma ışık oluyor."
Ruhunun ruhuma denk gelmesi bu hayatta karşılaştığım en güzel tesadüfler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlığa hapsolmuş bedenlerimizi aydınlığa ulaştırmak için bir yola çıkmıştık. Ne bir ses ne bir iz. Arabanın içinde küçülmüş bedenimle dışarıyı seyir halindeyken beynimi hapseden düşünceler zehirlerini püskütüyorlardı. Dizlerimi kendime doğru çekmiş kollarımı etrafına sarmışken kafamı usulca oraya koymuştum. Aybars içindeki sinirini susturmak için arabanın kaputuna oturmuş elindeki sigaradan hırsla bir nefes çekmişti.
Her ne kadar ona arabada içebilirsin desemde o bu teklifimi kabul etmemiş astımımdan dolayı etkileneceğimi düşünerek dışarıda içmeyi uygun görmüştü.
Gözlerimin oyuğu etrafta gezinse dahi bir tek onun bedeninde duraksıyordu. Bir tek onun harelerini evi bellemişlerdi.
Oturduğum yerde sağa sola salınıp durduğumda gözlerimin önündeki sahneler capcanlı karşımda sahneliyorlardı. Elimi uzatıp oradaki bedenime yardım etmek istesemde ruhum izin vermiyordu.
Evden ayrılışım tam bir kargaşayı yaratmıştı. Aybars öfke dolu gözlerini babamdan çekip bana yönelttiğinde titreyen ellerini göz ardı ederek bedenimi usulca kucağına aldı. Evin çıkış kapısına doğru ilerlediğimizde sadece gözlerimizle konuştuğumuz saniyeler hızlı geçiyordu halbuki daha demin vakit ağır çekime alınmış gibiydi. Babamın hınç dolu sesi evde yankılandığında sözlerinin hedefinde ben vardım.
Her sarf ettiği kelimeler sırtımdaki kemer izlerine baskı uygularcasına içimi acıtıyordu. "Eğer bu evden dışarı bir adım daha atarsan hiçbir vakit bu eve giremezsin. Anneni görmene müsaade etmem haberin olsun" dediğinde küllerim bir kez daha yanmak üzere ateşe atılmıştı. O an bakışlarımı babamdan çektiğimde Aybars'ın nefesi kulağıma değerek aldığı derin bir soluğu dışarı verişini hissetmiştim.
Aralanan dudakları arasından çıkanlar bir nebzede olsa içimi rahatlasa da tam anlamıyla bir ferahlama söz konusu değildi. "Bana güven sana yalvarıyorum. Senin için yapamayacağım hiçbir şey yok. Bu leşin ağzından çıkanları önemseme. Ben her halükarda anneni görmene imkan yaratırım. Sırf benimle gelmeyesin diye kurguladığı bir tuzak bu".
