𝐄𝐤𝐢𝐦' 𝐢𝐧 4 𝐊ı𝐳ı

3~

Tam  Seist kapısına yaklaşmıştık ki aniden durdum.
Rüzgar tutan elimi öptü ve bana baktı.

Rüzgar- sorun ne menekşem?

Elimi kurtardım ve

- O yerden birlikte çıktık ama bu ilişki olarak çıkacağımız  anlamına gelmez
Eee diyorsan ki çok istiyorum kız eli tutmak İdilinkini tut

Kaşlarını kaldırdı ve indirdi. Pek mutluydu o ana dek.

İdil- eee? Neden durduk ? Bunun için mi?

- Annem.. annemi görmeliyim
Rüzgar olumsuzcs başını sallayarak

Rüzgar- olmaz , birazdan iş saati gelecek ve burası kalabalık olacak.

Derin bir nefes aldım 
İdil bana tıp tıp bakması dışında cevap netti.

- İdil sen Rüzgarla dur . Geleceğim sıkıntı yok.

Rüzgarın arkamdan itirazları benim ilgimi bile çekmedi.

25 dakika sonra

Evin kapısını çaldım . Annem açtı.

Annem - Gecem
Bana sarıldı.
İse bu istediğim sarılmaydı.
Ağlıyordu .

- Ağlama lütfen ve ben birazdan Önfize döneceğim.

Hızlıca içeri girdi ve geri geldi. Elime bir mektup verdi.

Annem - seni bulduğumda bu   örtünün içindeydi. Al ve daha sonra oku . Şimdi git ama dikkatli ol .
- seni seviyorum

Sarıldık. Giderken omzundaki ıslaklığı   ve istemsiz adımları hissettim.
Yapacak bir şey yoktu.
Meydana geldiğinde Rüzgar ve İdil beni buldu.
Önfiz kapısına yaklaştık ve şalteri kaldırıp görevlilerin uyuklamasindan yararlanarak kapattık . İdil , Rüzgarın koluna girmiş . Bana bakan İdil' in gözlerinden kaçarak 

- şimdi beni takip edin . Kaan'ın  yanına gideceğiz .

Hiç hareket etmediler . 

Rüzgar - burada kalıcı olmadığımız için tanışmayacağız .

- burada kalırsak Irmak bizi  öldürür .

Erkeksi çıkışları dolasıyla   İdil ona asikça bakıyordu ve davraniriyla onu destekliyordu.

- gideceğim.
Rüzgar kolumdan tuttu.

Rüzgar- gidemezsin!  İzin vermiyorum.

Koluma kurtardım. Ve bss parmağım yukarıda

- ben senin kölen değilim . İdil gibi sana aşık hiç değilim.

İdil kıl kırmızı oldu

- hatta izin vermemek umrumda değil  ben senin sevgilin değilim.

Çantamı takip gittim.
Arkamdan ;
Rüzgar - dur! Seni bir kere kaybettim bir daha kaybedemem.

26 dakika sonra

Kaan yoktu. Orada gezinirken arkada çığlık atan İdil beni korkuttu.
Irmak onu düşürmüştü ve gülüyordu.

Irmak- demek geri döndün VELET!

- ismim Dolunay , VELET!

İdil ayağa kalkmış . Rüzgara koşarken Irmak ona     çelme taktı. İdil tam bir salaktı. Rüzgar Irmağa ise yürüyüp onu yere attı. İlk defa küçük bir sıyrık aldığını görmüştüm.

Irmak - iyi , gayet iyi ... Güzel , güçlü biri olması güzel..

Rüzgar- ezik rakipler olması güzel v..