ΕΝΑΣ ΓΛΥΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ......

- Καλημέρα Χάρισον, τι κάνεις εδώ;

- Καλημέρα Μεγκαν σου έφερα ένα καφέ και έλεγα να πάμε μια βόλτα αλλά βλέπω έχεις παρέα.

- Ναι, να σας συστήσω από εδώ η μέλλουσα θεία μου, η Λίλη. Λίλη από εδώ ο γείτονας μου ο Χάρισον.

Χαιρετήθηκαν, αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις γιατί μην ξεχνάμε μιλάμε για τον Χάρισον, ο οποίος είναι ένας πολύ όμορφος άντρας με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια και μην ξεχνάμε μιλάμε για την Λίλη μια ετοιμόλογη, καπάτσα γυναίκα. Εν τελεί κατάφερα και ξεκόλλησα την Λίλη από έναν αμήχανο και κατακόκκινο Χάρισον.

- Αμάν και εσύ παιδάκι μου, τι κόλλημα είναι αυτό που έφαγες με τον γείτονα μου. λέω στην Λίλη με το που βγήκαμε από το σπίτι.

- Είναι κούκλος, πως και δεν έχει γίνει κάτι;; ¨Η έχεις κάνει κάτι και δεν μου το χεις πει;

- όχι, δεν έχουμε κάνει τίποτα!

-Λοιπόν λεγε που πάμε; Με ξύπνησες πρωί, πρωί για να μιλήσουμε για τον γείτονα μου;

- Ναι, έχει δίκιο αλλά πως γίνεται να μην σου πάρει το μυαλό τέτοιο αγόρι! Μην το πεις στο θείο σου! Λοιπόν πάμε πρώτα για παπούτσια και θα σου πω σε λίγο.

Με έσυρε σε όλα τα μαγαζιά που μπορεί ανθρωπινός νους να σκεφτεί! Μέτα από 3 ώρες δρόμο και σε κάθε μαγαζί μπήκαμε στο Ρουφ να φάμε κάτι και ήταν ώρα να μιλήσουμε.

Ήταν ώρα να της πω και αυτό που ήθελα! Ο Θεός βοηθός!

- Λοιπόν λεγε, εδώ και μίση ώρα σε βλέπω και τρώγεσαι με τα ρούχα σου, λεγε τι είναι αυτό που θες να μου πεις;

- Λοιπόν, Λίλη θα στο πω μια και έξω γιατί δεν ξέρω πως αλλιώς θα στο πω! Λοιπόν, μετά τον θάνατο των γονιών μου οι επιλογές μου είναι οι δυο έξεις ή θα μείνω εδώ ή θα έρθω να μείνω μαζί σας.....

Η Λίλη έμεινε να με κοιτάζει...

- Τι λες;

- για ποιο πράγμα; για το να μείνεις μαζί μας;

έγνεψα!

- εντάξει, αυτό είναι που ήθελες να μου πεις;

- ναι

- ωραία και;

- δεν έχεις αντίρρηση; ο θείος;; τι θα πει;;;

- τι αντίρρηση κάλε, εννοείται! τι να πει κάλε, τίποτα, γιατί να πει άλλωστε ξέρεις ότι σου έχει αδυναμία.

- ναι μόνο που εγώ ξέρεις ότι τραγουδάω, ότι μ αρέσει να τραγουδάω και ο θείος Φρεντ δεν του αρέσει να ασχολούμαι με το τραγούδι.

- ναι αυτό είναι ένα θεματακι αλλά θα το λύσουμε! Μην μου αγχώνεσαι καθόλου θα το βρούμε

- σ ευχαριστώ σ ευχαριστώ! Ναι αλλά πως θα το κάνουμε αυτό; ποτέ θα του το πούμε;

- τώρα! περίμενε! λέει και παίρνει τηλέφωνο τον άντρα της. Έλα αγάπη μου, θέλω να σου πω κάτι παρά πολύ ωραίο! Η Μεγκαν θα έρθει να μείνει μαζί μας και να συνεχίσει τις σπουδές της στο χορό και στο τραγούδι στο πανεπιστήμιο του Λορν. Δεν είναι φοβερό; είμαι ενθουσιασμένη, θα έχω παρέα, θα με βοηθήσει και με το γάμο, τέλεια!! τέλεια! θα ετοιμαστούμε και θα έρθουμε, πες να της ετοιμάσουν το δωμάτιο της και ερχόμαστε, εντάξει; φιλάκια! λέει όλα αυτά με μια ανάσα και κλείνει το τηλέφωνο. Έχω μείνει και την κοιτάζω....

- Μα, τι σου είπε; Δεν αντέδρασε;

- δεν πρόλαβε, έτσι πρέπει με τον θείο σου, του λες ότι θες να του πεις και τον αφήνεις να βράζει, θα δεις όταν θα φτάσουμε θα είναι όλα μια χαρά. Πάμε γιατί πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματα σου.

- Σίγουρα;

- ναι, άντε πάμε.

Έτσι και έγινε, βάλαμε όλη μου τη ζωή σε κούτες, φύλαξα τα πράγματα των γονιών μου και ετοιμάστηκα, ήρθε και το αμάξι βάλαμε τις βαλίτσες στο αμάξι και την ώρα που έκλεινα την πόρτα κατέβηκε ο Χάρισον.

Δεν ήταν εύκολο για μένα, να τον χαιρετήσω, σίγουρα δεν είχε γίνει κάτι μεταξύ μας αλλά και πάλι ήταν τόσο γλυκός, τόσο κάλος και κάθε μέρα στην πόρτα μου με έναν καφέ. Θα μου λείψει... αλλά ποιος ξέρει τι με περιμένει τώρα στο καινούργιο μου σπίτι....... Την ώρα που έγραφα και την τελευταία λέξη, η Λίλη με ενημερώνει ότι φτάσαμε, κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω την έπαυλη του θείου μου!

Φτάσαμε....